1.

De waan van de dag, zowel Saskia als Matthijs wil deze ontvluchten.

Na een heel korte mailwisseling besluiten ze in de nabijheid van Saskia haar woonplaats een biertje te gaan drinken om te zien of een volgende stap ook binnen bereik is. Op Saskia haar verzoek staat er, niet lang na de eerste slok, een schaal met bitterballen op tafel. Het gesprek kent vele gewone onderwerpen, geen stiltes en ogen zoeken en vinden elkaar steeds.

Na het tweede biertje stelt Matthijs voor om iets te gaan eten. In de stilte die dan valt, komt Saskia met een voorstel voor een restaurant. Zij kent deze stad goed. “Laten we erheen wandelen”, stelt Matthijs voor. Saskia kijkt hem ongelovig aan en zegt: “Dat is zeker een half uur lopen.” “Mag geen probleem zijn, we zijn toch nog niet uitgesproken? En samen zwijgen kan best heel spannend zijn, Saskia.” “Maar ook ongemakkelijk, gaan we echt lopen?”

Matthijs antwoordt niet, trekt zijn jas aan en rekent af. Bij de deur houdt hij in, kijkt om en wacht op haar. Ze straalt niet uit dat ze de wandeling wil gaan maken. Hij houdt de deur voor haar open en eenmaal buiten kijkt hij haar aan en zegt: “Gaan we een probleem van de wandeling maken?” “We kunnen toch ook met de auto gaan, is ook makkelijker na het eten als we…” “Is dat wat je wil, dat deze avond in een bed eindigt? Echt?” Saskia voelt zich onprettig. Het zal langer duren om deze man, die wel heel leuk is, in bed te krijgen. Ze heeft zin in een etentje en de aandacht die hij haar zeker geeft.

“We kennen elkaar net, heb niet het idee dat het liefde op het eerste gezicht is, maar wel dat we het heel leuk hebben tot nu toe. Een wandeling en een etentje brengen ons waarschijnlijk meer dan een snel bezoek aan een hotel of erger: op de achterbank. Als dat is wat je wil, dan nemen we hier afscheid Saskia.”

2.

Saskia herpakt zich en laat weten dat ze graag meegaat, trek heeft. Ze maakt haar haar los, schudt haar hoofd en kijkt Matthijs even aan. “Mooi, weer vastmaken.” Saskia kijkt bedenkelijk en ongelovig tegelijk, vooral ook omdat hij begint te lopen. “Mijn auto”, hoort ze hem nog zeggen. Terwijl ze haar lokken weer bijeenbindt, merkt ze dat ze licht opgewonden is. Een gevoel dat ze niet echt herkent. Met wat snellere stappen volgt ze hem en ze stapt in. Uiteraard houdt hij de deur voor haar open. Voor Matthijs instapt, kijkt ze rond. Het interieur is wel heel schoon; vergeleken met mijn auto een paleis, denkt ze, als ze hem aankijkt tijdens het instappen. “Mooi.” Het is het enige wat hij zegt, doelend op haar kapsel.

Rustig rijden ze weg. “Op naar een korte wandeling, je schoenen zijn er geschikt voor. Jij bent dus getrouwd, Saskia?” Tot nu toe is er geen woord gevallen over wat er in de briefwisseling stond. Nog voor ze antwoord kan geven, gaat hij verder: “… ik word dan het slachtoffer van een avontuurtje, even weg uit de drukte, geen gezeur of al weten hoe de seks gaat verlopen. Zo is het toch ongeveer?” Saskia voelt zich betrapt. Is het zo erg, is het zo duidelijk? “… een beetje ja, geen gedoe.” “Denk jij dat ik in ben voor een vluggertje, een avontuurtje met jou? Je geeft jezelf bijna weg Saskia, is dat voor mij leuk?”

Ze merkt bijna niet dat ze rijden. Uitermate klein zijn de bewegingen aan het stuur, hij zit en kijkt zeer ontspannen. Het is donker. Met een onbekende man, zijn auto, geen idee waarheen ze gaat. Ze herkent de wegen wel, maar waar gaan ze stoppen? Toch voelt ze zich niet ongemakkelijk. Is dat nog gevaarlijker?, denkt ze, als hij vraagt hoe laat ze thuis wil zijn. Saskia schudt haar hoofd. “Ik ben alleen thuis deze week… en heb zin in een avontuurtje.”

Ze herkent zichzelf weer met deze opmerking. Matthijs gaat er direct overheen. “Dat avontuurtje zal een avontuur zijn, Saskia. Maar geen tijdsdruk dus? Als we zouden willen, kunnen we morgen weer afspreken?” Welke afspraak ik ook heb, ik zou deze afzeggen, denkt ze als ze bijna gretig ‘ja’ zegt.

