1.

Een heel verlegen vrouw van in de twintig wandelt over de kade van een rivier die bijna in zee uitkomt. Zwemmen naar de overkant, denkt ze iedere keer weer als ze hier loopt. Niet onzeker of ze het haalt; onzeker is ze helemaal niet, de stap gewoon nog niet genomen.

Jade is slank, sportief en woont op zichzelf. Dat ze verlegen is, zelfs bloost, maakt haar leuk. Het staat haar echter ook iets in de weg. Nog geen idee welke stappen in het leven te maken, alles is mogelijk. Haar weg is open. Op zoek naar werk dat haar leuk lijkt, ze is niet bang dat ze niets vindt, voor zichzelf zorgen en ondernemen zit haar in het bloed.

Een blinddoek bracht haar op het spoor van BDSM. Lang laten liggen en nu pakt ze dit weer op. Er is een grote ‘maar’… Is ze een echte sub en wat wil ze? Welke rol wil ze daar spelen? Wie is ze op dat gebied, met de nadruk op de vorm van zijn? Het is een vraag die haar sinds een paar weken niet loslaat.

Ze kijkt naar de overkant en weet dat, net als met de oversteek, ze het water in moet: dat ze zelf stappen moet ondernemen om een antwoord te krijgen. Haar eigen antwoord en niet een opgelegd antwoord.

Zwem ik vandaag niet naar de overkant, mijn eerste stap om te ervaren wat ik echt wil zet ik vandaag wel, beslist ze als ze zich omdraait en weer naar haar appartement loopt. Er zijn wat vriendschappen, een echte vriend is er nog niet in haar leven. Te veeleisend of te verlegen, waarschijnlijk zijn beide oorzaak ervan. Hoewel dit geen negatieve gevolgen hoeft te hebben.

Durf ik hier te lopen zonder slip, met boeien om, zelfs een halsband om? Vele vragen komen in haar op tijdens de terugweg, waarbij ze bedenkt dat kleding ook veel kan verbergen. Maar dat wil ze juist niet. Mijn gedachten moeten een weg naar buiten vinden. Linksom, rechtsom of gewoon rechtdoor. De winkel met erotische kleding en meer is vlak bij haar huis. Ze las eens verhalen van vroeger waar mensen 's avonds een rondje gingen lopen en even in de etalage gingen kijken.

’s Avonds! Jade lacht. Ik ga gewoon naar binnen.

2.

Jade loopt naar binnen en ziet twee vrouwen achter de balie staan. Aardig zeggen ze haar gedag, beiden een telefoon in de handen. Alsof ze in de supermarkt loopt, pakt Jade polsboeien, tepelklemmen, een tril-ei, twee leuke slipjes en ze twijfelt even bij de anuspluggen en zwepen. Volgende keer. Vlak voordat ze afrekent, bedenkt ze zich dat ze koord wil hebben, om haar borsten… De laatste woorden spreekt ze niet uit. De vrouw pakt de juiste verpakking. De vrouw vraagt of het cadeautjes zijn. Jade schudt haar hoofd. “Ik pak ze wel leuk in voor je.” De vrouw knipoogt naar haar en begint alles in te pakken. Jade loopt in de winkel nog even rond. “Je kunt ook via internet bestellen”, zegt de andere vrouw die haar telefoontje niet loslaat, maar haar wel aankijkt. Ze bedankt even later en loopt met de aankopen weg.

Thuisgekomen gaat ze douchen en even later ligt ze naakt op bed. Ze haalt diep adem en begint alles uit te pakken. De grote spiegel voor haar bed was er al toen ze dit appartement overnam. Nu komt deze heel goed van pas, denkt ze als ze met haar borsten speelt en de tepelklemmen uitprobeert. De pijn valt mee, maar het schuifje is ook niet voldoende omhoog. Hoe zou het zijn als een man bij mij deze klemmen zet? Een vraag die alleen maar groter wordt als ze ietwat onhandig met een touw haar borsten probeert op te binden.

De spiegel is een grote hulp. Al tijdens het binden gaan haar gedachten uit naar het gemis van een dominant die haar de weg wijst, al heeft ze daar geen enkele voorstelling bij. Vertrouwen, wie kan ik vertrouwen? Ga ik af op woorden in een mail? Wat wil ik? Mindplay?

Jade weet hoe ad rem ze kan zijn en de juiste dominant zal haar de mond snoeren, een bijkomend probleem… de juiste dominant. Man, zakenman of Superman?

3.

Mindplay… Bondage… Binden… Boeien… Naakt… Meer… Alles is leuk en windt haar op, maar is het ook leuk met een dominant erbij die mij…? Ze houdt de blinddoek vast als haar borsten middels een koord met een nieuw soort knoop gebonden zijn. Ze moet lachen en maakt de knoop los. Dit moet perfect worden, net als alles wat ik onderneem. De perfecte man voor mij, de perfecte sub.

Ze kijkt in de spiegel en ziet een heel groot gat. Hoe word ik de perfecte sub? Ze denkt snel. In een verhaal klinkt het allemaal mooi, in het echt moet het kloppen, is elke seconde van belang. Les nemen bij een ervaren meester, of meesteres? Hoe zou het zijn als een vrouw mij bindt, mij opdrachten geeft dat ik onder haar ogen klaar moet komen. Jade schrikt. Straks krijg ik een opdracht om mezelf te bevredigen. In de spiegel ziet ze dat ze kleurt. Snel trekt ze het lint uit haar haar en de lokken vallen voor haar gezicht. Ze bedekken alleen de plotse warmte niet.

Met de tepelklemmen nog op pakt ze de iPad, op zoek naar advertenties. Op zoek naar iemand die haar wegwijs maakt, haar pad effent en haar perfect maakt, als sub.

Onwillekeurig zoekt ze naar een dominant stel. De gevolgen van een ontmoeting helemaal niet in kunnen schatten, opent ze vele advertenties.

Een van de advertenties luidt dat een d-s-stel oppassen wil op een jonge vrouw, met alle gevolgen van dien. ‘Graag mooie foto meesturen’, staat erbij.

Jade denkt direct aan jaren geleden. Ze kijkt in haar dagboek en vindt de passage:

Tijdens het oppassen loop ik door het statige, oude, maar prachtig ingerichte huis. Beetje verdwalend in mijn gedachten, open ik de deur naar de zolderverdieping. Het ruikt zoals wat oudere zolders ruiken. Ik sta nu bovenaan de trap. Summiere verlichting verraadt nog een deur. Voorzichtig open ik deze en ik word overvallen door prachtig licht dat door de ietwat stoffige ramen valt. Stil van verbazing… Dit zoek ik. Dit is wat ik nodig heb om verder te kunnen met schilderen! Wat een prachtig licht. Ik kijk in een ietwat verweerde spiegel met een prachtige lijst. Zo mooi heb ik mezelf nog niet gezien. Dit wil ik vasthouden: de lichtval op mijn kleding, mijn gezicht, mijn haar. Terwijl ik het beeld vasthoud wacht ik tot mijn vriendin komt ‘helpen oppassen’, schuif ik wat met de meubels en maak ik een plek waar ik kan gaan zitten. Nadenkend over de pose, nadenkend over de kleding… of geen kleding. Mijn haar los… of op mijn hoofd. Voordat de eerste foto wordt genomen, heb ik het beeld van mijn eerste schilderij van mezelf.

Hoe zou ik mezelf als sub schilderen, weergeven? Wat vertel ik aan deze mensen, wat geef ik prijs en wat houd ik voor mezelf? Wie wil wie nu het meest graag ontmoeten? De vele vragen die ze aan zichzelf stelt, hebben nog geen antwoord.

Jade maakt een screenshot van de advertentie, gaat op haar rug liggen en denkt na.

4.

Ze speelt wat met de tepelklemmen en fantaseert over een ontmoeting. Oppassen op mij denkt ze, in BDSM-context. Waar gaat dat ‘oppassen’ over? Het woord intrigeert. Jade besluit te reageren.

Ze pakt haar iPad en mailt een keurig opgestelde brief met vermelding van de regio waar ze woont. Ze besluit een eventuele reactie te waarderen op de stijl van het schrijven en de afstand.

Nog geen vijf minuten later heeft ze een antwoord. ‘Zaterdagochtend inspectie van je appartement. Om negen uur staan we bij het station. We zijn in het zwart gekleed. Ik draag een hoed. Dan kan je besluiten of je met ons koffie wil gaan drinken in de stad en je aansluitend de inspectie toestaat.’

Niets meer en niets minder staat er in de mail. Jade is opgewonden en kijkt rond. De tepelklemmen maakt ze los. Ze trekt een pijnlijk gezicht, vloekt binnensmonds, houdt haar tepels vast en wacht tot de pijn vermindert. Ook het touw maakt ze los.

Inspectie… Zaterdag… Overmorgen. Haar appartement is best netjes, maar het kan veel netter. Ze bedenkt waar ze gaat staan bij het station om deze mensen goed te kunnen zien en misschien af te haken. Maar dan moet het wel erg zijn, denkt ze. Kopje koffie kan geen kwaad. Ik kan dan altijd nog weggaan. Ze denkt dat het allemaal wel meevalt. Maar dan… wat gebeurt er daarna? Oppassen?

Terwijl ze rondkijkt, overvalt een ongekende onzekerheid haar. Ze wil alles goed doen, perfect doen. Ze weet van zichzelf dat ze ook de ontmoeting perfect wil doen. Maar dit is nieuw. Ben ik een perfecte sub? Ik kan doen wat gevraagd wordt, er is echter meer voor nodig. Is daarom deze vrouw als sub van deze man van groot belang?

Ze leest zich in en ruimt ondertussen haar appartement op, zodat het haast wel een showroom lijkt.

Als ze donderdagavond laat tevreden rondkijkt, krijgt ze opeens veel energie. Ze stapt onder de douche, spoelt alles van zich af en trekt alleen haar jas aan.

Naar buiten wil ze, de spanning voelen. Morgen is het tijd om zichzelf goed te verzorgen en naar eventueel werk te kijken. Morgenavond heeft ze met een vriendin afgesproken en zaterdagochtend vroeg staat ze bij het station. Tijd genoeg om de juiste kleding uit te zoeken of te kopen.

In de hal staat ze voor de spiegel. Ze moet lachen. Zaterdag is het dé dag. Op naar de perfecte ontmoeting, ik zal ervoor zorgen dat ze op me gaan passen. Even slikt ze bij de gedachte dat ze niet weet wat het inhoudt, maar het gewoon wil weten. Ze bijt zich erin vast, net als bij zo veel andere zaken in haar leven. Ze haalt een borstel door haar halflange, steile haar en gaat naar buiten.

5.

Eenmaal buiten, loopt ze eerst snel. Daarna gaat haar pas langzamer, om uiteindelijk normaal te lopen. Voor het eerst zonder kleding, alleen een jas. Het is donker. Jade overweegt heel even om nu naar de overkant te zwemmen. Niet bang, maar ook niet verstandig… en zonder kleding ook terugzwemmen. Kan net te veel zijn. “Niet overmoedig worden”, zegt ze tegen zichzelf als ze de jas losknoopt.

Fantaserend over zaterdagmorgen laat ze de frisse lucht met haar lichaam kennismaken. Het voelt heerlijk. Zijn het enge mensen? Of komt ze in de hemel terecht en heeft ze dus het geluk dat ze de juiste mensen tegenkomt? De drang naar perfectie legt de lat ook heel hoog. Zou ik me alles laten welgevallen in de drang om te zien wat ik aankan? Maar belangrijker: wat vragen ze van me, wat verlangen ze van me en wat eisen ze van me?

Kan ik voldoen aan hun eisen, kan ik voldoen aan mijn eigen eisen? Een klein voorbeeld schiet haar te binnen. Iedereen kan een man misschien wel oraal bevredigen, maar het is mij nog niet gelukt om dat perfect te doen: dat de opwinding overgaat in lust en de man zonder enige tussenkomst zijn zaad in mijn mond laat vloeien. Ik wil het te goed, misschien wel te mooi doen, en dan voel ik de penis verslappen in mijn mond. Tenzij hij mijn hoofd beetpakt, hem er echt inramt en ik niet anders kan dan slikken, maar dan doe ik het niet alleen. Ik wil dat zijn zaad door de bewegingen van mijn lippen, mijn tong en mijn mond een weg vindt naar mijn keel.

Jade vraagt zich af of ze de kans krijgt om dit te doen. Ze schudt haar hoofd. Ik denk nu al aan dit, terwijl ik misschien zijn penis niet eens te zien krijg. Volg ik kritisch zijn bondage en verslap ik als het touw niet mooi om mijn polsen of borsten gewikkeld wordt? Jade geeft een schreeuw, ze wordt gek van de drang naar perfectie. Straks laten ze me gewoon achter waar we iets gaan drinken, omdat ik helemaal niet pas in het beeld dat ze van een sub, een beginnende sub, hebben. Het moet lukken zaterdag. Het moet. Ik wil ook niet langer wachten, denkt Jade als ze haar borsten beetpakt en flink in haar tepels knijpt en eraan draait. Nog een schreeuw in het donker. Ze draait zich om en keert huiswaarts. Twee hele nachten en ik wil het nu. Even schiet het door haar heen om haar vriendin te benaderen om… “Oh nee,” zegt ze hardop, “oh nee, die gok neem ik niet.”

Thuis doet ze haar jas uit en gaat ze naakt op bed liggen, de armen en benen gespreid. Zo blijf ik liggen tot morgen. Oefenen in stil liggen. Ze valt in slaap, moe van zichzelf.

Vrijdagochtend vroeg heeft ze al verschillende kledingstukken gepast. Ze besluit naar de stad te gaan. Kleding kopen. Ik moet toch perfect voor de dag komen, denkt ze als ze voor de spiegel staat en naar zichzelf kijkt. Ze maakt een tijdsplan. Douchen, overal scheren. Kleding kopen, vanmiddag nog een keer het appartement doorlopen, de BDSM-spullen netjes in een doos en zo klaarleggen dat als ze ernaar vragen, ze het zo kan pakken. Eten met haar vriendin. Dan in het bad en slapen. Morgenvroeg douchen, haren wassen en föhnen, opmaken en dan in de nieuwe kleding op weg. Jade voelt zich veilig bij dit schema.

De vrijdag verloopt inderdaad volgens schema, het wakker worden zaterdag ook. Dan slaat enige nervositeit toe, met gevolgen.

6.

Half negen, bijna is ze klaar voor vertrek. Gedisciplineerd en gestructureerd is ze het laatste uur bezig geweest.

Jade kijkt in de spiegel en ziet nu hoe de twee mensen die ze straks ontmoet, haar zien. Zullen ze mijn onervarenheid direct zien? Laten ze me zijn wie ik ben of zullen ze op mijn zenuwen werken? Nerveus lacht ze. Mijn haar in een staartje of opsteken? Lijk ik iets ouder, kom ik misschien ook wel wat beter over. Het lukt haar niet het op te steken. Haar handen trillen te veel. Iedere keer valt er weer een pluk uit. Dan maar een staartje: hoofd voorover en vastmaken. Ze kijkt: te hoog. Nog een keer. Nu beter, maar nog niet goed. Ze kijkt op de klok. “Ik moet nú weg”, zegt ze hardop tegen zichzelf. Ze trekt zwarte, glimmende schoenen aan, de hak niet te hoog. Ze is helemaal in het zwart gekleed, net zoals hij vertelde dat zij gekleed zijn.

Ze knoopt bij de voordeur haar jasje deels dicht en gaat, nadat ze de deur achter zich dicht heeft getrokken, richting het trappenhuis. Oh shit, mijn sleutels… Op het kastje. Ze slaat een hand tegen haar voorhoofd. Snel terug, hopelijk zijn de buren al wakker. Ze belt aan en het duurt even voordat de deur door de buurman, met een slaperig gezicht, geopend wordt. Ze excuseert zich en vraagt om de reservesleutel. Hij lacht en geeft deze met de woorden: “De laatste die ik heb!” Snel pakt ze haar eigen sleutels en gooit ze de reservesleutel in de brievenbus van de buurman.

Eenmaal op straat, versnelt ze haar pas. Ze wil er toch iets eerder zijn. Zij zijn er misschien allang, bedenkt ze zich als ze geen idee heeft waar ze vandaan moeten komen.

De details bespaar ik, Jade treft het niet. Ze stapt in de hondenpoep als ze een aankomende fietser die haar niet ziet, probeert te ontwijken. Met een beweging wil ze haar schoen uittrekken, maar precies op het juiste moment bedenkt ze dat dat niet een goede handeling zou zijn. Gelukkig pakt het gras de hondenpoep snel op. Snel loopt ze verder.

Bij het station vertraagt ze haar pas en neemt ze een zijweggetje. Ze weet dat ze daar goed zicht heeft op de perrons en het plein voor het station. Lang hoeft ze niet te zoeken. Ze ziet twee in het zwart geklede mensen op het eerste perron staan. De hoed valt meteen op. Niet omdat deze te groot is, maar perfect staat. Ze stralen wel iets uit. Jade slikt en besluit recht op ze af te lopen, het hart bonzend in haar keel.

Dichterbij komend ziet ze twee heel nette mensen, kaarsrecht staande en ze wachten, geen zoekende houding. De man is even groot als de vrouw. Een mooie man, eind veertig schat ze in. Hij draagt een lange jas. Zij een moderne zwarte jas met een rok tot boven de knie. Haar roodbruine haar lijkt het meest op het zogenaamde Purdey-kapsel. Zij is aanmerkelijk jonger. Ze zijn niet deftig, maar stralen zeker een bepaald elan uit.

Met een nerveuze glimlach loopt ze de laatste meters in hun richting en gaat ze voor hen staan.

“Hallo…” zegt ze en ze vervolgt: “… van de advertentie.” Een nerveuze lach begeleidt haar woorden. De man kijkt haar vragend aan. De vrouw kijkt haar niet aan. De gedachte dat dit misschien niet de mensen zijn die ze dacht, geeft haar een heel vreemd gevoel in haar buik.

“Dan zou ik je jasje eerst goed dichtknopen en dat staartje is wel heel slordig.” Verschrikt kijkt Jade naar haar jasje en ze ziet dat ze het verkeerd heeft dichtgeknoopt. Met een rood hoofd herstelt ze het.

Dan kijkt ze de man en vrouw vragend aan. Ze ziet dat de vrouw een zwarte band om haar hals draagt. Hij wijst alleen maar naar haar hoofd. Oh wat erg, denkt Jade. Wat een begin van deze ontmoeting. Snel trekt ze het zwarte bandje uit haar haar en schudt ze haar lokken.

“Loop voor ons uit naar het koffiehuis aan de overkant.” Het is het enige wat de man zegt. Jade besluit niets te zeggen en loopt richting het koffiehuis. Bij elke stap voelt ze zich bekeken.

Nog maar net bekomen van de slechte start, voelt ze een opwinding die ze niet eerder heeft gehad. De man raakt mij met zijn houding en woorden. Straks, aan een tafeltje, zal het ongetwijfeld wat gemoedelijker gaan. Of ga ik een moeilijk uur tegemoet? Ze denkt aan de vrouw die haar niet aankeek. Die halsband, zo duidelijk zichtbaar.

Vlak voor de deur hoort ze “Stop”. Ze herkent zijn stem. Beiden lopen Jade voorbij en gaan naar binnen. De vrouw houdt de deur open en wenkt Jade naar binnen te komen. In die drie stappen beseft ze dat ze al vier opdrachten heeft gekregen. De man zoekt een tafeltje uit met twee stoelen. Jade kijkt hem aan. “Pak dat krukje maar en kom erbij zitten.” Hij wijst naar een klein krukje onder de trap.

De vijfde opdracht, en Jade heeft al geen idee meer om dit niet op te volgen.

7.

De man trekt zijn jas uit. De vrouw volgt zijn voorbeeld, pakt ook de jas van de man aan en hangt ze aan de kapstok. Ze zijn keurig gekleed en verzorgd, valt haar op. Dat is prettig. Jade trekt haar jas uit en hangt deze ook aan de kapstok. De man gaat zitten, de vrouw volgt zijn voorbeeld. Jade gaat ook zitten.

Een heel lange kelner vraagt wat ze drinken willen en kijkt een beetje verrast als hij Jade op de kruk ziet zitten. De man antwoord: “… voor mij een espresso. Voor haar een cappuccino,” hij wijst naar de vrouw, die nog steeds met een licht naar beneden gebogen hoofd zit, “en zet daar,” hij wijst in Jade haar richting, “maar een glas water neer.”

Ze is te verbouwereerd om te protesteren en als de kelner helemaal niet vreemd op deze bestelling reageert, gaat Jade bedenken hoe ze moet antwoorden op deze… Een goed woord kan ze niet bedenken nog.

“Oh ja, doe er maar twee gebakjes bij.” Dit is dan de rode lap voor de stier. Weliswaar heeft Jade veel kenmerken van een verlegen vrouw, er zijn grenzen. “Als u denkt dat dit grappig is, dan zijn we niet op de goede weg… meneer. U heeft zich niet eens voorgesteld en zij ook niet.” De vrouw kijkt niet op.

“Het is helemaal niet de bedoeling dat ik grappig ben, Jade. Je volgt tot nu toe alle opdrachten op. Is dat grappig? Ik neem aan dat je serieus op deze ontmoeting ingaat en dat is vooral mijn woorden volgen. Het lukt haar ook. Al heel lang. Wij zijn hier omdat jij het wilt, of kom je alleen uit nieuwsgierigheid en is je appartement het aanzien niet waard? Net zo slordig als dat je jas geknoopt zat en je haar in een staartje gebonden was?”

Jade keek hem de hele tijd aan, nu buigt ze haar hoofd. Hij heeft gelijk, op het appartement na. De kelner zet het bestelde op tafel. De man kijkt de kelner aan en zegt: “Ik heb het vermoeden dat iemand in de uitwerpselen van een hond heeft getrapt. Het ruikt niet helemaal fris.” Bij deze woorden kleurt Jade diep donkerrood, staat op en gaat naar buiten. Wat pijnlijk dit, denkt ze hardop. Ze ziet niet dat de man haar glimlachend naar buiten ziet gaan. Met een zeer opgelaten gevoel zoekt ze een plekje waar ze haar schoen echt schoon kan maken.

Als ze weer op de kruk zit en een slokje water neemt, zegt ze: “Excuus, ik dacht dat ik het goed schoon had gemaakt.”

“Denken en niet, of niet helemaal, doen, heeft consequenties, Jade. Deze vrouw haar billen kleuren regelmatig rood en meer omdat ze denkt en vervolgens niet goed uitvoert.” De vrouw knikt. Een eerste reactie, denkt Jade, als haar fantasie haar even mee op de loop neemt en ze denkt aan klappen op haar billen.

“Geniet je er nu al van, dame?” Ze voelt zich direct betrapt. “Het liefst voeg ik direct de daad bij het woord, maar ik kan wachten totdat we in jouw appartement zijn. Ik heb ze altijd bij me.” Hij laat haar twee behoorlijk grote handen zien. Het ontneemt haar even de adem. “Of denk je dat we je appartement niet te zien krijgen, omdat je afhaakt?”

Nog voor ze kans krijgt om te antwoorden, gaat hij verder.

“Luister Jade. Ik zie mogelijkheden voor je, met je. Afhankelijk van de staat van je appartement ga je vandaag met ons mee. Ik zorg dat je weer thuis bent op het moment dat je thuis moet zijn in verband met afspraken vanaf maandag. Alle eventuele afspraken tot die tijd zeg je af. Pauline neemt je onder haar hoede vanaf het moment dat we in ons huis zijn.”

De eerste keer dat de vrouw Jade aankijkt. Het voelt prettig. “Mij ervaar je vanzelf. Ik neem aan dat je behoorlijk zelfstandig bent, ik zie een kleine ondernemer in je.”

Het enige wat Jade doet is knikken. Haar hart maakt overuren.

“Pak een stoel, Jade. Koffie, gebak? We gaan even gezellig praten, mijn naam is Berend.” Hij steekt zijn hand uit. Jade steekt verrast haar hand uit en ze schudt een stevige hand. Pauline draait als een blad aan de boom om en kijkt haar heel aardig aan. Het volgende uur is enorm gezellig. Pas op het einde komt de BDSM ter sprake, het sub-zijn, de dominant zijn rol.

“Er zijn regels bij ons in huis Jade, maak ze je snel eigen, voor jou beter, voor ons leuk. Bereid je voor op een mooi weekend, waar je jezelf vast tegenkomt… Tenminste, als je appartement de inspectie overleeft.”

8.

“We gaan”, zegt Berend. Hij wenkt de kelner en rekent af.

“Jij loopt voor Jade, wij volgen op gepaste afstand.” Even moet Jade wennen aan deze manier. Ze loopt voor hen uit en neemt niet de kortste weg, maar blijft op de deels brede stoepen lopen.

Bij het appartementencomplex staat ze stil. “Ga maar vast, wij bellen aan”, zegt Berend heel kort. Jade kijkt hem schouderophalend aan en gaat dan met de trap naar boven. Even geen behoefte aan de lift. Te benauwd?

Eigenlijk is ze een beetje boos. Wat is dit voor iets? Eenmaal binnen doet ze haar jas uit, min of meer uit gewoonte. Ze kijkt rond. Ga ik mee? Wat neem ik mee? Wil ik wel mee? Haar vragen zonder antwoord worden onderbroken door de deurbel. Ze kijkt op het kleine scherm en ziet Pauline staan. “Jade, doe je voordeur open”, is het enige wat ze zegt. Jade drukt op de knop om de deur beneden open te doen. Weer wordt er aangebeld. Geïrriteerd drukt Jade op de knop. “Jade, doe je voordeur open”, herhaalt Pauline.

Jade haar hart maakt nu een sprong… Staat Berend voor haar voordeur? Met lood in de schoenen loopt ze naar de deur en doet ze deze open. Berend staat er, kijkend op zijn horloge, duidelijk not amused.

Hij stapt naar binnen, loopt Jade voorbij alsof ze er niet staat en gaat midden in de ruimte staan. “Je heet me niet welkom, Jade? Is mijn komst vergeefs?” Hij kijkt rond en knikt goedkeurend. Jade heeft het even niet. Alleen met deze man in haar ruimte, wat kan hij allemaal doen met mij, krijg ik nu te maken met zijn blote handen, was dat een grapje of…?

