1.

Met lood in de schoenen staat ze voor de deur... Nog drie treden en een druk op de bel... Ze wil niet maar ze moet... Ook van zichzelf.

Of morgen terugkomen… Nee, nu druk ik op de bel en ervaar ik de gevolgen van het nalaten van de wensen van mijn meester. Ik sta op de een na laatste trede en mijn rechterhand gaat richting de deurbel. Ik hoor een angstaanjagend geluid achter de deur. Ik heb mijn komst met die druk op de knop aangekondigd. Snel weglopen? Te laat, de deur gaat open. Een grote vrouw staat voor me, pakt met een hand mijn jas op schouderhoogte vast en trekt me in één keer naar binnen, over de laatste trede en de drempel word ik naar binnen gesleurd.

Een enorme hal, hoge ramen en een soort van groene tegels aan de muren. Zwart-witte tegels op de vloer. Het komt allemaal voorbij tussen het naar binnen sleuren en weer op mijn benen neergezet worden door deze vrouw die ik nu in de angstaanjagende ogen kijk. Ze kijkt dwars door me heen. Bekijkt me dan van top tot teen en geeft me een zet. Mijn val wordt onderbroken doordat ik de muur raak en weer snel sta. Ik kijk haar vuil aan. Wat een secreet! Ze doet een stap naar voren en staat voor me. Ik voel de grond onder mijn voeten vandaan gaan, nee… Ik val niet flauw, ze tilt me eenvoudigweg op aan mijn jas en ik bungel nu voor haar. Ze schreeuwt in mijn gezicht dat ik de weg in deze gang op mijn knieën ga vervolgen en dat ze helemaal niets wil horen. Ik ben niet gauw bang, maar ik vermoed dat, als ik niet gehoorzaam, het niet goed gaat aflopen de komende minuten. Ze gooit mij van zich af, nu lig ik echt op de grond. Krabbel een beetje op, voel een hand in mijn haar en even later kruip ik op mijn handen en knieën. Net zo snel als zij. Ik moet wel.

Aan het einde van de gang doet ze een deur open, zonder de greep te verslappen. Ik word zelfs iets omhooggetild en ze gooit me bijna naar binnen. Verlost van haar greep, kijk ik rond. Bijna hetzelfde als in de gang. In deze ruimte staan een bureau, een stoel en een kruk. “De brief!”, schreeuwt ze naar me. Als ik niet snel genoeg reageer in haar ogen, slaat ze met de vlakke hand hard op het bureau. Pffff, ik ontsnap aan een enorme rode plek op mijn billen of… wang. Snel haal ik de brief uit mijn jaszak en geef die aan haar. Ze schopt tegen de kruk en gebiedt mij te gaan zitten. Dan gaat ze zelf zitten en opvallend rustig maakt ze met een briefopener de enveloppe open, vouwt de brief open en leest aandachtig wat mijn meester heeft geschreven.

2.

Mijn meester heeft al enkele keren gezegd dat een klein lesje in dit instituut mij geen kwaad zou doen. Ik begrijp nu de dubbele bedoeling van deze zin. In het begin lokte ik mijn meester weleens uit de tent met mijn gedrag. De laatste weken gooi ik met mijn pet naar onze dom-subrelatie. Ik denk eerder uit luiigheid dan respect voor hem. We wonen apart, maar zijn toch samen. Het begon hem deze week flink de keel uit te hangen en vanmorgen ontving ik van hem een mail dat ik de bijlage ongelezen moest uitprinten, in een enveloppe moest doen en naar dit adres moest gaan. Hij schreef het verder niet, maar de deur van zijn appartement blijft dicht zolang ik geen gehoor geef aan zijn mail vanmorgen. Zo goed ken ik hem wel.

Ik kijk haar aan. Grote vrouw, beetje grof gebouwd ook wel. Geheel in het wit gekleed. Opgemaakt, het haar in een knot achter op haar hoofd. De bril ontbreekt. Ik moet lachen om mezelf. Heeft strengheid met een bril te maken? Ze kijkt op. Zo een vernietigende blik heb ik nog nooit gezien. Heel rustig vraagt de vrouw mij of zij mij tot lachen aanzet. Shit… mijn toon is niet goed. Ik wil me eruit redden door te zeggen dat ik blij ben dat ik hier ben en mijn meester weer leer gehoorzamen. Maar daar zal ze doorheen prikken. Eerlijk blijven. “… u draagt geen bril”, zeg ik zachtjes.

Ik zie nu alleen haar wijsvinger de beweging maken dat ik bij haar moet komen. Als vanzelf ga ik op mijn knieën en schuifel ik in haar richting. De vrouw grijpt in mijn haar, trekt mijn hoofd achterover en slaat een paar keer op mijn wangen. De tranen staan in mijn ogen. Dan opent ze een lade, pakt er een riem uit en doet deze om mijn hals. Strakker dan ik gewend ben. De vrouw spreekt zakelijk tot me: “Zo, Cathelijne. Ik heb een aardig beeld van je gekregen middels de brief van je meester. Dat je hier bent, zegt volgens mij dat je verder wilt met de relatie met je meester.” Ik knik bij deze woorden. Ze vervolgt: “Je boft dat het een vakantieperiode is. Vandaag houd ík me met jou bezig.” Ik slik… Moet ik boffen als zij zich op mij gaat uitleven? Ik vrees dat zij de strengste leermeester in dit instituut is.

