Een beetje herfst

De titel van een verhaaltje van Simon Carmiggelt, uit het boek ‘Een Hollander in Parijs’. Midden jaren 50 kwam de eerste druk uit.

Als het goed is, heb ik al zijn verhalen in de diverse bundels/boeken en de meeste boeken die over hem zijn verschenen.

Er is meer te zien dan het volgen van de waan van de dag. Ik geniet immer bij het lezen van zijn verhalen, hoor soms zijn stem en zie dan ook zijn prachtige blik. Of het door hem komt of dat ik dagelijks bij veel momenten gewoon langer stilsta en mijn gedachten de vrije loop laat… Het antwoord zal in het midden liggen.

Vandaag zou de man die mij eens leerde hoe ik een door mij geschreven verhaal over een droom/nachtmerrie moest voorlezen, jarig zijn. Alweer zo lang geleden. Theaterman en kunstenaar in hart en nieren. Sindsdien lees ik af en toe een verhaal gewoon hardop, voor mijzelf. Ik geniet dan van de opeenvolgende woorden en de beelden die ik ermee associeer.

‘Parijs glimt van de regen’, de eerste zin van het verhaal ‘Een beetje herfst’. Alleen die woorden vertegenwoordigen al zo veel beelden die ik nooit zal kunnen verwoorden. Het voelt echter niet als een beperking.

Een ander verhaal in hetzelfde boekje heeft de titel ‘Een beetje lente’. Over een half jaar weer. Gelukkig heb ik het hele jaar door lentekriebels.