“Wat is je tweede naam, als je die hebt?” “Saskia Antoinette Xantippe. Mijn vader is leraar geschiedenis en zijn specialiteit is Germaanse volken. ‘Saskia’ betekent ‘mes’ en is afgeleid van het Germaanse woord ‘sax’.” “Ik vroeg naar je tweede naam. Geef je altijd zo uitgebreid antwoord?” Hij zegt het kort, maar wel met een mooie ondertoon. Het maakt haar onzeker. “Dankzij je antwoord noem ik je nu Sax. Beschouw het als een compliment.”

“Heet jij echt Matthijs?” Hij knikt. “Wil je mijn achternaam weten en mijn telefoonnummer?” Zonder het antwoord af te wachten, vertelt hij zijn achternaam en noemt hij het nummer. “Sla gerust op in je telefoon Sax, wie weet heb je het nummer nog eens nodig… en zo niet, dan wis je het gewoon.” Hij noemt het nummer nog een keer. Saskia onthoudt het.

Zijn manier van doen bevalt haar. Een spanning die ze lang niet heeft gevoeld, maakt zich meester van haar.

“Waar gaan we wandelen?”, zegt ze zo luchtig mogelijk. Ze wil hem aanraken, een arm om zich heen als ze wandelen. “Pier van IJmuiden.” Daar vlakbij is een hotel, denkt ze. Zou hij toch al iets hebben geregeld? Saskia gaat ietsje meer rechtop zitten. Deze man doet niet zomaar iets, al lijkt het misschien wel zo. Vanavond, morgen?

3.

Zo bijna kortaf als Matthijs in de auto was, zo joviaal en uitbundig is hij tijdens de wandeling. Wind, bewolking met af en toe de ondergaande zon erdoorheen schijnend en een hemel, rijk aan kleuren, vormen het uitzicht. Ze lopen bijna mee met een enorm cruiseschip dat langzaam richting de Noordzee vaart. Op weg naar een nachtelijke tocht over zee om waar dan ook in de ochtend aan te meren. Zowel Saskia als Matthijs letten scherp op de ander. De opwinding die Saskia had in de auto is nog niet weg, Matthijs doet zijn best om haar mee te nemen in een normaal gesprek. Gaat ze iets zeggen, gaat ze erom vragen? Hij wacht en overziet de situatie. Deze vrouw wilde een avontuurtje, maar is een draai aan het maken. Wat was dat in de auto?, een vraag die Saskia bezighoudt. Tijd genoeg om straks een volgend stapje te maken, denkt Matthijs.

“Doe je dat vaker, iemand een andere naam geven?” Ze pakt hem bij de arm en loopt dicht tegen hem aan. “Soms, meestal als ik de ander waardeer om iets.” “Iets?” “Het avontuurtje heb je ingeruild voor een avontuur. In ieder geval liep je niet weg, maar ik denk ook niet dat je weet waar we heen gaan.”

Saskia wijst met haar vrij hand vooruit. “… naar het einde van de pier en daar ga jij iets doen… met mij.” “Uit op een knuffel of…?” “Beide”, ze antwoordt snel, “… toch? Of… Het is toch niet uit beleefdheid dat je mij meeneemt voor een wandeling en me daarna bij de auto afzet…?” “Nee Sax, het is gezellig met je. Ik heb alleen het gevoel dat je veel meer in je hebt dan een avontuurtje, al ben je getrouwd.”

Matthijs denkt snel na. Het gebeurt zo veel, stiekem of gewoon open, dat het voor hem geen rol meer speelt. Niet de kat op het spek binden en dan zeggen dat je niet mag eten. Dan is een koude kermis heel dichtbij.

“Ik maak zelf wel uit wat ik met wie doe”, sneert Saskia. “Mijn huwelijk gaat je niets aan en wie denk je wel dat je bent dat ik meer in me heb en zo ja, waarom zou ik dat aan jou laten zien?” Loslaten doet Saskia hem echter niet, eerder duwt ze zich steviger tegen hem aan. “Ik denk dat ik van een prooi in een gelijkwaardig iemand ben veranderd voor jou, sinds we in de auto zaten Sax. En anders wacht ik wel tot je zover bent. Wat gebeurde er in de auto met je?”

“Was opgewonden, werd opgewonden door de manier waarop je tegen me sprak. Nou goed?! Waarom kus je me niet? Je merkt toch hopelijk wel dat ik behoefte aan een kus heb. Het is verdomme al zo veel maanden geleden dat iemand mij kuste. Mijn man woont al een half jaar bij iemand anders, we leven gescheiden, zijn het nog niet om een paar zakelijke redenen. Het huwelijk is wel voorbij.”

Saskia staat stil en trekt Matthijs nu naar zich toe. Hij maakt zich los, pakt haar schouders beet en zegt: “Ik weet echt wel dat we in een andere tijd leven, maar mocht ik je willen kussen dan merk je dat wel… Sax. Je denkt toch niet dat ik je zomaar ga staan kussen hier? Wat moeten al die mensen wel niet denken op dat cruiseschip? Dat we elkaar net kennen of na jaren elkaar nog steeds zo liefhebben dat we zomaar in het openbaar kussen?” Even houdt Matthijs zijn mond. Dan glijdt een hand in haar opgebonden lokken en kijkt hij haar aan: “… of is het liefde op het eerste gezicht, Sax?” Met opzet houdt hij zijn gezicht vlak bij haar gezicht, de warmte van de lippen is bijna te voelen. Saskia haar mond gaat iets open, de opwinding is weer helemaal terug. Lang kijken ze elkaar aan. De greep wordt niet meer en niet minder, de wind is voelbaar tussen de lippen. Ze sluit haar ogen.

“Sax…,” zegt Matthijs op een lieve toon. Saskia geniet van deze aandacht. “… ik…” Nu zweeft ze bijna, de kus lijkt aanstaande, haar mond gaat nog iets verder open. “… ik wil je beter leren kennen, laat me zien wie je bent, wees jezelf, ga niet op jacht naar mij. Eén ding beloof ik je: het bed is ver weg, de weg erheen is veel belangrijker. Laten we elkaar daar vinden. Misschien verrassen we elkaar wel, misschien is het morgen voorbij.” Ze opent direct haar ogen die een duidelijk ‘nee’ verraden.

Matthijs zijn gedachten gaan naar het idee dat Saskia ruimdenkend is en misschien gevoelens heeft in de richting van een verhouding, maar die heeft hij haar in de auto niet zien afwijzen.

Saskia heeft iets in zijn ogen gezien dat haar niet loslaat. Ze wil hem voelen. “Eén kusje om mij te overtuigen dat ik met de juiste man meeloop?” Hij laat haar los, kust haar op het voorhoofd en pakt dan haar hand. “Kom, we gaan naar het einde van de pier.”

4.

Het einde van de pier bereiken ze als het cruiseschip net iets verder gevaren is en steeds kleiner wordt. Matthijs slaat een arm om Saskia haar schouder. Zij geniet zichtbaar en slaat een hand om zijn heup. “Voordat wij een cruise gaan maken, een avontuur(tje), zoals je wilt Sax, beloof me één ding.” Haar hoofd houdt ze vol verwachting schuin omhoog, naar hem gericht. “De ring die je draagt, als deze niet een familiebezit is, maar gewoon van je man… Je bent getrouwd hè, en je zoekt echt een avontuurtje.”

Saskia wil nu niet hier zijn, ze wil weglopen. Liegen was al niet haar beste vaardigheid, zelfs de waarheid vertellen gaat haar slecht af. “Sorry Matthijs, ik dacht je zo over een drempel heen te helpen, in mijn voordeel dan hè… maar ik zal je zeker verwennen hoor…” Het is haar verlangen om aandacht te krijgen, lief gevonden te worden en zin om geneukt te worden. Dat Matthijs ietwat anders is, heeft ze nu wel door.

“Hoe red ik me uit deze situatie, Matthijs? Ja, ik ben getrouwd, het is niet zo flitsend meer als vroeger met mijn man. Beetje laag pitje, zeg maar. Af en toe pik ik iemand op en heb dan een heerlijke avond, soms een weekend, als mijn man weg is. Hij vermoedt wel iets, maar ik vermoed ook wel iets bij hem. Het staat niet tussen ons in, we praten er gewoon niet vaak over. Ik ben nog niet oud en wil van alles meemaken. Is toch niet gek?”

Zijn hoofd schuddend, antwoordt Matthijs: “Nee, dat is niet gek. Wil je echt van alles meemaken?” “Ik ben wel nieuwsgierig, ja. Vorige maand kwam ik een man uit Ierland tegen in de kroeg. De hele nacht… en hij heeft mij ook ontmaagd. Op zijn hondjes verdween zijn pik ook in mijn anus. Vreselijk, dacht ik in de eerste seconde, maar ik weet nu dat ik het vreselijk pijnlijk… en lekker vind.”

Matthijs zwijgt. “Hoeft niet hoor Matthijs, ik vind alles lekker denk ik. Vind je het een probleem dat ik getrouwd ben?” “Zou je vijf minuten je mond willen houden, Sax?” Hij vraagt het uiterst behoedzaam, laat zijn arm zakken en beiden staan nu apart.