“Nnnee, nnnee, niet vergeefs, ik wil graag mee, ben alleen ietwat verward door dit alles.” Jade probeert zich uit alle macht te herpakken. Haar blik kan ze niet van zijn handen afhouden. Is het zo erg gesteld met haar dat ze nu te maken wil hebben met zijn handen?

“Het ziet er keurig uit, Jade. Ik houd van straffen, maar ook van belonen. Maar goed, dan krijgen we direct de vraag: wat is straf en wat is beloning? … en wat betekent het voor jou?” Hij kijkt haar aan. “Weekendtas pakken, niet te veel meenemen. Extra paar schoenen wel. Dan kom je hier en zet je je tas voor mij neer. Voor we naar beneden gaan, zal ik je een lesje geven.” Alsof hij een boodschappenlijstje voorleest, zo komen de woorden van Berend op haar over. Jade kleurt en hapt bijna naar adem. Zijn handen gaan mij… Ze voelt iets prikken.

In haar kamer met inloopkast vult ze een weekendtas en hoewel ze ervan overtuigd is de juiste spullen te pakken, denkt ze aan niets anders dan het moment dat ze deze weekendtas voor zijn voeten neerzet. Ze pakt haar toiletspullen en sluit dan de rits. Bijna trillend op haar voeten zet ze de tas neer. Berend staat nog precies op dezelfde plek. “Broek en slipje naar beneden en vooroverbuigen, Jade.” Nu zegt hij het heel streng en maakt hij er een handbeweging bij om deze woorden kracht bij te zetten. Alleen deze eerste keer. Daarna zal dat niet nodig zijn, waarschijnlijk.

Jade voelt nu al tussen haar benen dat dit haar enorm opwindt. Dit wordt een superweekend, denkt ze, als ze haar broek naar beneden doet en de eerste aanraking verwacht. “Mooi, Pauline weet hier wel raad mee.” Hij loopt naar de deur. “Kom op, dan halen we de eerstvolgende trein nog.”

Jade is met stomheid geslagen. Ze trekt haar slipje omhoog, ze voelt dat deze nat is en nu nog natter wordt. Even later haar broek. Ze pakt de tas en loopt met hem mee. Berend wacht al buiten. Jade trekt bijna de deur dicht als ze net op tijd beseft dat de sleutel binnen ligt. Snel pakt ze deze en loopt ze achter Berend aan.

Pauline wacht nog steeds buiten. “Achter ons lopen, Jade. Vanaf nu ben ik Paul.”

De hele weg naar het station probeert Jade haar gevoel onder controle te krijgen. Opeens speelt het verlangen mee en ook vraagt ze zich af wat de rol van Pauline is.

De poortjes op het station zijn geen hindernis, de ov-kaart doet zijn werk. Ze loopt achter hen aan, geen idee waar de reis heen gaat.

9.

De reis duurt niet lang, een half uur met de trein en op loopafstand van het station.

Jade loopt iets achter hen aan.

“Pauline ontfermt zich over jou”, zegt Berend als ze voor de deur van een redelijk groot, vrijstaand huis staan. De man gaat alleen naar binnen. Pauline gebaart Jade mee te komen naar de ruimte achter het huis. Als ze haar volgt naar binnen, valt haar mond wijd open. Een volledig ingerichte BDSM-ruimte, zo goed als gelijkend op een kelder of beter: een kerker.

Het moet gemaakt zijn, maar het is zo levensecht dat Jade begint te fantaseren over wat er allemaal met haar gaat gebeuren. “Wauw, wat een mooie ruimte. Ik kan wel iets hebben, hoor”, zegt ze tegen Pauline als ze haar hand laat glijden over een dikke plank op schragen met aan één kant een soort schavot.

“SSsstttt.” Voor het eerst spreekt Pauline zich dwingend uit. Jade kijkt haar aan, ze is direct bij de les. Het is aan mij om het zo goed mogelijk te doen. Pauline opent voor mij de deur in deze winkel vol lekkers. Jade lacht om het vergelijk dat ze maakt. Pauline kijkt haar met een vernietigende blik aan.

Deze blik is nog luchtig, vergeleken met wat Jade hier gaat meemaken. Ze merkt het al direct als Pauline haar opdraagt zich uit te kleden en Pauline van plan is haar letterlijk te inspecteren.

Onwennig kleedt ze zich uit. Jade wil alles zo goed mogelijk doen, snel leren en genieten, dan hoort deze drempel erbij. Naakt staat ze voor deze vrouw. Ze houdt een arm voor haar borsten en een hand voor haar onderbuik. Pauline doet haar hoofd ietwat vragend omhoog. Nu, vragend is het niet, meer van ‘wat moet die hand daar en waarom je arm voor je borsten?’

“Handen op je rug vasthouden, Jade.” Het voelt ongemakkelijk, vooral als Pauline werkelijk geen plekje op haar lichaam onbetast laat. Zelfs haar mond moet ze openen en als Pauline haar tong beetpakt, heeft Jade een naar gevoel bij deze situatie. Ze slikt, maar dat gaat niet makkelijk als iemand je tong vastheeft. Als dan ook nog een vinger wat dieper in haar mond gaat en even op de tong drukt, schieten de tranen in haar ogen. Een gevoel dat ze moet overgeven volgt deze handeling snel op. Jade laat haar handen los en probeert Pauline haar handen weg te trekken.

Een handeling waar ze direct spijt van heeft als Pauline in haar lokken grijpt en haar een klap op een wang geeft, niet zachtzinnig ook. Ze krijgt nog een hardere klap op de andere wang. Nu wordt het serieus, denkt Jade. Ben ik te enthousiast hierin gestapt en dacht ik alleen maar aan verwennerij? Dit begin is niet wat ik had bedacht.

Alsof er niets is gebeurd, gaat Pauline verder met de inspectie.

“Vooroverbuigen over de tafel.” Jade buigt voorover over een oude kloostertafel. Haar borsten rusten op tafel en dan legt ze haar hoofd op een wang die nog nagloeit van de klap. Pauline maakt haar polsen met een touw vast aan ringen aan de overzijde van de tafel.

Ze wrijft over de billen van Jade en trekt deze uiteen. “Paul houdt van schoon en netjes”, zegt ze als Jade iets tegen haar anus voelt drukken.

Ze kijkt om, maar ziet net niet wat er gebeurt, voelt het des te beter. Ze knijpt haar billen samen en er valt een dodelijke stilte. Hier geniet ik niet van… Besef ik wel waar ik me mee in heb gelaten? Dit is gewoon erg, ze geeft geluid aan deze woorden: “Ik weet niet of ik dit kan, Pauline… Het lijkt me verschrikkelijk…” Pauline stopt.

10.

Geen enkele andere beweging maakt Pauline, Jade beseft dat dit onontkoombaar is. Op weg naar perfectie zal ik een aantal, misschien wel heel veel, drempels moeten nemen. Ik ben nu zo dichtbij. Ze denkt aan de rivier die ze wil overzwemmen, van de ene oever naar de andere. Nu van haar leven zonder BDSM, al staat ze nu al met haar voeten op de overgang van de oever en het water, naar een wereld waar ze haar sub-gevoelens niet bedenkt en zelf experimenteert, maar vooral voelt.

Het moment dat Pauline verdergaat en Jade het heeft te ondergaan. Ze weet het en terwijl het loopt, komt het besef dat ze vastgebonden is. Ze trekt aan het touw, natuurlijk vergeefs. Zolang vasthouden als Pauline dat aangeeft. De eerste echte beproeving. Alsof het water van de rivier plots heel diep en koud is en ze niet alleen vecht tegen de stroming, maar ook de kou moet overwinnen en moet verwerken dat de overkant nog zo ver weg is.

Pauline haalt het mondstuk uit de anus van Jade en ruimt het op. Straks moet ze veel meer opruimen, denkt Jade, als ze enige aandrang gaat voelen. Stel dat ze me losmaakt, waar ga ik heen? Stel dat ze me niet losmaakt, waar gaat… Jade wordt bijna misselijk van het gevoel dat ze hier alles moet laten gaan. Ze voelt het bij wijze van spreken nu al langs haar benen glijden. De spanning neemt toe.

Straks hoort Paul wat hier gebeurd is. Hoe is zijn reactie? Wat is Pauline haar rol?

Nu begint het echte gevecht met zichzelf. Jade kan aan niets meer denken dan het ophouden. Alles in haar vecht, in haar achterhoofd hopend dat Pauline haar losmaakt, op het juiste moment. Jade kan niet meer stilstaan en doet wanhopige pogingen het op te houden.

“Pauline alsjeblieft, Pauline alsjeblieft… Alsjeblieft!!!!!” Het laatste komt smekend uit haar mond. Gevolgd door: “… ik doe alles voor je Pauline, maar… alsjeblieft??” Jade schrikt van deze woorden. Niet eerder heeft ze dergelijke woorden gebruikt, laat staan bij een vrouw.

Tranen wellen op en snikkend komt er alleen nog maar: “… alsjeblieft… alsjeblieft…” De laatste smeekbede sterft weg.

11.

“Je bent los Jade, je mag gaan.” Pauline heeft haar losgemaakt zonder dat ze het merkte. Jade zal daar straks over nadenken, nu is het een vlucht naar het toilet, dat een gat in de vloer blijkt te zijn. Geheel in stijl van de inrichting. Jade gaat op haar hurken zitten en sluit haar ogen.

Het duurt even, maar dan staat Jade, zichtbaar opgelucht, weer in de ruimte waar ze zojuist nog enkele benauwde momenten kende. Ze begint te praten. Pauline houdt een vinger bij haar mond. “… afspoelen, daarna zal ik je scheren.”

Jade kijkt verbaasd. “Maar dat heb ik gisteren nog gedaan.” Pauline schudt haar hoofd. “Paul neemt het mij zeer kwalijk als je niet overal glad bent en om dat te voorkomen, ga ik je straks scheren.”

Het douchen is zo gebeurd, al is het water niet echt warm. Jade neemt op dezelfde tafel plaats en Pauline loopt haar oksels en onderbuik na, zo ook haar benen. Pauline knikt. “Inderdaad, je bent heel glad Jade. In het verleden maakten we kennis met een nieuwe sub en spreidden dan de handelingen over meerdere keren uit. Sinds we deze kerker hebben, wil Paul direct aan de slag. Het is misschien een grote overgang voor je, het brengt je al wel meer plezier tijdens de eerste ontmoeting. Paul is heel lief, maar streng en doortastend.” Heel even pakt Pauline het halflange haar van Jade vast. Verschrikt kijk Jade haar aan. Pauline schudt haar hoofd. “Paul houdt van een staartje.”

Jade staat op, krijgt een borstel en een heel dunne leren veter aangereikt. Even later bindt ze het haar in een staartje.

“Oké, dit shirt aantrekken en ga bij die ringen aan de muur staan.” Pauline wijst naar twee ringen die aan een nogal grof gemetselde muur zijn bevestigd, ter hoogte van Jade haar schouders. “Met de handen vastpakken.” Snel trekt Jade het geheel zwarte shirt aan dat tot over haar knieën valt.

Als ze de ringen vastpakt, ziet ze in een ooghoek dat Paul staat te kijken. Hij is helemaal in het zwart gekleed. Jade vermoed dat het lederen kleding is. Ze durft hem niet aan te kijken. Ze klemt haar handen om de ringen en wacht. Eindelijk in het echt, eindelijk een dominant voor me… nu nog achter me. Jade begint nerveus te worden. Maar… en dan? Ze denkt het met bijna trillende lippen. Er wordt niets gezegd, de stenen voor haar neus zijn groot en ruig. Ik houd deze ringen vast, er staat een vreemde man achter me, alles kan gebeuren nu. Alles. Wie heeft hier nog meer gestaan en wat hebben zij beleefd? Jade haar ogen knipperen meer dan normaal het geval is.

“JADE”, klinkt het door de ruimte. Er gaat een rilling door haar lijf.

12.

De spanning die nu volgt, is voor Jade helemaal nieuw.

Paul zegt niets, ze voelt zijn aanwezigheid en haar lijf lijkt nu al pijn te doen van het idee dat hij iets met haar gaat doen. Hij nadert haar zo dicht, dat ze zijn adem gewaarwordt. De stilte is enorm, nooit eerder heeft ze stilte zo ervaren. De stilte en de daarbij oplopende spanning maken haar onrustig. Haar ademhaling wordt hoorbaar. Ze pakt de ring vele malen anders beet, zonder deze echt los te laten. Haar handpalmen voelen nat aan. Jade kijkt voor zich uit, de muur wordt ze niet gewaar. Haar ogen knipperen steeds meer en ze heeft moeite om de spieren in haar gezicht niet mee te laten doen. De spanning neemt zo ver toe dat ze ook niet meer stil kan staan.

Straks ga ik schreeuwen van de spanning, denkt ze, als zijn handen haar heupen beetpakken. Bijna teder liggen zijn handen op haar heupen.

“Laat los Jade, laat alles los, ontspan. Houd de ringen vast en laat je schouders zakken, laat je voeten op de grond rusten.”

Het kost moeite, maar het lukt haar. “Jade, ook genieten van waar je bent.” Hij zegt het zachtjes. “Blijf zo staan Jade.”

