Durven dromen

Verliefd op het leven…

Op de lagere school zei een meisje tegen mij: “We zijn verliefd op elkaar.” Ik had werkelijk geen idee waar ze het over had. Mijn moeder bracht raad: “Dan heb en voel je vlinders in je buik, dan kriebelt het en wil je iets.” De volgende ochtend werd ik wakker met een gevoel in mijn buik dat ik al veel langer had: kriebels. Direct willen opstaan en de dag beleven. 

Nu ben ik op zgn oudere leeftijd en die kriebel zit er nog steeds, elke dag weer. Verliefd op het leven en ja, zeker verliefd op de liefde van mijn leven, al zo lang verlangen we naar elkaar, om het maar heel vrij te schrijven. 

Daarnaast, en dat vind ik het mooie van het leven, ga je van mensen houden. Dromen worden werkelijkheid met mensen die ‘zomaar’ voorbijkomen en niet meer weggaan.

En ook droom ik van het onbereikbare… de weg naar iets wat onbereikbaar is. Tot ik besefte dat er andere werelden zijn, je niet bij elkaar hoeft te zijn om het samen heel mooi te hebben. Woorden en gevoelens voorbij fantasie, hoe het zou zijn. Het is al als je het bedenken kan.

Ik durf te dromen, ontvang met open handen wat me toekomt en accepteer wat niet is.

Het zou een nachtmerrie zijn als ik niet meer droom.