Saskia kijkt hem ietwat beteuterd aan. Dat heeft nog nooit iemand tegen mij gezegd, denkt ze, als haar ogen daarna het cruiseschip proberen te volgen om te focussen op wat komen gaat.

Als de vijf minuten ongeveer voorbij zijn, gaat hij achter Saskia staan en zegt: “Je anus zal ik niet aanraken, dus ook niet penetreren. Mijn penis zal je schaamlippen niet scheiden, maar ik aarzel niet om je pijn te doen, als ik merk dat je dat lekker vindt.” “Net als in de film, Matthijs? Oh echt, ga je mij… wauw… Echt? Man, wat maak je mij nieuwsgierig!” Saskia probeert zich om te draaien. Dit verwachtte hij al en hij verhindert haar de draai te maken. “Oh, begin je er nu al mee? Wat heb ik een geluk! Dacht echt dat je me, door de trouwring, weer naar de auto terug zou brengen. Haha.” “Dat doe ik ook Sax, zoals het een heer betaamt. Morgenavond ontmoeten we elkaar op dezelfde plek waar we iets gedronken hebben.”

Saskia probeert zich los te worstelen. “Oh nee, eerst mij lekker maken, man, ik ben hartstikke geil… en dan weglopen, dat kun je niet maken. We gaan…” “We gaan naar de auto, Sax.” “Je gaat maar alleen naar je auto, lul. Je denkt toch niet dat jij het hier voor het zeggen hebt? Mij kun je hier niet achterlaten… ‘zoals een heer het betaamt’, pff… wat denk je wel? Iedereen zou me hier nu minstens kussen, en misschien ook wel nemen, en jij loopt gewoon weg??”

Matthijs laat haar los, draait zich om en loopt terug. Ze volgt hem niet… Hij hoort alleen zijn naam steeds harder en dan: “Ach man, stik toch.”

5.

Matthijs loopt zonder om te kijken door. Eenmaal bij het begin van de pier draait hij zich om, maar hij ziet haar niet. Wachten is de enige optie.

Na zo een tien minuten komt er een taxi aanrijden. Matthijs loopt erheen. “U komt voor ene Saskia?” De chauffeur knikt. “Ze komt niet. Wat ben ik u verschuldigd?” De man rommelt wat aan de meter, noemt een bedrag en Matthijs geeft het hem contant in handen.

Na tien minuten ziet hij in de verte Saskia. Hij herkent haar direct. Dat ze rookt, was hem niet opgevallen. Nog geen vijftig meter scheidt ze. Saskia is nu vlakbij. Matthijs schraapt zijn keel en zegt: “Uw taxi mevrouw, met plezier op u gewacht. Waar wilt u heen?”

Saskia moet lachen, maar wil het niet laten merken. “Ik dacht dat wij pas morgen een afspraak hadden? Spijt van je reactie net?” Al sprekende, voelt ze dat ze met vuur aan het spelen is en ze vermoedt dat de lucifer die Matthijs in zijn handen heeft veel langer is.

Zonder iets te zeggen, loopt hij naar de auto en houdt hij de deur voor haar open. Zonder hem aan te kijken, stapt ze in en zegt ze ijskoud: “Naar mijn huis, daar verwacht ik u morgen op de afgesproken tijd.” Het vlammetje is nu vlak bij haar huid. “Als u mij het adres geeft, rijden we er in één keer heen.” Nu beseft Saskia wat ze heeft gezegd. Mijn adres! “Geen enkele reden om meer dan de deur voor u open te doen als we op het adres aankomen. Als u mij niet vertrouwt, noemt u gewoon een ander adres.” Saskia noemt haar adres. Veel meer fouten kan ze zich niet meer permitteren, denkt ze.

Ze rijden weg, zonder een woord te wisselen rijden ze tot het opgegeven adres. “Hier woon ik. Toch even een kopje koffie… als 'dank je wel?” Beleefd schudt Matthijs zijn hoofd. “Heeft u de huissleutel?” Automatisch opent ze haar tas en haalt ze er de huissleutel uit. “Echt niet? Ik zou het…” Nu houdt Matthijs een vinger voor haar lippen. “Morgen, ook het kopje koffie, Sax.” Heel blij dat hij haar weer Sax noemt, wel teleurgesteld dat hij nu dus gewoon weggaat.

Hij houdt de deur voor haar open, als ze uitstapt kijkt ze hem aan. “Ik doe het niet goed hè?!” “Wees vooral jezelf Sax, dat waardeer ik meer dan dat je een rol gaat spelen en mij probeert iets te laten doen. Dat zal je niet lukken. Fijne avond nog.”

Matthijs rijdt pas weg als ze de deur sluit. Saskia gooit haar tas in de gang en leunt met haar rug tegen de deur. Ik wil hem… net zo graag als hij mij wil. Mezelf zijn… is dat ook laten merken dat ik hem gewoon wil? Ze loopt naar haar tas, pakt de telefoon en voert zijn nummer in. Bijna vanzelf schrijft ze een bericht naar hem… toch bedanken voor de bijzondere avond. Nog voor ze het wil verzenden, weegt ze af of ze nu zichzelf mag zijn of juist over zichzelf heen te gaan en te zwijgen tot morgennamiddag. Laten zien dat ze zich kan beheersen, dat ze kan wachten, dat ze zijn woorden serieus neemt. Dit is niet zomaar een ontmoeting. Ze besluit de film nog een keer te kijken.

De telefoon gaat. Haar man vraagt of ze een leuke dag heeft gehad en vanavond nog iets gaat doen. Terwijl ze luchtigjes vertelt dat het een saaie dag was en ze nu op de bank hangt, gaan haar vrije vingers naar haar onderbuik.

Matthijs parkeert onderweg de auto ergens om een stukje te wandelen, denkend aan en vooral over Saskia, over Sax, haar enthousiasme en hoe haar mee te nemen in haar eigen verlangen. Welke deur gaat er open morgenmiddag? Gaat er een deur open?

6.

Het bericht blijft in concepten staan.

Meermalen in de nacht wordt Saskia wakker. Onzeker, maar zeer verlangend naar het volgende moment met Matthijs. Voor het eerst heeft ze zich niet in een auto op de achterbank laten nemen of het bed gedeeld met een passant. Het gevoel dat ze met hem misschien nooit het bed zal delen, of in ieder geval niet snel, maakt het er niet makkelijker op. Wat wil hij met mij, wat zoekt hij bij mij? De volgende dag kan ze zich niet concentreren op haar werkzaamheden.

Matthijs gaat naar bed. Zijn kussen vangt hem op, wetende dat zijn ogen al dicht zijn als zijn hoofd het kussen raakt. Zoals altijd vroeg wakker. De dag is redelijk gevuld met afspraken, maar dat kan niet verhinderen dat de ontmoeting met Saskia hem bezighoudt. Zijn besluit om met haar een weg te gaan lopen stond al snel vast, op de pier voelde hij haar vlakbij. Het min of meer schelden op hem deed Matthijs zelfs deugd.

Precies op tijd staat Matthijs, keurig in pak, voor haar huis, naast de auto. Hij steekt een hand uit en begroet haar. Saskia, geheel in het zwart gekleed, beantwoordt aan dit gebaar en stapt in.

“Ik laat me verrassen door je Matthijs, maak het mijn avond.” Hij kijkt haar alleen maar aan, start dan de auto en wacht even. “Waar gaan we heen, Matthijs?”, zegt ze met de nadruk op zijn naam, hopend op een reactie. Ze rijden weg. “Op weg naar het antwoord.” “Wil je dat ik iets voor je doe, bij je doe… Matthijs?” “Je mond houden zou mij al zeer aangenaam zijn en waag het niet iets te doen bij me.” Hij zegt het op een heel normale toon, bijna grappig.

Saskia zucht en kijkt naar rechts. Uitstappen bij het eerste de beste verkeerslicht dat op rood staat, het schiet door haar heen. Even later staan ze daadwerkelijk stil. Drie auto's voor hen. “Laat dat uit je hoofd, Sax. Als je weg wilt, breng ik je gewoon naar huis”, weer zegt hij het op een heel normale toon.

Saskia kleurt, kijkt hem snel aan en kijkt dan strak voor zich uit. Nog voor ze weer rijden zegt ze: “… sorry, ik wil nog niet naar huis, maar…”

7.

“… maar wat, Sax?”

Rustig rijdt Matthijs verder. Zij zwijgt, hij ook, in afwachting van verdere woorden.

Ze rijden een fabrieksterrein op en pas als hij de auto in een van de hallen heeft geparkeerd, geeft Saskia antwoord: “Maar ik weet niet wat je van plan bent… met mij. Ik ben heel nieuwsgierig, ook verlangend, lang geleden dat ik echt verwend ben, maar dit, de afstand, mijn andere naam. De rust is mij aan de ene kant te rustig en aan de andere kant bouwt zich een spanning op waarvan ik niet weet of ik die wel aankan… Aankan, Matthijs. Hoor je me wel?”

Matthijs knikt licht, stapt uit en houdt even later de deur voor haar open. Saskia kijkt rond, ziet een enorme hal, verlaten, ooit werd hier iets gemaakt. Beton, ijzeren balken, een enorme takel en een aantal metalen kledingkasten laten het lijken of ze bij een tv-opname of op een filmset is.

“Of je het aankunt, Sax?”

Zonder nadenken gaat ze vlak bij hem staan, bijna tegen hem aan leunend. “Ik vertrouw je. Wat gaan we doen, wat ga je doen met me?” “Ga me voor Sax, die metalen trap op lopen.” Ze kijkt in de richting waar zijn vinger heen wijst.

Vlak bij de trap zegt hij haar haar schoenen uit te doen. Matthijs houdt zijn hand op, ze legt haar schoenen in zijn hand. Pas als ze de eerste trede neemt, is bij haar het besef waarom zij de schoenen uit moest trekken.

“Zou je me niet naar boven tillen Matthijs, je bent toch een heer?!” De volgende seconde heeft ze al spijt deze woorden uit te hebben gesproken.

“Eerste les Sax, let goed op”, zegt hij als ze een greep in haar lokken voelt en hij haar voorbijloopt, de treden steeds iets sneller nemend.

8.

“… en jij denkt dat ik dit leuk vind?!” Saskia probeert met beide handen zijn hand te pakken om het trekken aan haar haar wat minder pijnlijk te laten zijn. Afgeleid door de pijn in haar voetzolen lukt dat maar deels. Ze draait en zit op de bovenste trede als hij haar loslaat. Saskia kijkt naar beneden, overweegt terug te lopen en weg te gaan.

“Dat doet zeer joh, wat bezielde je ineens? Denk je echt dat ik daar opgewonden van raak? Dan moet je toch echt wel meer met me doen, je weet toch wel hoe je…”

“Sax.” Haar naam klieft door de ruimte, messcherp komt het aan. Zonder enige twijfel staat ze op en loopt ze naar hem toe. Haar ogen dwalen naar zijn broek. Deze verhult niet dat Matthijs opgewonden is. Dat haar tong over haar lippen glijdt, ontgaat hem niet.

“Het doet echt pijn.” Haar lokken probeert ze enigszins te fatsoeneren en ze hoopt op een aai of enige, in ieder geval lieve, toenadering. Als hij niet reageert, probeert ze het via haar voeten. “Mijn voeten zijn ook niet blij.” In stilte hoopt ze dat hij zich aan haar op een liefdevolle manier vergrijpt. Dat hij niet reageert, maakt haar onzeker. “Je bent toch niet zo een… zo een…? Dat ik morgen bont en blauw ben als ik wakker word? Dat je mij na gebruik uit de auto gooit voor mijn huisdeur… Ben jij zo een…?”

Matthijs reageert nog steeds niet.

“Wat ga je met me doen, waarom doe je niets? Geef me een kus, streel me, doe in ieder geval wat... Zie je niet dat ik geil ben, je kunt zo in me glijden... Als je wilt lieverd… alleen als je wilt… Neem me zoals je wilt en laat me genieten, laat me klaarkomen. Ik heb zin in een vreselijk heerlijk orgasme, Matthijs! Doe het zoals jij het lekker vindt… NU!”

“Vreselijk heerlijk, Sax? … wil jij een vreselijk heerlijk orgasme, wil je het in die volgorde?” Snel denkt ze na. Waar heeft hij het over... in die volgorde? “Man, sta daar niet zo, doe wat je wilt met me, laat me genieten. Moet ik op mijn buik of rug liggen, wat vind je lekker? Of gewoon standje 69? Wil je in mijn mond spuiten terwijl je mij likt en vingert?”

“Ik heb het je al eerder gezegd, misschien is zwijgen wel een mooi iets NU, dat je even je mond dichthoudt Sax.” “Dan kan ik je niet pijpen Matthijs, als ik je pijp dan ben ik toch ook stil?”

“Omdraaien.” Matthijs pakt haar schouders en draait haar om, pakt dan haar polsen en fluistert in haar oor: “Je gaat eraan geloven, Sax. Een vreselijk heerlijk orgasme, ergens vanavond. Misschien smeek je mij wel om op te houden.” “Ik jou smeken? Nooit. Ik twijfel zelfs of je mij wel zover kunt brengen dat ik een orgasme beleef. Zo actief ben je nu ook weer niet. Jij vindt echt de weg niet tussen mijn weelderige schaamhaar. Ik bescherm mijn schaamlippen goed. Alleen degene die ik lekker vind, wijs ik de weg.”

“Je vroeg wat ik wilde… Op je rug, Sax.” “Eindelijk, voortaan wat sneller Matthijs! Man, wat heb ik een zin in een pik! Kom op.” Saskia gaat liggen en trekt haar benen iets op. Tot haar verbazing pakt Matthijs een metalen kist uit een kast. Snel pakt ze het over: “Oh spannend, wat heb je daar?” “Het maakt de weg vrij, Sax. Stel dat ik je schaamlippen wil passeren, dan wil ik deze eerst proeven en zien.” “Oh dat kan ook zo hoor”, ze trekt haar slip uit en gooit deze in zijn richting. “Lik me Matthijs, laat zien wat je kunt met een mooi vrouwenlichaam.”