Ze schuift haar stoel naar achteren, staat op en loopt me voorbij. Nu strenger: “Er mankeert niets aan je ogen. Je hebt ze voorlopig ook niet nodig.” Ze begeleidt deze woorden met het erg strak knopen van een blinddoek. Dan word ik wéér opgetild. Wat is dit mens sterk! Nu sta ik. Ze trekt mijn jas naar beneden en even later uit. Nu dwingender: “Armen gestrekt voor je, handpalmen naar boven.” Even is het heel stil. Dan een venijnige pijn op de huid van mijn linkerhand en snel daarna op mijn rechterhand. Ze slaat me… met een ouderwetse lat?! Ik krimp ineen, maar herstel meteen. Als ik nu al toegeef, dan krijg ik waarschijnlijk nog veel meer slaag. Ze slaat nog een paar keer op mijn handen. Het houdt weer net zo snel op als dat het begon. Ik probeer scherp te blijven… Hoor een deur opengaan. “Lopen C., vooruit!”

3.

Erop vertrouwende dat de weg vrij is loop ik, voor mijn gevoel, vooruit. Al na enkele voorzichtige passen: “Stop!” Ik stop meteen. “Armen naar voren.” Snel gehoorzaam ik. Vaardig worden mijn polsen aan elkaar gebonden en gaan ze de lucht in. Ik sta nu met de armen gestrekt omhoog. Gelukkig wel met net de voeten op de grond. Een band of riem wordt net boven mijn ellebogen vastgemaakt. Hierdoor wordt mijn hoofd iets naar achteren geduwd. Ik kijk nu naar het plafond. Ook mijn enkels worden met elkaar verbonden. Ik voel dan een vinger over mijn hoofd richting mijn hals gaan. De vinger gaat verder tussen mijn borsten door en zo naar mijn kruis. Ze draait me om en vanaf mijn billen gaat de vinger verder, nu weer omhoog. Tot mijn nek. Dan knijpt ze in mijn nek. Onwillekeurig gaan mijn schouders omhoog. Nogal pijnlijk, ze knijpt nog steeds in mijn hals. “Zo C., ga in deze houding eens bedenken wat de meester aan mij heeft geschreven.”

Cathelijne hoort een deur dichtvallen. Wat ga ik nadenken, denk ik een beetje boos. Ik weet heus wel dat ik minder lui moet zijn en initiatieven moet tonen, opdat meester mij kan corrigeren en het voor hem ook net zo leuk is. Zo is het begonnen. Ik plaagde en pestte hem een beetje en vroeg om billenkoek. Eerst reageerde hij niet, maar later begreep ik dat hij zich goed heeft ingelezen en gaandeweg meer met mij wilde dan billenkoek geven en stevig vasthouden. Het verrijkte onze relatie en als ik beter mijn best zou doen, dan zou dat nog steeds zo zijn. Of… ben ik toe aan een nieuwe uitdaging? Is meester iets te passief? Had ik het misschien ook gewoon moeten aankaarten tijdens onze vele wandelingen en etentjes? Onze vriendschap is zeer hecht en op veel gebieden hebben wij heel veel gesprekken. Nieuw leven in onze dom-subrelatie blazen? Aan de andere kant is dit wel een stap van mijn meester. Ongetwijfeld weet hij dat ze hier niet een paar corrigeerlesjes geven en ik weer ‘geleerd’ het pand verlaat. Maar als hij mijn bezoek hier heeft kunnen bedenken en precies weet wat ze hier doen met subjes als ik… Hij oriënteert zich altijd heel erg goed. Wat staat me dan nog meer hier te wachten? Of als ik hier weer wegga??

Opeens maakt de situatie en de relatie met mijn vriend, mijn meester, mij ietwat ongerust. Of beter gezegd… Hij heeft het heft nu echt in handen. Ik zou er blij mee moeten zijn. Ik heb veel voor hem over, ben ook sterk, wil dé sub zijn die hij zich wenst. Even denk ik niets en daarna voelt het ongemakkelijk… Vakantie… Die grote, grove vrouw gaat zich met mij bezighouden… Waar is ze nu? Wat doet ze nu? Wat gaat ze doen als ze hier terugkeert? Ik besef dat ik aan haar wil ben overgeleverd.

4.

In gedachten verzonken, ervaar ik niet dat zij er al weer is. Kennelijk al langer dan ik besef, vanwege de opmerking of ik altijd zo traag reageer als er een dominant in de buurt is. “Nee, mevrouw, ik was in gedachten. Ik dacht na over uw vraag.” “Mijn vraag?? Heb ik jou iets gevraagd?? Ik heb iets gezégd, C.!!” Terwijl ze dit nogal hard zegt, begint ze de knoopjes van mijn blouse los te maken, van boven naar beneden. Nog nooit heeft een vrouw mij uitgekleed! Mijn hart slaat bijna op hol. Wat is zij van plan? Ik ga me nu echt zorgen maken. “Jouw meester… Tussen de regels door lees ik dat hij er een beetje klaar mee is.” Wat je noemt donderslag bij heldere hemel!! Ik… ik… ik… ik krijg het heel benauwd nu, tranen staan in mijn ogen. Mijn meester, mijn vriend… klaar met… klaar met mij? De tranen rollen nu over mijn wangen. Ik ben te ver gegaan, veel te ver… Huilend hang ik hier, in deze ruimte…

De vrouw heeft mijn blouse nu helemaal los en doet deze open. “C., wat zijn dit voor tranen? Dat je te ver bent gegaan of dat je meester eraan twijfelt of hij met jou verder wil gaan? Dat je hier bent is denk ik je laatste strohalm, zoals de Engelsen het zo mooi zeggen: the last lifeline.”

Ik denk aan alle fijne momenten met hem… Overal en nergens… