Vroege verjaardag

Mijn kleinzoon bijna jarig: vier jaar, de kleuterschool lonkt, hij popelt na enkele proefochtenden.

Vanwege COVID-19 is de zondag een ideale dag om dat in delen te vieren. Ietsje minder gezellig misschien, wel veel meer aandacht voor elkaar. Zou best een trend kunnen worden. Minder mensen tegelijk. Het is de keuze tussen aanwezig zijn of er voor elkaar zijn.

Gezellig dat mijn toenmalige vrouw er ook is, mijn andere zoon en zijn vriendin verhinderd door vakantie. De immer etende kleindochter die zo veel energie heeft dat ze overal op en in te vinden is: het is zo vermakelijk. Een jonge ondernemer.

Dat mijn kleinzoon mee wil als ik weer wegga vind ik heel leuk, doet me echt deugd, maar daar maken we toch echt een andere afspraak voor. Er komt voor hem nog meer visite.

Nog even loop ik met mijn kleinzoon naar zijn kamer. Een houten treinbaan beslaat de hele vloer, knuffels overal opzijgeschoven en een groot leesboek op zijn bed. Gelezen boeken aan de ene kant in de kast, de niet-gelezen boeken aan de andere kant. Een prachtige eigen plek.

Ik lees 's middags weer een stuk in ‘De achtergrond der Spaanse mystiek’, een meesterwerkje (studie) uit 1935. Over de zestiende eeuw, de bron van de Spaanse geestkracht.

Het is heerlijk om je even in die tijd te verplaatsen, wetende dat de Spaanse cultuur in die tijd invloed op de Nederlanden had. Daarna ga ik van dezelfde schrijver ‘Het mysterie van Spanje’ lezen. Het Spanje, dat een mengeling van volken en invloeden is. Uit 1939.

Even uit de waan van de dag, maar geeft ook een veel beter beeld van de geschiedenis.