Ietwat geïrriteerd geeft hij antwoord. “Meer dan je aankunt, Sax.” Matthijs klapt een scheermes open en loopt in haar richting.

9.

“Je denkt dat ik nu iets met dit mes ga doen, Sax?” Saskia knikt heftig, bijna verlangend. “Jazeker… ik ben er klaar voor, klaar voor zo een groot, ouderwets mes. Niet eerder ben ik geschoren met zo een mes. Het windt me nu al op. Jouw vingers die mijn schaamlippen strak houden en… Kom op, scheer me en laat me niet langer wachten.”

Matthijs staat nu vla kbij haar. “Scheren ga ik je Sax, je schaamlippen zijn niet eerder zo glad geweest. Mijn vingers zullen je schaamlippen strak houden… als dat nodig is. Je hoeft niet te wachten op verdere invulling van je verlangen op de wijze die jij net uitte. Dat zal niet gebeuren. Handen onder je hoofd, Sax.”

Met een boos gezicht legt ze haar handen onder haar hoofd, koortsachtig denkend over hoe ze hem zover gaat krijgen. Ze sluit haar benen. “Waarom zou ik het toestaan dat je mij gaat scheren? Als je mij gaat scheren, wil ik ook dat je mij neukt.” “Ah goh, Sax… Deur staat open of hou eindelijk je mond dicht en laat al je gedachten achterwege. Ik bereid je voor op een kennismaking met mij. Dat ik je nu al aanraak, is een gunst.” “Een gunst!? Dat jij MIJ mag aanraken is een gunst en daar ga je iets voor terugdoen… Matthijs!” “Sax, ik ben er al mee bezig, je hebt het jammer genoeg niet door.”

Saskia zwijgt en spreidt langzaam haar benen. Wat heb ik niet door?, denkt ze als ze vingers langs haar dijbeen voelt die even later een schaamlip heel teder vastpakken.

10.

“Meneer… meester…”, Saskia zegt het heel zacht. “Wat bent u van plan met mij? Als de normale reactie uitblijft, reacties zoals ik het gewend ben, wat wilt u dat ik doe?” “Helemaal niets Sax, we merken vanzelf waar we heen gaan, ik neem je mee. Reageer zoals je wilt reageren, speel niet. Ik heb je zo door, tenzij je…”

Ze spreidt langzaam haar benen en laat hem begaan. Op een moment kan hij mij niet weerstaan, denkt ze. Hard to get, maar naar verloop van tijd wil zijn zaad maar één kant op… en dat is in mij… en welke wijze hij kiest, zal me een zorg zijn. Ik wil hem voelen, en niet één keer, maar…

Zijn vingers spelen bijna met haar schaamlippen. Hoe meer hij zo licht als mogelijk deze vasthoudt en ze het scherpe mes over haar huid voelt gaan, alsof heel precies schubben van de vis worden verwijderd, des te groter wordt haar verlangen, hetgeen duidelijk te merken is aan de hoeveelheid vocht dat vrijkomt. Matthijs laat niets merken. Zijn ogen zijn gericht op het weelderige schaamhaar dat ten prooi valt aan het mes. Slechts haar lippen en de zijkanten worden gladgeschoren.

“Sax, sluit je ogen en open deze als ik het zeg.” Zijn vingers spelen met haar lippen, haar clitoris en het perineum, zijn ogen letten op elke beweging van haar gezicht.

“Hoewel het heerlijk is m…, ik kom niet makkelijk klaar… Kan je niet even in me… dan kom ik ook niet klaar, maar dat is wel heel lekker.” Matthijs speelt rustig verder, kust haar voorhoofd en gaat liefdevol met zijn lippen richting haar mond. “Je tong Sax, je tong…” Saskia houdt haar ogen gesloten en voelt zich opeens een puber die voor het eerst een jongen kiest, toch kan ze het niet voor zich houden: “Waarom kus je me niet eerst? Dat is toch normaal voor je aan mij zit, laat staan mijn schaamhaar deels scheert. Besef je wel wat je doet?” Alsof haar woorden geen geluid kennen, kust hij heel teder haar lippen zonder dat zijn vingers haar schaamlippen verlaten. Ze zijn gevangen tussen zijn drie middelste vingers die minimaal, maar voelbaar bewegen.