Ze staat doodstil. Enigszins gespannen, maar ze wil het goed doen, perfect doen, al zal dat nog wel even duren voor ze dat onder de knie heeft.

Hoelang het stil blijven staan duurde weet ze niet, wel dat ze schrikt en direct alert is als er aan haar shirt getrokken wordt en ze hoort dat het doorgeknipt wordt. Haar rug is ontbloot, het knippen gaat verder tot het shirt helemaal weg is. De handen houdt ze zo geklemd om de ringen dat haar knokkels helemaal wit zijn.

Nu voelt ze zich echt bekeken. Dezelfde stilte. Jade moet wennen aan deze situatie. Helemaal niets hoort ze. Staat Paul mij nu aan te kijken? Mijn naakte rug, mijn benen, mijn billen? Waar is Pauline eigenlijk? Ze probeert te ontspannen. Gaat dit niet heel snel allemaal? Ik sta nu naakt voor min of meer totaal vreemde mensen. Ze knijpt haar handen nog dichter om de ringen. Niemand weet dat ik hier ben. Toch voel ik me niet onveilig, denkt ze, als ze probeert om zo ontspannen mogelijk te gaan staan.

“Ringen loslaten.” Jade wil ze loslaten, maar het lukt haar in eerste instantie niet. Ietwat paniekerig kijkt ze naar de ringen en haar handen. Wat gebeurt hier?

13.

Kan ze de ringen niet loslaten, wil ze de ringen niet loslaten? Het paniekerige gevoel wordt afgewisseld door een opwindend gevoel. Wat gaat Paul doen? Wat gaat het mij brengen? Jade laat de ringen los en wrijft in haar handen, scherp lettend op enig woord of enige handeling van Paul. Wat is dit opwindend, denkt ze, als ze de vele voorstellingen van hoe het zou zijn aan zich voorbij laat gaan. De spanning neemt toe. Haal ik de overkant met zwemmen? Laat ik hem toe, geeft hij me wat ik… Een heel koude rilling gaat door haar heen als hij met een hand over haar rug strijkt. Geen idee wat ik moet verwachten, geen idee. Laat ik alles toe? Is dat leuk voor hem, is dat leuk voor mij?

Op geen enkele vraag komt nu het antwoord.

Er komt een vraag bij voor Jade. Gaat hij mij… Hij is zeker niet de eerste, maar nu heeft het een heel andere betekenis. Gaat hij mij nemen? Als ik vastgebonden ben of… Alle fantasieën komen nu dicht bij de werkelijkheid en dat is toch een heel andere. Wat wil ik perfect doen als ik niet eens weet wat ik moet doen, wat er van me verwacht wordt?

“Handen in je nek, Jade.” Het klinkt koud. Ze staat zo stil mogelijk als ze haar handen in de nek legt.

“Op je knieën Jade, je ogen naar de muur gericht houden.” Het klinkt ijskoud. Jade schrikt even, knielt dan. “Handen in je nek houden!” Ze corrigeert zich snel.

“Omdraaien.” Het lukt haar om zich om te draaien en de handen in de nek te houden.

“Hoofd naar de grond.” Ze ziet zijn voeten voor zich. Als ze nu haar hoofd naar de grond buigt, komt haar hoofd vlak bij zijn voeten uit, schat ze in. Dan is het voor het eerst dat ze aan iemand zijn voeten ligt. Terwijl ze haar hoofd richting zijn voeten brengt, overvalt een enorme opluchting haar. Dit voelt heel goed en het geeft me een heel apart gevoel: iemand die beslist wat ik doe en gaat doen wat hij met mij wil doen.

14.

Houten knijpers met een gekartelde ijzeren plaat vullen zijn hand. Nu is het menens, kruist de gedachten van Jade. Het gevoel van ‘geweldig’ is iets naar de achtergrond verschoven. Zeker als hij, weliswaar liefdevol, haar tepel even vasthoudt en daarna de klem er onverbiddelijk op zet. Door de mondbal heen schreeuwt Jade het uit. Alsof ze tijdens het sporten een bal midden in haar gezicht krijgt, bovenop haar neus. Tranen vullen haar ogen en even later ziet ze dat een vinger de mondbal tegenhoudt. Hoewel ze het weet, plaatst hij toch op een onverwacht moment de tweede knijper. Als ze iets bij haar tepel voelt, is het al te laat. Ze schreeuwt, zo niet nog harder, door de mondbal heen. Jade schudt haar hoofd en haalt snel adem.

Paul maakt de riempjes van de mondbal op haar achterhoofd vast. Door de tranen van pijn heen kijkt ze rond. Als hij deze bal vastzet, gaat er dan nog iets heftigers gebeuren? Perfectionist als ze is, denkt ze aan ‘hevig’ en ‘heftig’ en op gevoel is het ‘heftig’. Denk ik dit om de pijn en angst te verplaatsen? Alles heeft ze kunnen bedenken, maar dat ze nu in een taalstrijd verwikkeld zou raken… helemaal niet.

Paul vraagt haar aandacht, of liever gezegd: de volgende handeling. Hij hangt aan beide knijpers een gewicht. Met afgrijzen volgt ze zijn beweging en dan het onvermijdelijke trekken aan haar tepels. Nu is de mondbal aan de beurt. Ze probeert deze ongeveer stuk te bijten. Ongetwijfeld zal ze hieraan wennen, maar nu is het te pijnlijk om daaraan te denken. Jade sluit haar ogen, denkt dat het haar ook moet plezieren. Ze kan dat gevoel nog niet vinden, herkennen.

Pas als Paul met een vinger langs haar schaamlippen gaat, ze schrikt een tel van deze benadering, merkt ze dat ze opgewonden is. De aanraking, ook al is ze naakt, kwam onverwacht. Zeker is de aanraking niet ongewenst, gezien de opwinding die ze nu pas ervaart. Voor de tweede keer vraagt ze zich af of Paul haar…

Hij staat haar helemaal niet tegen, een liefde nu al is wel veel te vroeg. De middenweg: het hoort allemaal bij elkaar en toevallig is het Paul die haar dit laat ervaren, ook omdat hij en Pauline het heel leuk vinden om dit te doen.

Een pijnscheut door haar tepels haalt haar uit de gedachten. Paul tikt met duim en wijsvinger tegen haar tepels en de knijper. Ze murmelt wat en kijkt hem aan.

Hij sluit langzaam zijn ogen. Het duurt even voordat Jade ook haar ogen sluit. “Gesloten houden Jade, tot je van mij toestemming krijgt deze te openen.” Ze slikt, een hevige emotie overvalt haar.

15.

Jade trilt en heeft vochtige ogen. Ze slikt een paar keer. Dit is echt, dit is zo echt, denkt ze, als ze zichzelf voorhoudt dat ze werkelijk naakt is gebonden, vastgebonden is en er klemmen op haar tepels geklemd zijn.

Gespitst op wat ze hoort, maar ook haar gedachten lopen door elkaar heen. Dit is zo ongelooflijk spannend, heerlijk. Jade heeft een glimlach op haar gezicht. Ze is blij dit nu en op deze manier te ervaren. Werkelijk geen idee wat volgt. Elke stap is nieuw en welkom. Elke stap, elk moment, onthoudt ze en ze analyseert het later… Haar manier van werken naar perfectie. Haar fotografisch geheugen helpt er enorm bij.

Het is haar onmogelijk de ogen gesloten te houden als Paul de klemmen van haar tepels afhaalt. Deze pijn vergeet ze nooit meer. “Mijn god, Paul!!”, jammert ze onverstaanbaar met de bal in haar mond. Ze kronkelt aan de paal, zover als de bondage dat toelaat. Wat is dit een verschrikkelijke pijn.

Paul laat haar even met deze ervaring, wijkt echter niet van zijn plek, een meter voor haar. Jade kijkt hem bijna vol zelfmedelijden aan. Ze kan niet voorkomen dat ze geluiden maakt.

Langzaam ebt het weg, te langzaam in haar ogen. Als ze ziet dat Paul de klemmen nog in zijn handen heeft, is ze bijna bang dat hij ze weer plaatst. Ze volgt zijn handen die een lichte beweging maken, naar haar onderbuik. Nu schudt ze met haar hoofd wild heen en weer. Maar goed dat ze niet kan spreken.

Jade drukt haar benen stevig tegen elkaar. Voorkomen en de stille wens het daar te voelen, wisselen elkaar in hoog tempo af.

Pakt hij mijn schaamlippen beet of klemt hij ze er zo op? Ze kijkt naar zijn vingers en voelt, zonder dat zijn vingers in de buurt zijn, al de aanraking. Haar benen gaan licht uit elkaar. Is mijn verlangen zo groot?, denkt Jade, als ze bijna zonder nadenken haar benen spreidt.

Ze sluit haar ogen en wacht opgewonden. Maakt alleen de dreiging mij al zo geil?

16.

“Mooi glad… en zo houden Jade, altijd glad.” Ze zet zich schrap, de klemmen zullen aan haar lippen hangen. De vingers en lippen die eerder mijn schaamlippen hebben aangeraakt. Dat was heerlijk, maar waarschijnlijk een feest vergeleken met wat ik daar ga voelen, nu… straks. Jade wacht. Het blijft uit. Teleurgesteld denkt ze dat het een andere keer wordt, misschien.

Ze kijkt verlangend naar Paul. Wil ik de pijn nu voelen, nu? Er komt een rust over haar die ze niet kent. Ze kijkt, kijkt nog een keer. Haar hart slaat een keer over. Jemig, wat overkomt mij nu? Nee, dit is niet waar! Ze kijken elkaar aan, de ogen wijken niet. Jade kleurt. Het overvalt haar zo enorm dat ze zich schaamt. Paul blijft haar aankijken. Is dit echt, is dit gespeeld? Ze ziet Paul lachen op een wijze die bijna iets kinderachtigs heeft, onbevangen, zonder enig kwaad of opzet.

Pauline, schiet het door haar hoofd. Waar is Pauline? Wat is haar relatie met Paul?

Paul herpakt zich duidelijk, het overviel hem ook. Gepaste afstand houden. Het onvermijdelijke is onvermijdelijk. Hij is er even uit.

Jade knijpt haar ogen dicht, is dit een droom? Trapte ik in de hondenpoep en is vanaf dat ik thuiskwam alles een droom en word ik straks wakker?

17.

“Excuus Jade, dat was niet de bedoeling.” Paul kucht. “Wil je stoppen?” Hij zet zijn woorden kracht bij door zijn handpalmen aan haar te laten zien.

Jade schudt haar hoofd. “… nee meester, ik wil zeker niet stoppen! Meester, wilt u alstublieft verdergaan en mij de weg naar perfectie wijzen?”

Paul schudt zijn hoofd. Jade schrikt, ze wil echt niet stoppen.

“De weg naar perfectie is een samenspel, Jade. Er is niet één weg. Ik ben niet van echt straffen, tellen en meer. Het is veel meer inspelen en toch ook willekeur, al heb ik wel een lijn. We zullen samen op een lijn komen die bij ons past… of niet… en daar haal jij je perfectie uit… of niet… dan ben ik niet de juiste meester voor je. Er is geen haast. Na een uur ben jij geen perfecte sub, je groeit en past je eisen voortdurend aan door nieuwe inzichten.”

Paul lacht. “Ik lijk wel een docent met deze woorden. Het meest belangrijke is je gevoel Jade, en je flexibiliteit. Durf je mee te gaan in het onbekende, wil je grenzen verkennen, verleggen? Soms over een grens heen gaan… om te snuffelen wat er aan de overkant is…”

Direct denkt Jade aan de rivier die ze wil overzwemmen. De aantrekkelijke overkant, vanaf deze kant van het water.

“Dan laat ik je nu aan Pauline over…” Deze woorden hebben een dreiging in zich die Jade op dit moment huiverig laat zijn voor de komende minuten, misschien wel langer. Ze durft niets te zeggen, hoopt dat Paul snel terugkomt.

Ze kijkt op en ziet Pauline komen aanlopen. Jade haar voorgevoel is niet verkeerd.

18.

Pauline. Haar koele, haast koude uitstraling.

Het is de blik die Jade niet gerust maakt op de komende minuten. Is dit de sub tijdens de eerste ontmoeting? Dit is een dominante vrouw! Hoe kan iemand zo veranderen? Jade voelt zich heel groen. Hoe gelukkig was ik net met Paul en hoe ongelukkig gaat deze vrouw mij nu maken?

Ben ik bestand tegen dit… tegen deze… tegen… Ze sluit de ogen. Droomde ik net? Dit wordt een nachtmerrie. Ze ziet al heel snel beelden van nagels die in haar huid verdwijnen, van harde woorden, van het trekken aan haar haar. Nee, niet liefdevol. Misschien maakt ze me wel los en kleineert ze me.

“Ben je er klaar voor?”

De woorden klinken zo koud dat Jade een pratende ijspegel voor zich ziet. Ze moet heel erg lachen. De zenuwen gieren door haar keel. Er is nog niets gebeurd, denkt ze. Ze opent de ogen en dan slaat de paniek toe.

19.

Ze herkent Pauline amper. Voor haar staat een domina, met hoofdletters geschreven. Alsof ze zo uit een BDSM-tijdschrift komt lopen. Kleding, make up… het geheel heeft een bijzonder strenge uitstraling. Dit is menens. ‘Ik begin nog maar net’, wil Jade zeggen. Ze heeft het besef nu te zwijgen, dat zal eerder in haar voordeel dan in haar nadeel zijn.

“Het komende uur…” De moed zakt Jade nu al in haar schoenen, een uur? “… waarschijnlijk langer…” Nu al is ze blij vastgebonden te staan, langer dan een uur? “… zal ik me met je bezighouden, Jade.” Pauline raakt haar schouder aan. Een huivering gaat door Jade heen. “JADE!” Van schrik krijgt Jade aandrang om te plassen. Het zweet breekt haar uit. Nog niets gebeurd en ik bevind me al in een onmogelijke positie. Ze knippert met haar ogen en doet haar mond open, en met alles wat ze in zich heeft, spant ze haar spieren aan om het op te houden. Gelukkig ebt het snel weg.

De hand van Pauline gaat over haar hele lichaam. “Ik streel altijd eerst de huid die ik daarna met dit zweepje ga liefkozen.” Weet zij wel dat dit mijn eerste beleving is en dan al direct met een zweep? “Jade, we hebben niet echt iets met een wachtwoord, maar als je ‘Paul’ zegt, geef je aan dat het teveel is en dan stop ik. Houd er wel rekening mee dat wat ik met jou van plan ben, al is het jouw eerste aanraking met BDSM, heel erg in de schaduw staat van wat Paul met jou van plan is.”

De overkant ga ik waarschijnlijk niet halen, is de eerste gedachte die bij Jade opkomt. Wat is perfect? Wie is perfect? En in vergelijking met wie of wat is het perfect? De perfecte sub, moet mijn wens de perfecte sub te zijn nu al bijgesteld worden?

“Vandaag is je inwijding in de BDSM-wereld zoals Paul en ik dat zien, afgestemd op wat we van jou hebben gehoord vanmorgen. We waarderen het zeer dat je al zover bent, dat je mee bent gekomen en hier staat om te ontvangen, op weg naar de sub die je wilt zijn, die je bent.”

“Wil je nog iets zeggen, Jade?” Jade knikt. “Ga je gang.” Jade haalt diep adem en vraagt of ze mag plassen. Pauline knikt met haar hoofd. “Straks, ik laat je het moment dat ik je dat toesta weten.”

Pauline doet een stap naar achteren. Ze gaat met het zweepje over het lichaam van Jade en wacht het moment af dat Jade er klaar voor is.

Jade daarentegen vecht tegen zichzelf, het gevoel te moeten plassen en de vrees voor de waarschijnlijk pijn veroorzakende slagen van datzelfde zweepje.

20.

Pauline strijkt met het zweepje langs Jade haar gezicht. Het bezorgt Jade een rilling. Houd ik mijn tanden op elkaar? Doe ik mijn ogen dicht, zodat ik alleen maar voel en niet de klap zie aankomen? De perfecte sub zal niets laten merken, misschien wel dankbaar zijn. Jade denkt snel en probeert het zweepje te volgen langs haar lichaam. Als even het contact tussen haar lichaam en het zweepje weg is, kijkt ze angstig naar Pauline. Zij doet een stap naar voren en slaat totaal onverwacht in het gezicht van Jade, op haar wang. Ze schrikt, herstelt zich snel, maar voelt de wang meer en meer gloeien. Een tweede klap, al zag ze deze aankomen. Jade vloekt binnensmonds. Dit doet zeer. Een derde klap wordt haar te veel en tranen schieten in haar ogen, niet alleen van de pijn. Ook ervaart ze het als onheus. Een vierde klap maakt haar kwaad, de vijfde klap, nog steeds met haar hand, doet Jade huilen.

Ze pakt de kin beet van Jade en vraagt haar of ze plassen moet. Jade houdt de kiezen op elkaar en kijkt Pauline alleen maar aan. Oh nee, denkt ze, ik geef geen antwoord. Pauline weet het, dit is vragen naar de bekende weg. Haar wangen gloeien als een gek. Pauline herhaalt de vraag. Jade blijft haar onverstoorbaar aankijken, de pijn trotserend.

“Vijf klappen en nu al zwijgen? Is mevrouw boos?” Pauline doet een stap naar achteren, streelt met het zweepje een van de borsten en haalt dan uit, niet eens hard. De strijd is begonnen. Pauline houdt de punt van het zweepje onder de kin van Jade en duwt deze iets omhoog. Tranen lopen over de wangen van Jade. Zelf weet ze niet goed of dit van een emotie is of omdat ze zich onheus behandeld voelt.

Waarom slaat Pauline mij, flitst door haar gedachten. Ze kijkt Pauline aan, dan naar het zweepje onder haar kin en de gedachte dat ze nog een klap van dit zweepje wil, overvalt haar. Ze raakt er zelfs opgewonden van. Een verlangen naar de klappen, kijken hoeveel ze aankan. Het gloeiende gevoel op haar wangen, het gevoel te moeten plassen en de opwinding geven haar een genot dat ze even niet kan plaatsen.

In alle rust wacht Pauline, al kijkt ze heel streng naar Jade om haar in deze sfeer te houden. Het verlangen en de dreiging worden een samenspel. Ik sla haar niet zomaar, Jade verdient een mooie opbouw, denkt Pauline en ze geniet van dit moment. Jade is zomaar in hun schoot geworpen, lijkt het. Met Paul heeft ze de afspraak dat ze haar nu niet ontzien, haar wel laten voelen en zien wat het zou kunnen betekenen als zij haar dominanten zijn zonder haar enig moment te overvragen.

Jade worstelt met wat haar net is overkomen. Pijn, perfectie, het groeiende verlangen en de opwinding.

Pauline herhaalt de vraag: “Is deze ontspruitende sub boos?” Jade valt direct over het woord ‘ontspruitend’. Het maakt haar zichtbaar boos. “Ah, je bent boos, perfect!” Pauline zegt het met zo een ondertoon dat Jade nog bozer wordt.

“En nú is het afgelopen, Jade! Ophouden, gedraag je als een sub en niet als een klein jankend meisje. Laat zien hoe sterk je bent. Ik verwen je. Heb je het in de gaten, ontspruitende sub?”

21.

Jade is nu in een enorme tweestrijd verwikkeld. De perfecte sub lijkt ver weg. Het vergelijk met het jankende meisje maakt haar nog bozer. Zo boos dat ze het idee heeft naar de overkant te zwemmen, zonder te genieten van het zwemmen naar de overkant.

Ik laat me zo kennen door de opmerkingen van Pauline. Ze zei toch ook dat ze mij verwent? Waarom voel ik dat niet? Vastgebonden kan ik geen kant op, wil dat ook niet, diep vanbinnen. Is dat verwennen? Mij slaan, verwent ze ook zichzelf daar niet mee? Dacht ik verwend te worden… het is aanpassen aan op dit moment. Jade laat haar gedachten de vrije loop.

Pauline trekt een muts over het hoofd van Jade en rolt het laatste stukje naar beneden, zodat de muts haar hele gezicht bedekt. Ze grijpt haar bij de keel en houdt de greep even goed aan. Boosheid slaat om in schrik, in angst. Even later in opwinding, enorme opwinding. Jade kreunt zo dat Pauline er het verlangen en de opwinding in hoort.

“Dat is beter Jade, laat je gaan.” De greep wordt nog steviger en Jade, die niet weet wat haar gebeurt, lijkt naar een climax toe te werken. Hoe vaak heeft ze niet gedacht om in spelonken onder water te verkeren? Te gaan van de ene naar de andere ruimte, vaak door nauwe gangen en holtes, de adem inhoudend.

Als Pauline de greep verminderd, probeert Jade het gevoel vast te houden. “Ik neem je mee Jade, laat alles los en bedenk dat je alleen mag plassen als ik je toestemming geef.”

22.

De vingers van Pauline gaan naar de onderbuik van Jade. Zij trekt haar buik iets in. Het is voor de eerste keer dat een vrouw haar daar aanraakt met de bedoeling om… Dan dringt het tot haar door. Pauline wil haar een orgasme bezorgen. Ze voelt haar vingers al spelen met de schaamlippen. De druk om te plassen speelt weer op. Maar kan ze klaarkomen met een vrouw, bij een vrouw?

Jade heeft het door. Pauline beslist niet alleen wanneer ze mag plassen, maar ook wanneer ze een orgasme heeft. Hoe houd ik het droog?, denkt Jade, beide wil ik graag. Het een versterkt het ander en de spanning hoe het verloopt, of ik me kan inhouden, maakt het bijna tot een onmogelijke opgave om dit tot een goede afloop te brengen.

Bijna bewegingloos door de manier waarop ze vastgebonden is, nietsziende, is Jade onderweg naar een oplossing voor dit bijna prettige probleem. Ze moet toegeven dat Pauline haar vingers, vaardig en heel zacht, bijna teder, haar enorm opwinden en ze niets liever wil dan nu een orgasme te hebben.

Plotseling stopt Pauline. “Je mag naar het toilet.” Jade is verbijsterd. Ze merkt hoe de touwen losgemaakt worden en de kap van haar hoofd getrokken wordt. “Daar”, zegt Pauline als ze naar rechts wijst. “De deur door en dan de eerste deur links.” Als Jade een klein beetje wankelt en daarna de looppas hervindt, zegt Pauline “… op de bril zitten en wachten op mijn teken.” Gek genoeg raakt Jade hier nog meer opgewonden van, al lijkt het een utopie om het nog langer op te houden na de korte wandeling op de koude vloer.

Jade haar bekkenbodemspieren doen zo een pijn van het samentrekken op eerdere momenten, dat ze het gevoel van het naderende orgasme helemaal kwijt is. Er komt niets als Pauline haar toestemming geeft om te plassen.

Ze krijgt alle tijd, lijkt het. Als ze eenmaal plast, laat Pauline haar weten dat ze over vijf minuten opgefrist bij de paal moet staan. “Bereid je voor op een topprestatie, Jade. Het komende uur zal voorbijvliegen, ook kom je jezelf tegen tijdens dat vliegen.”

Dit klinkt goed. Jade is zeer sportief en weet niet van opgeven. Er kan er maar één de beste zijn na een perfecte race en dat ben ik, denkt Jade, als ze Pauline een uitdagende blik toewerpt en weer bij de paal gaat staan.

23.

“Hielen en billen tegen de paal, vooroverbuigen, handen op de rug.” Met gemak voldoet Jade aan deze opdracht. Op school was ze altijd al goed in gymnastiek. Pauline bindt de polsen bij elkaar met een zacht koord. Het uiteinde zet ze vast aan een ring bovenaan de paal, zo een twee meter hoog. Pauline gaat voor haar staan en doet haar een mondbal in. Jade protesteert en houdt haar mond niet genoeg open. “Dit doen we voor jou, Jade. Jij wil een perfecte sub zijn, hoe de perfecte sub zich gedraagt en hoe zij er ook uit zal zien.”

Als de bal er echt ingeduwd wordt en het riempje vastgemaakt wordt, is er geen ontkomen meer aan. Haar speeksel sijpelt langs de bal. Lang de tijd om te wennen krijgt ze niet. Pauline masseert de borsten van Jade een beetje. Ook dat heeft nooit eerder een vrouw bij haar gedaan. Jade raakt langzaamaan doordrongen van het feit dat Pauline haar plan helemaal uitvoert en dat ze zich te schikken heeft, zelfs heel erg goed mee moet doen, zich gedragen, alsof het een gunst is dat ze dit allemaal mag meemaken. Ben ik een echte sub? Wat zei Pauline: ‘hoe deze er ook uit zal zien’? Wat gaat er dit uur gebeuren, waarvan er zeker al een paar minuten voorbij zullen zijn? Ik word voorbereid nu, ze kijken hoever ik ben, hoever ik kan gaan zonder… Jade slikt bij deze gedachte. De bal heeft ze onder controle, Paul en Pauline zeker niet.

Pauline trekt het touw iets strakker aan, waardoor Jade verder buigt. Haar hoofd zakt nog iets. Ze is getraind genoeg om dit vol te houden. De onzekerheid maakt het tot een opdracht om vol te houden. Jade krijgt een lederen band om haar hals. Het ringetje aan de voorzijde wordt met een touw verbonden aan een ring recht onder haar op de vloer. Als Pauline daarmee klaar is, masseert ze weer de borsten van Jade en speelt ze even met de tepels om er vervolgens twee klemmen op te zetten. Ietwat hardhandig. Jade heeft tranen in de ogen van de onverwachte pijn.

Zwijgend gaat Pauline verder, ze pakt haar in de nek met een behoorlijke greep. Jade denkt dat dit topsportmoment zich alleen maar afspeelt op een baan met horden, of erger: steeplechase met onverwachte hindernissen, buiten het zicht.

De volgende hindernis wacht haar alweer, de tranen nauwelijks opgedroogd. Alleen al de woorden die Pauline zegt, jagen haar schrik aan.

24.

“Die klemmen blijven voorlopig zitten, ik kan ze zelfs aandraaien en dat zal ik niet nalaten, Jade.” Geen seconde twijfelt ze aan de woorden van Pauline, er meer van overtuigd dat dit nog maar een fractie van de pijn is die Pauline haar laat voelen. Ze knijpt nog even iets harder in haar nek. “Je mag kiezen: wil je weten hoe ik met de strokenzweep overweg kan of heb je liever eerst kaarsvet op je lichaam dat ik, als het eenmaal gestold is, van je lichaam afsla met een klein zweepje?”

Het antwoorden is door de bal al onmogelijk. Antwoord geven op zo een vraag is het kiezen uit twee dingen die waarschijnlijk even fel uitgevoerd zullen worden.

Ik mag kiezen, denkt Jade en ze weet dan ook direct of ze zo vastgebonden blijft staan. De klemmen zullen er zeker niet afgehaald worden. Het lijkt van alles wat, stiekem denkt ze dat Paul haar misschien wel heel erg gaat verwennen. Er komt steeds meer iets los van wat lijkt op begeerte, op bevredigd willen worden. Ik mag kiezen, denkt ze en ze heeft geen idee wat te kiezen. Beide vragen?

Zover als mogelijk haalt Jade haar schouders op. “Zal ik voor je kiezen, Jade? Of wil je beide graag en wil je geen keuze maken?” Sneller dan de bedoeling is, knikt ze bevestigend. Pauline grijpt Jade in haar haar en trekt haar hoofd omhoog zodat Jade haar aankijkt. De halsband voelt nu vervelend aan. “Dat doet me deugd… Eerst de strokenzweep, dan kaarsvet en daarna het fijne werk, ik sla het gestolde kaarsvet van je lichaam.” Ze laat het hoofd weer los. “En omdat je zo leergierig bent, krijg je van mij straks een anusplug in.” Direct trekt Jade haar bilspieren samen. Onrustig stapt ze iets heen en weer. Over deze horde ga ik struikelen! Ze schudt haar hoofd en murmelt wat. Pauline lijkt het niet te deren. Ze reageert er niet op.

Ze zet een brandende kaars in het zicht van Jade. Zij denkt aan vroeger, dat ze weleens kaarsvet over zich heen kreeg en vreselijk moest huilen. En nu, zo veel jaren later, bijna vrijwillig, de geschiedenis die zich herhaalt. Het wordt er niet afgepeuterd maar afgeslagen, en er is nog een goede kans dat het haar opwindt ook.

Ze hoeft niet lang na te denken over of ze wel de goede beslissing heeft genomen. De strokenzweep raakt haar billen voluit. Over haar rug wordt ze alleen maar gestreeld. De klappen van de zweep van onderuit tegen haar borsten zijn het ergste. Pijnlijk. Hoe Pauline met de strokenzweep overweg kan, is geen vraag meer. Elke slag is raak en op elke streling volgt een harde slag. Jade voelt haar huid langzaam gloeien en met elke slag raakt ze ook meer en meer opgewonden. Pijn en genot vinden elkaar. Dit is wat ik wil, denkt ze tevreden, en ook wel verlangend naar meer. Nee, niet de anusplug. Die horde wil ze niet nemen, maar ze beseft dat dit wel een horde is die de weg vrij maakt naar de overige horden. Alhoewel de finish nog lang niet in zicht is, is ze heel blij met de ontmoeting met deze mensen. Dit is een geschenk.

Door haar gedachten en het verwerken van de slagen van de strokenzweep, is het haar niet opgevallen dat Paul er in de ruimte bij is gekomen.

25.

Pauline stopt met slaan. Paul maakt Jade los en laat haar even bijkomen. Ze kijkt hem aan en zoekt eigenlijk steun bij hem, maar pakt de paal beet. Trillend op haar benen ervaart ze de emotie en de pijn.

Paul pakt haar polsen beet, trekt haar naar een houten blok en laat haar voorover bukken. Haar buik rust op het blok. Hij houdt haar polsen even stevig vast. Pauline maakt de enkels van Jade vast aan het blok. Dan laat Paul haar polsen langzaam uit zijn handen glijden en houdt hij haar handen vast. Het voelt niet onprettig. Deze gedachte kruist Jade precies op het moment dat ze de handen van Pauline op haar billen voelt. Het strijken van een lucifer laat geen ruimte over voor het raden.

Er staat een kaars op haar billen, die nu brandt en straks zal het kaarsvet haar huid bereiken. Ze kijkt naar voren en ziet Paul zijn broek bollen. Het windt haar op, zal ik vandaag deze penis mogen…

De eerste druppels van de kaars op haar billen raken de huid. De tepels voelen tegelijk de hitte nog meer naderen. Paul maakt zijn handen los en grijpt in haar lokken, trekt haar hoofd omhoog en kijkt haar met een enorm donkere blik aan. De angst, de spanning, de opwinding, de plug die zo nadrukkelijk aanwezig is. Jade voelt alles tegelijk door haar lichaam stromen. Ze staat op de toppen van haar tenen, gespannen als een snaar, de horde is hoger dan gedacht.

26.

De kaars pakt Paul van haar billen en hij laat het gesmolten kaarsvet druppelend vallen op haar billen. Jade houdt de paal vast. Dit is heel anders dan een beetje kaarsvet op je vingers. Wel even het hete gevoel en het samentrekken, het stollen, verwerken. De gedachte dat Pauline dat er straks af gaat slaan, maakt het intenser. Het druppelen gaat heel gecontroleerd, maar het lijkt oneindig te duren. Steeds een ander plekje dat haar aandacht trekt. Angst heeft ze nog van de kaarsen bij haar tepels. Steeds net wel, net niet, dat de warmte voor haar houdbaar is.

“Oké”, zegt Paul. Pauline stopt direct. Het is Jade meer dan een genoegen dat de vlammetjes bij haar borsten weg zijn. “Met het kleine zweepje er netjes afslaan en de resterende stukjes met je nagels eraf peuteren, Pauline.”

Zoals hij haar de opdracht geeft om dit te doen, is er geen enkele weg terug. Je haalt het niet eens in je hoofd om een op deze manier uitgesproken opdracht te weigeren, denkt Jade. “Inderdaad Pauline, die gaat er eerst in, goed ingesmeerd?” Pauline antwoordt direct: “Ja, meester.”

Jade heeft het nog even niet door, de door haar gevreesde horde. Pas als ze een hand op haar billen voelt, deze de billen iets uit elkaar doet en geen klap met een zweepje volgt, dringt het tot haar door.

“Moet dat echt? Alsjeblieft nee, niet doen, dit gaat me te ver.” Als Jade het woord ‘ver’ uitspreekt, raakt ze in paniek. Wordt dit de keuze, stoppen of doorgaan? Zou het echt zo erg zijn als ik denk? Ik kan toch wel iets hebben.

De anusplug raakt slechts haar anus. Pauline geeft haar de tijd om na te denken. Zij denkt terug aan haar eerste anusplug. Paul wachtte niet. Het behoorde bij de eerder gemaakte afspraken. Met Jade is er geen enkele afspraak. Beiden houden haar zeer zorgvuldig in de gaten, dat ze niet te ver gaan. Het is haar eerste keer. Paul ziet een harde in haar, een vechtster die snel beslissingen neemt, maar die ook de tijd krijgt om te beslissen. Jade weet dat ze de aanloop goed moet nemen om over deze horde heen te kunnen komen. Even klagen, even jammeren en dan alles bij elkaar pakken en de eenmaal ingezette loop per pas controleren om op het juiste moment de sprong te doen. Nee, niet te wagen, te doen. Ze is er klaar voor. Pauline merkt het ook.

Zwijgend vervolgt Jade haar weg, zo ook Pauline. Jade houdt de paal heel stevig vast. Weet echter niet hoe de plug te ontvangen. Dat is nu het spel. Pauline is ervaren genoeg om haar mee te nemen in het spel. Ook daarom heeft ze een iets grotere plug gepakt. De regels legt ze zonder woorden uit. Jade kreunt en steunt. Af en toe een wat minder mooi woord niet onderdrukkend. Tergend langzaam gaat Pauline verder en duwt de plug millimeter voor millimeter verder. Jade is het kaarsvet allang vergeten. Het zweepje zal haar er fijntjes aan herinneren.

27.

Pauline stopt even met duwen en trekt de plug een fractie terug. Jade is blij dat dit leed geleden is, de horde genomen. Niets is echter minder waar, de bolling is nog niet maximaal. Als Pauline nu doordrukt slaakt Jade een harde kreet, gevolgd door een enorme vloek en onverwacht een moment van opwinding nu de plug in haar anus zit. De horde is genomen. Jade hoopt zelfs dat de plug heen en weer gehaald wordt. Pauline heeft echter een andere opdracht.

De eerste slagen raken het lichaam van Jade en het gestolde kaarsvet vliegt in het rond. Paul staat bij Jade haar hoofd en houdt in de gaten dat ze niet omkijkt en eventueel wat vet in haar ogen zou kunnen krijgen. Het slaan ervaart ze niet als prettig. Tranen vullen haar ogen en als Pauline aan het krabben begint, denkt Jade dat haar huid opengehaald wordt door de scherpe nagels. De horde is nog hoger dan gedacht. Ze ondergaat het.

De landing is hard als Pauline klaar is en Jade min of meer op de grond valt van alle emotie en het zo lang staan in deze houding. Ze wordt alleen gelaten. Paul kijkt nog even naar haar en gooit een deken over haar heen. Ze weet niet meer wat ze wel en niet voelt. Alsof alles zeer doet en er een verlangen om de hoek komt kijken dat ze helemaal niet herkent.

Langzaam maar zeker komt ze bij van wat er de laatste uren is gebeurd. Het lijkt van alles wat, het heerlijke gevoel overheerst. Hoewel een sterke stroming, ze gaat de overkant bereiken. Ik zal ervoor zorgen dat ze me weer uitnodigen en ik op weg ga naar de perfecte sub, al duurt het jaren, denkt ze, als ze in een soort van korte slaap valt.

Na verloop van tijd komen Paul en Pauline terug. Voorzichtig haalt zij de plug uit de anus van de nog liggende Jade. “Kom, ik ga je douchen en daarna neem je een heerlijk bad. Paul maakt een maaltijd.” Ze streelt Jade over haar hoofd. “Het is toch nog niet afgelopen?” Ze klinkt bijna teleurgesteld. Pauline schudt haar hoofd en zegt: “Nee, dat zeker niet. Dit allemaal is een beetje voorspel, kennis laten maken met. Aan het einde van de dag bespreken we of er een volgende keer komt. Dan zal het zeker anders gaan. Je wilt toch een goede sub worden?” Snel vult Jade haar aan: “… een perfecte sub.”

Pauline glimlacht en helpt haar opstaan. “Perfect voor jezelf of voor de meester die je mag dienen?” Hier blijft Jade het antwoord schuldig op. De douche en het bad zijn een weldaad, zeker ook door de voetmassage in het bad die Pauline haar geeft.

Paul kijkt om de hoek en zegt dat het eten klaarstaat. “Wijn of thee, Jade?” Ze denkt heel even na. “Glaasje wijn graag. Gezellig.” Paul en Pauline kijken elkaar aan. Jade kent de tafelindeling niet.

Pauline droogt Jade af en wrijft haar lichaam in met een zachte crème. Jade krijgt haar eigen kleding om aan te trekken. Verbaasd kijkt ze naar Pauline. “Straks gaan we verder”, fluistert ze in haar oor als ze naar de tafel lopen.

28.

Jade loopt mee naar de ruimte waar een grote tafel staat, ruim gedekt. Drie glazen wijn. Paul pakt er één en geeft deze aan Jade. Ze drinken en praten gezellig, alsof de eerdere uren niet hebben plaatsgevonden. Het voelt heel goed.

In een heel korte stilte kijkt Jade naar de tafel. Twee borden? Naast de tafel staat nog een tafel. Nee, meer een hoog blok met niets erop. Paul ziet haar kijken. “Daar mag jij straks op plaatsnemen, Jade.” Verbaasd kijkt ze hem aan. “Na het eten?” Paul schudt zijn hoofd. “Tijdens.” Ze verslikt zich tijdens het nemen van het laatste slokje wijn.

Pauline klapt in haar handen. “Aan tafel, Paul.” Beiden gaan zitten. Heel onhandig wacht Jade op wat er nu gaat gebeuren. De eerste minuut wordt ze totaal genegeerd. Paul en Pauline praten met elkaar. Jade luistert niet. Weg is het gezellige gevoel van net, een raar soort buikpijn treedt op. Jade twijfelt of ze iets heeft gemist. Ze kijkt naar Paul. In een flits kijkt hij haar aan en wijst hij naar het blok. Ze kan wel door de grond zakken. Hij zei het nog… tijdens! Ze loopt snel naar het blok en wil erop gaan zitten. “Naakt”, is het enige wat hij zegt en hij eet rustig verder.

Jade kleedt zich uit en gaat op het blok zitten. “Op je knieën!” Als ze zo zit, krijgt ze van Pauline een blinddoek aangereikt. Even kijkt ze naar de tafel met eten en doet dan de blinddoek voor. Ze probeert zo recht mogelijk te blijven zitten. Zou ik wel iets te eten krijgen of willen ze dat ik alleen de geluiden te horen krijg?, denkt ze, als Paul haar gedachten onderbreekt. “Linkerhand open.” Jade krijgt niet de tijd om haar situatie te overzien. Pauline legt een stuk brood in haar hand. “Eten.” Ze neemt een hapje en hoort hoe Paul en Pauline hun gesprek iedere keer gewoon voortzetten. Ze heeft snel door dat als ze haar hand openhoudt dat er iets ingelegd wordt en dat is niet alleen droog brood. Ze krijgt voldoende, af en toe een heel klein glaasje met water.

“Wat gaan we met haar doen?”, vraagt Paul aan Pauline. Jade is direct bij de les.

Pauline antwoordt niet direct. Ze eten verder. Dan neemt ze het woord. “Deze beginnende sub heeft de wens perfect te zijn. Laten we haar een uurtje met veel kennismaken en elke stap herhalen tot ze het doorheeft en klaar is om aan de volgende stap te beginnen. Met de nadruk op wat wij van haar verwachten als ze hier is.”

Jade luistert aandachtig, ziet het als een uitdaging en het stelt haar enigszins gerust dat dit niet eenmalig is, het verblijf hier.

Paul knikt en zegt: “Denk je dat ze het aankan?” Jade gaat bij deze woorden iets meer rechtop zitten. Hij daagt me uit, denkt ze. Ik zal hem wat laten zien!

Dat die woorden ook anders uitgelegd kunnen worden, zal ze al snel merken. Een eerste hint krijgt ze al van hem. “Laten we straks beginnen met het rek en de knijpers. Ik wil haar zien en niet horen.”

Jade krijgt een banaan in haar handen gedrukt. Ze houdt deze vast. Een licht tikje onder haar hand zorgt ervoor dat ze de banaan gaat pellen en deze heel rustig opeet. Zo rustig, dat het lijkt op tergend langzaam. Jade geniet van het moment en lijkt een heel klein beetje overmoedig te worden.

29.

Als ze de banaan opheeft, voelt ze hoe nog een banaan in haar hand wordt gelegd. “En nu normaal eten.” De toon voor het komende uur is gezet, dat is duidelijk. Met Paul valt niet te spotten en met Pauline moet ik geen ruzie krijgen, denkt Jade, als ze met fikse tegenzin de volgende banaan pelt en een eerste hap neemt.

“Als deze banaan op is dan neem je de blinddoek af, ruim je de tafel af en zet je alles op het aanrecht. Vanaf nu noemen we je ‘Nepjade’.” Zichtbaar wordt Jade boos bij deze door Paul uitgesproken naam. “Nepjade is te onderscheiden van echte jade doordat echte jade van kleur verandert als je het op de huid draagt. Zolang jij niet de sub bent die wij in je zien. Je hebt zelf de lat heel hoog gelegd door een perfecte sub te willen zijn. Dus kleur jij behoorlijk naar een echte sub, dan noemen wij je met alle plezier weer Jade. De perfectie komt vanzelf, wij leggen de lat niet zo heel hoog… nog. We gaan je polijsten. Je gaat leren een goede sub te zijn die beantwoordt aan ons idee, een stap in jouw beleving van perfectie.”

Nu heeft Jade nog meer weerstand om deze banaan te eten. Ze volhardt en wordt weer boos als ze aan de naam Nepjade denkt. Die naam gaat snel verdwijnen, denkt ze, als ze het resterende stuk banaan in haar mond steekt en goed kauwt. Ze stapt daarna van het blok af, legt de blinddoek op het blok en begint de tafel leeg te ruimen. Keurig zet ze alles op het aanrecht, vult zover mogelijk de vaatwasser en plaatst al het andere terug op de plek zover ze het vinden kan. Polijsten begint met een zinloze actie, denkt ze aldoor.

“De tafel is leeg, het polijsten kan beginnen”, zegt ze enigszins brutaal en hoopvol dat er nu echt iets gaat gebeuren. “De tafel afruimen is je gelukt, Nepjade. Niemand heeft je echter opdracht gegeven de vaatwasser te vullen en zo veel mogelijk terug te zetten waar het hoort. Eigen initiatief waarderen we zeker, maar luisteren nog meer. Om je dit te laten onthouden, maak je nu de vaatwasser leeg en was je alles met de hand af, droog je het af en zet je het op deze tafel.” Jade kijkt Paul aan en denkt even dat hij een grapje maakt. Als Paul naar Pauline loopt en ze samen weggaan, weet Jade dat dit heel serieus bedoeld is. “… tien minuten Nepjade, in tien minuten is alles klaar en dan ligt je buik op het blok.”

De uitdaging ligt Jade wel, al waardeert ze de opdracht niet. Op het blok met de billen bloot, denkt ze… Dat kan ook in negen minuten aanvangen.

Ze ligt met haar buik op het blok als Paul en Pauline weer terugkomen. Tevreden knikt Paul naar haar. “Ik heb een bonus verdiend, ik was in negen minuten klaar.” Jade zegt het alsof ze in een kleuterklas het woord neemt.

Paul kijkt Pauline verwondert aan. Paul loopt naar een kast, pakt iets en komt terug. “Tong ver uitsteken voor de bonus, Nepjade.” Jade steekt verlangend haar tong uit. Voor ze er erg in heeft, zit haar tong gevangen tussen twee stokjes met een weinig elastische verbinding. Dan pakt hij haar bij de oren en trekt hij haar hoofd omhoog. “Mooi”, is het enige wat hij zegt zonder haar aan te kijken.

30.

Pauline doet de kleding van Jade omhoog zodat haar billen bloot komen te liggen. “Niet onze bedoeling nu, maar je vraagt om een ouderwetse straf, Nepjade.”

Jade, die enorm last heeft van haar gevangen tong, begrijpt direct dat ze veel zelf in de hand heeft en dat haar gedrag niet sneller leidt naar de door haar zo gewenste perfecte sub.

Een schreeuw vult de ruimte. Paul slaat haar twee keer met een heus ouderwets rietje midden op haar billen. “Een origineel Spaans rietje Nepjade, waar heb je de eer aan te danken zou je zeggen?!” Twee slagen volgen. Jade schudt met haar hoofd, ten teken dat het wel mag stoppen. De zeer ervaren Paul reageert er snel op. “Vergeet ik nu echt te vragen aan Nepjade hoeveel keer ik haar met dit originele Spaanse rietje mag slaan? Bijna onvergeeflijk.” Jade voelt zich zeer ongemakkelijk. “Maar hoe kan ik iets vragen als het iemand onmogelijk is om te antwoorden?” Jade wordt nu boos. Die kutstokjes bij mijn tong verpesten alles, denkt ze. Ze verbijt zich, vooral boos op zichzelf.

Weer twee slagen met het Spaanse rietje. Ik moet hier doorheen. Ik vraag er zelf om. Is het een straf of een leerschool voor me…? Haar gedachten staan niet stil. Bij de tiende slag stopt Paul. “Nepjade, denk je dat we nu aan ons eigen idee met jou kunnen verder werken of wilde je nog iets zeggen?” Hij maakt de stokjes los en stopt een drijfnatte doek in haar mond. Jade is niet eens in staat om iets te zeggen, al zou de doek niet in haar mond zijn.

31.

Als Jade niet echt reageert op de vraag van Paul, pakt hij de doek weer uit haar mond en zegt hij haar rechtop te gaan staan. “Handen op het blok.” Jade wacht, enigszins onrustig. Of is het verlangend? Haar billen branden enigszins, maar net niet voldoende om er pijn aan te hebben. Het is gevoelig.

Paul staat nu bij het blok en tikt op het blok aan zijn kant. “Hoofd.” Jade buigt. Ze legt haar hoofd op het blok. Een kleine huivering gaat door haar heen als Paul met zijn vingers langs haar nek gaat. Hij laat haar haar door zijn vingers glijden. Voor een tel ontspant Jade en laat ze zijn aandacht voor haar en de warmte haar overkomen. Zijn woorden: “Mooi! Te mooi? Pauline?” Pauline staat achter Jade, speelt met haar vingers en streelt bijna haar nagels. “Mooi! Te mooi? Paul?”

Jade haalt bijna hijgend adem. Het is begonnen. Noem het mindplay, het komt hard binnen bij Jade. De naam ’Nepjade’ was erg, dat deze twee mensen nu over haar beslissen en Jade het simpelweg niet kan stoppen, niet wil stoppen, is misschien nog wel erger. Het raakt haar enorm. Erbij komt dat haar verlangen bijzonder opspeelt en ze hoopt dat beiden niet merken dat ze nat wordt van de opwinding. Het Spaanse rietje, ze wil meer, harder, zien wie er in haar schuilt, welke sub in haar verborgen zit. Ze wil niet langer buiten beeld blijven.

Pauline schuift met haar voet de beide voeten van Jade uiteen. “Nepjade, geef je sub-gevoel de ruimte, vecht er niet langer tegen. Laat alles los en ontdek wie je bent, wie je wil zijn. Daarna kan je werken aan de perfectie ervan. Wij hebben geen haast, jij ook niet, neem elke stap bewust of onbewust en merk de verandering op.” Pauline spreekt rustig en houdt een hand op de rug van Jade. Ze heeft contact met haar. Jade moet zich heel veilig gaan voelen, ze gaat zich heel veilig voelen. Opgewonden raakt ze er zeker van. Het onbekende en het verlangen een sub te zijn, misschien wel hun sub.

“Nepjade,” iedere keer weer krimpt ze iets ineen als ze deze naam hoort, “ben je er klaar voor?” Jade knikt en voelt de vingers van Paul over haar hoofdhuid glijden. Waar ben ik klaar voor?, denkt ze op het moment dat ze het liefst haar vingers bij haar clitoris wil voelen, maar ze is niet in staat om te antwoorden.

32.

Paul gooit het over een heel andere boeg. Voordat Jade het in de gaten heeft, ze hoorde niet eens dat hij ‘Jade’ in plaats van ’Nepjade’ zei, spreekt ze honderduit over haar passie: schilderen. “Jade, je vertelde over je passie schilderen. Heb je ooit jezelf geschilderd?”

“Tijdens het oppassen een paar jaar geleden liep ik door het statige, oude, maar prachtig ingerichte huis. Beetje verdwalend in mijn gedachten opende ik de deur naar de zolderverdieping. Het rook zoals alle wat oudere zolders ruiken. Ik stond bovenaan de trap. Summiere verlichting verraadde nog een deur, voorzichtig opende ik deze en ik werd overvallen door prachtig licht dat door de ietwat stoffige ramen viel. Stil van verbazing… Dit zocht ik, dit is wat ik nodig heb om verder te kunnen met schilderen! Wat een prachtig licht. Ik keek in een ietwat verweerde spiegel met een prachtige lijst. Zo mooi had ik mezelf nog niet eerder gezien. Dit wilde ik vasthouden: de lichtval op mijn kleding, mijn gezicht, mijn haar. Terwijl ik het beeld vasthield, wachtte ik tot mijn vriendin kwam om haar te vragen van mij foto’s te maken in dit licht. In de tussentijd schoof ik wat met de meubels en maakte ik een plek waar ik kon gaan zitten. Nadenkend over de pose, nadenkend over de kleding… of geen kleding… mijn haar los… of op mijn hoofd… Voordat de eerste foto werd genomen, had ik al het beeld van het eerste schilderij van mezelf.”

Jade stopt hier met spreken. Ze denkt aan de tijd dat alles anders was en ze nu een grote behoefte heeft aan het zijn van een sub. Ze wordt de licht brandende billen weer gewaar. Meer wil ik, meer…, denkt ze, terwijl ze voelt dat ze geil wordt bij de gedachte dat er nu iets staat te gebeuren. Nog steeds voorovergebogen kijkt ze nu recht in Paul zijn ogen.

Hij luisterde zeer aandachtig naar haar, had Jade ook al losgelaten. Even was Jade uit de setting. Hij brengt haar weer in de setting. “Is het lustgevoel weer een beetje over? Wil je niets meer dan sub zijn, sub bij ons?” Jade kleurt tot achter haar oren. Heeft hij gezien dat ze liever had dat hij haar clitoris streelde dan haar hoofd? De gedachte aan haar clitoris windt haar weer op. Alleen zijn de gedachten nu alleen daar.

“Je wil vast het rietje niet meer voelen?” Nog heeft ze niet door dat het woord ’Nepjade’ niet meer valt. Jade schudt haar hoofd. Dat niet, maar zo veel andere dingen wel, ze geeft geen geluid aan deze gedachte. Ze voelt de handen van Pauline op haar billen.

“Pauline kan prachtig schilderen, ze gaat jou schilderen. Niet alleen je hoofd, je hele lichaam, in een pose die je niet licht zal vergeten, Jade.”

Niet begrijpend kijkt ze naar Pauline. “Je bent er klaar voor Jade, je bent niet nep, je bent echt en ik wil die echtheid op doek overbrengen. Hoe hard het ook voor je zal zijn, voor mij poseren.”

Hoe, wanneer?, denkt Jade. Dat het niet direct is, merkt ze aan vingers langs haar schaamlippen. Ze weet nu zeker dat ze drijfnat is, of is dat juist het moment, het verlangen op het hoogtepunt?

33.

Paul maakt haar los. Haar verlangen om heerlijk klaar te komen, wordt bruut onderbroken. Hij geeft haar de tijd om zich te strekken.