Aarzelend opent ze haar mond. Waarom voel ik me opeens zo onzeker?, denkt ze als de tongen een eerste contact maken. Haar aandacht gaat van haar tong naar haar onderbuik. Hij wisselt steeds het tempo van handelen. Ze spant haar billen aan, duwt haar onderlichaam omhoog, vingers glijden in haar. Hijgend slaat ze een arm om zijn schouders. Ze herpakt zich en zegt: “Durf je niet in me te komen met je ongetwijfeld lekkere penis? Kom op, neem me, ik ben zeiknat, dat voel je toch wel?” Matthijs richt zich iets op en kijkt recht in haar zaadvragende ogen: “Sax, jouw orgasme is belangrijker dan mijn zaad. Jouw orgasme, hoe lang is het geleden dat je echt bent klaargekomen?”

Eindeloos lang lijken de volgende seconden voor haar. Het flitst door haar heen. De meeste mannen zouden bij een ontmoeting al zijn klaargekomen in haar en alsof het niet genoeg was, kent haar mond voldoende trucjes om een tweede lading er dan ook nog uit te zuigen. Door erna te gaan roken of wat te drinken, viel het verder niet op. Ze gunt een man haar orgasme niet.

“Laat me, wil je, laat me, Matthijs of luister je alleen naar ‘meester’? Dan vraagt deze leerling of je haar de klas uit wil sturen. Meester heeft interesse in zijn leerling en kan haar tijdens de les niet laten klaarkomen, neuken lukt hem ook al niet!” De laatste zin komt er heel vals uit. Hij richt zich op, laat haar lippen los en zegt heel rustig: “De klas verlaten mag bij hoge uitzondering. Dat is hier niet het geval… We gaan neuken Sax, hoe kan ik het je weigeren? Ik neem je zoals ik je wil nemen als je het niet erg vindt…” Het klinkt enigszins sarcastisch.

Saskia veert op, dit loopt goed af. Eindelijk begrijpt hij het, gewoon een avontuurtje, meer wil ik toch niet. “Kom maar op met je eikel, ik zal deze verwennen voor je mij neemt zoals je wilt… Heerlijk!”

“Maar eerst masturberen Sax, voor het oog van je meester.”

11.

De schier onmogelijke opdracht om zichzelf te bevredigen waar Matthijs bij is, veroorzaakt enige paniek bij Saskia. Ze voelt dat hij, al moet hij een jaar wachten, rustig wacht op haar orgasme. Meteen open kaart spelen of hem ergens mee proberen gek te maken? Zou er nu echt niets zijn waar ik hem mee van gedachten doe veranderen? Koortsachtig denkt ze na en komt ze tot de conclusie dat simuleren de minst slechte oplossing is.

“Ik heb liever niet dat u kijkt, Matthijs, dan gaat het echt niet lukken.” Matthijs lijkt meegaand, gezien de manier waarop hij naar haar kijkt. “Wat er met je gebeurde toen ik je over de trap sleurde, kan je niet ontkennen. Of is dat meer het gevoel: even door een Neanderthaler de grot in gesleept worden om daar flink tekeer te gaan? Is dat wat je echt wilt?”

Saskia knikt en schudt dan haar hoofd. “Ik weet het niet, ben zo gewend om al snel een man in me te voelen, het gevoel genomen te worden versterkt het wel. Die ruigheid vind ik lekker. Ik kan ze aan, die mannen. Ik wil hun penis voelen en het zaad, dat komt vanzelf dan. Maar nu, nu… Jemig, het lijkt wel of ik met de billen bloot moet.”

Matthijs lacht. “Een mooie woordspeling Sax, maar je moet niets, je wilt het of niet, en zo ja, dan neem ik je mee. Ook je huid, waaronder de blote billen, mag verwend worden, het genot zit niet alleen tussen je benen neem ik aan of…” Matthijs houdt stil. Saskia haar ogen spreken boekdelen. “Sax!” Met een rood hoofd sluit ze haar ogen. “Ja, maar laat me maar gaan als je…” Hij legt een vinger op haar lippen. “Je mag gaan Saskia, maar ik heb liever dat je blijft. Misschien vergis ik me wel dat ik ook een Sax in je zie.”

“Ik heb Sax op de trap ontmoet Matthijs, een seconde dacht ik dat je mij bovenop de trap hard zou neuken. Wat ik normaal heel prettig had gevonden, zou ik nu heel jammer hebben gevonden. Maar je hebt gelijk, grote stappen snel thuis. Mijn leven. Niemand begon er ooit over. Je bent de eerste. En nu?” “Nu niets Saskia, we gaan, als je het leuk vindt, ergens iets drinken en eten.” “Maar wil je echt niet even klaarkomen? … in mij, bedoel ik dan.”

Matthijs schudt zijn hoofd. “Begeerte heb ik niets mee, Saskia. Waar verlang je naar? Wat is je echte verlangen? Kom, kleed je aan, we gaan gezellig iets drinken, we hebben geen haast.”