“Jade, Pauline gaat nu foto’s van je maken. Daarna breng ik je in de pose die je niet licht zal vergeten. We herhalen de komende tijd die pose net zo vaak als Pauline het nodig acht om je goed op het doek te krijgen.”

Jade krijgt de gelegenheid om zich op te frissen en op te maken. Snel maakt ze zich op en haalt ze een borstel door haar haar. Jade is opgewonden van alle aandacht die ze krijgt en kan het daarnaast niet laten zichzelf te vingeren nadat ze goed heeft gekeken of een van beiden niet in de buurt is. Veel is er niet voor nodig om klaar te komen. Dat zou ook gelukt zijn als ze haar naam niet hoorde. “Direct hier komen”, volgde op haar naam.

Jade loopt op hen toe, trekt het shirt dat ze aan heeft getrokken nog iets meer naar beneden. Ze kan echter niet verhullen dat ze behoorlijk opgewonden is. Pauline heeft het direct door.

Ze knipoogt naar Paul die het ook doorheeft. “Jade,” zegt hij zeer serieus, “… wij wachten wel even tot je klaar bent… gekomen.” Jade kleurt zoals ze nog nooit heeft gekleurd en weet dat dit werkelijk zal moeten gebeuren. Dit is op dit moment erger dan welke straf ook, denkt Jade. “Excuus, dit is niet hoe een perfecte sub zich zou moeten gedragen. Het spijt me.” Ze probeert het uit te stellen of misschien wel te hopen dat ze het door de vingers zien.

“Nu, Jade.”

Langzaam, heel langzaam trekt ze het shirt omhoog en aarzelend gaan haar vingers richting haar onderbuik.

34.

“Dit gaat echt niet als jullie naar mij kijken”, het klinkt bijna kinderachtig. Paul pakt een blinddoek en geeft deze aan haar. “En nu opschieten Jade, die geile blik in je ogen zien we later wel, nu voldoe je aan de opdracht. Deze blinddoek kost je trouwens een straf. Fantaseer er maar over als je jezelf aan het vingeren bent.” Ze doet de blinddoek voor en laat dan haar handen weer zakken.

Dat de naar perfectie strevende sub Jade nog ver weg is, maakt haar een beetje wankel. Ze pakt zichzelf bij elkaar en probeert een fantasie te pakken. Ze fantaseert dat Pauline haar op een stoel vastbindt met de benen richting haar eigen schouders. Nu liggen haar schaamlippen open en bloot. Het idee dat Paul dan haar schaamlippen streelt en pijnigt, al dan niet met een zweep, is al voldoende om haar behoorlijk nat te laten worden. Jade geeft een klein gilletje als ze al denkend dat Paul daarna in haar komt, een orgasme voelt aankomen. Dan voelt ze een hand op haar hand die bijna het orgasme veroorzaakt.

“Wat dacht je, Jade”, zegt Paul zonder dat het vragend klinkt. Jade kleurt door de blinddoek heen en denkt: als ik nu lieg zal dat slechte gevolgen hebben, als ik de waarheid spreek misschien ook, maar dan valt mij niets te verwijten en draag ik het als een sub… op weg naar de perfecte sub.

“Aan… aan u, meester.” Ze houdt even in, maar kan niet voorkomen dat ze bijna als vanzelf “aan uw vingers op mijn lippen en uw…” zegt. Verder komt ze niet. Ze begint te kuchen en zou het liefst door de grond zakken. Ze voelt zich opgelaten en zo geil tegelijk. Hij is zo dichtbij. Laat hij me afranselen, laat hij me nemen. Ik blijf drijven en zie wel waar ik aanspoel. Deze gedachten maken haar nog geiler. Dat ontgaat Paul niet.

Hij pakt haar hoofd beet en slaat haar op haar wang. Jade haalt van schrik even haar hand bij haar drijfnatte lippen weg. Even snel zijn de vingers weer terug. Ze wil voldoen aan de opdracht, meer nog aan het verlangen nu klaar te komen, al laat Paul haar alle hoeken van de kamer zien, al zal Pauline haar fotograferen in de meest pijnlijke standen en dreigen de foto’s… Jade kan het orgasme niet meer tegenhouden. Ze schreeuwt het uit en spant haar beenspieren zo erg aan dat ze niet anders kan dan vooroverbuigen als haar onderbenen naar buiten draaien. Met een vuurrood hoofd kijkt ze op en de geile blik die Paul nu te zien krijgt belooft op zijn minst een beloning, naast het moeten dragen van een blinddoek.

Paul pakt Jade op, drukt haar met de rug tegen een muur. Ze hijgt nog na, het gaat nu iets te snel om te reageren. Tegelijk maakt Pauline haar enkels vast aan de ringen in die muur. Een band om haar heupen wordt stevig aan ringen ter hoogte van haar bekken vastgezet.

“Vooroverbuigen”. Jade gehoorzaamt, maar voelt haar billen tegen de muur schuren. “Pauline, ze is voor jou. Begin maar met de straf voor de blinddoek.”

35.

Pauline trekt het shirt uit dat Jade nog draagt en ze staat even later naakt, voorovergebogen. Waar ben ik in godsnaam mee bezig?, denkt Jade. Nog maar net klaargekomen, nu last van mijn billen, een branderig gevoel, gelijk een schaafwond en ik wacht voorovergebogen op wat Pauline haar goeddunkt om met mij te doen.

Pleziert ze zichzelf of mij? Deze mensen zijn met mij bezig, wat beteken ik? Dan krijgt ze het benauwd. Word ik gebruikt? Hebben zij een heel ander doel? Straks ben ik bont en blauw als ik hier vandaan kom… Maar kom ik hier wel uit?

Een vinger onder haar kin haalt haar uit deze gedachte. Haar hoofd gaat iets omhoog. Ze probeert Pauline aan te kijken. Als dat lukt, heeft ze direct een klap in haar gezicht te pakken. En nog één. Direct komt de vraag weer naar boven of ze hier wel vandaan gaat. Een derde slag kan ze niet verwerken. Tranen vullen haar ogen. Door haar tranen heen probeert ze Pauline aan te kijken. Als ze dan iets over haar rug en billen voelt gaan, lijkt het of alles omdraait. Een gevoel van genot overvalt haar, zeker als Pauline haar hoofd naar beneden drukt, met haar onderbuik tegen haar hoofd duwt, bijna haar hoofd klemt tussen de bovenbenen en haar borsten begint te masseren.

Dat dat niet zomaar is, heeft Jade niet door. Pauline is een doorgewinterde dominant en sub. Ze geeft en neemt, ze geeft en neemt. Jade zal straks niet meer weten of ze in een achtbaan, een draaimolen of in de botsautootjes zit.

36.

Paul pakt haar polsen beet en bindt deze aan elkaar. Het touw laat hij via een verschuifbaar katrol aan de muur naar het plafondkatrol gaan, om vervolgens makkelijk aan het touw te kunnen trekken zodat Jade iets meer of iets minder kan buigen. Hier krijgt Jade weinig van mee op dit moment. Haar hoofd is nu echt geklemd tussen de benen van Pauline en ze ondervindt dat haar beenspieren behoorlijk ontwikkeld zijn.

Het masseren van haar stevige borsten is overgegaan in lichtelijk knijpen, waarbij vooral de tepels niet te klagen hebben. Jade des te meer, aan haar pijnlijke gekreun te horen. De vele kreten van pijn hebben een behoorlijke uitwerking op zowel Pauline als Jade. Het gevoel met nog één zwemslag de overkant te kunnen aantikken overheerst, alleen ze komt geen spat vooruit. De jeuk tussen haar benen begint ondraaglijk te worden. Op weg naar een tweede orgasme denkt Jade, maar als Pauline plotseling alles loslaat en een stap naar achteren doet, valt ze in een soort stilte die nog meer pijn doet dan de klappen in haar gezicht.

Hoe groot is mijn verlangen? Jade krijgt het gevoel een beetje in brand te staan. Het idee dat Paul haar lippen met zijn tong bewerkt, maakt haar geil. Uiteraard ontgaat dat Paul en Pauline niet.

Paul schuift het katrol omhoog, trekt aan het touw en Jade is nu helemaal overgeleverd aan hen beiden. Jade geniet nu al. Ze ziet Paul en Pauline van alles met haar doen, op weg naar nog een orgasme. Als er niets gebeurt, is het Jade die als eerste beweegt en niet meer stil kan staan vanwege de jeuk tussen haar benen. Ze kijkt beurtelings naar hen, het maakt haar helemaal niet uit wie haar nu bevredigt.

“De perfecte sub, Jade… die vraagt toch niet?” Op dit moment is bij Jade het lichamelijke verlangen vele malen groter dan de wens van het zijn van een perfecte sub.

Het verlangen van Paul is om, samen met Pauline, van haar een heel goede sub te maken, waarbij Jade nog wel zichzelf herkent. Hij houdt zich aan dat plan.

“We wachten tot je verlangen wegebt en we weer verder kunnen gaan.” Als Paul zich na het uitspreken van deze woorden uitkleedt en hij Pauline de opdracht geeft zich uit te kleden en voorover te buigen, is het Jade die over haar toeren raakt.

37.

Muziek vult de ruimte. Jade kijkt naar Pauline en Paul. Zijn stijve penis is behoorlijk vochtig. Dit gaat mij voorbij? Jade haar hart gaat tekeer, vooral als ze opmerkt dat Pauline bijna lekt. Ze trekt wanhopig en vergeefs aan de touwen. “Straight to number one, zo heet dit liedje, Jade.” Pauline vult hem aan: “Ik ben Paul zijn number one.” Jade is ondanks de opwinding zeer alert en voegt er duidelijk hoorbaar aan toe: “… and I will be the most perfect sub!”

Ze slaan geen acht op Jade haar woorden.

Een vrouw zingt: “Kiss me on the lips”, ze ziet Paul het doen. “Run your fingers through my hair”, wederom ziet ze Paul het doen. Wie is hier de sub? Jade voelt mee en voelt de pijn van het missen, het ontbreken van actie, anders dan zo vastgebonden zijn. Alsof ze jeuk heeft en niet kan kriebelen. Alsof?, denkt Jade en ze kan heel slecht omgaan met het grote verlangen. Ze wordt daarna geconfronteerd met een zeer dominante Paul die Pauline vooroverbuigt, die in één keer zijn penis in haar duwt en behoorlijk hard op haar billen begint te slaan. Jade zucht heel diep en hijgt dan mee in het tempo waarin Pauline dat doet, fantaserend dat er een penis in haar zit en dat ze geslagen wordt.

Het slaan stopt. Hij buigt voorover en pakt haar borsten. Wie pakt mijn borsten? Het wordt Jade teveel en zeker als in een draai Jade nu precies in het gezicht van Pauline kijkt. Even, heel even, ziet ze een enorm geile blik in haar ogen. Dan doet Pauline een zak over het hoofd van Jade. Ze schudt direct haar hoofd en begint te schreeuwen. Ze komt echter niet over de geluiden heen die de twee mensen voor haar produceren, als zowel zij als hij klaarkomt.

Dodelijk vermoeid laat Jade zich ‘vallen’. Ze hangt meer dan dat ze staat. Iemand maakt haar los en ondersteunt haar tot ze op de grond ligt. Onmachtig om met haar handen nog iets uit te richten, blijft ze liggen. Lijkt het alsof ze in slaap valt?

38.

Paul gaat bij haar zitten, pakt de zak van haar hoofd en tilt haar op.

“Jade, we stoppen hier even. Wij willen heel graag dat je bij ons leert hoe je in jouw ogen de perfecte sub voor een meester kan zijn. Een meester die je uiteindelijk zelf uitkiest, die jouw verlangen waarmaakt en die je verder meeneemt in niet-bedachte momenten.”

Jade kruip tegen hem aan en slaat een arm om hem heen. Hij streelt haar licht, puur uit de liefde die bij een vriendschap hoort. Jade is Jade en heeft een eigen pad. Pauline legt een heel zachte deken over haar heen en komt erbij zitten.

“We hebben geen geheimen voor je. We waarderen de sub in je die je alle kans wil geven en dat je verlangend bent haar te ontmoeten… Wij hebben haar al een beetje gezien en ze bevalt ons zeer.” Ze lacht bij deze opmerking en voelt zich heel veilig.

Al het verlangen is weggeëbd uit Jade. Op enig moment zullen de sub-gevoelens weer de overhand nemen. Nu geniet ze van de liefde en aandacht. Ik lig op koers, denkt ze. De stroming is soms sterk, maar ik kan daar op inspelen. Al zullen er best momenten komen dat ik heel erg afdwaal van de juiste richting, maar ik weet wel waar ik heen wil. De overkant ga ik redden en eigenlijk ben ik heel nieuwsgierig naar wat er aan de overkant is. Ontdek ik daar nieuwe wateren, diep en ondiep? “Mij ook, meester… en meesteres.”

“Graag willen we met je verder, Jade.” Ze knikt en zegt: “Alstublieft, leer me zo veel mogelijk. Ik, deze sub, wil alles meemaken.”

“Dan nemen we nu een pauze, Jade. Daarna wijden we je in op onze wijze. Je krijgt een andere naam: ‘Paulette’, draag deze naam met trots.”

Jade legt een hand op Pauline haar bovenbeen en zegt heel zacht: “Dank jullie wel…”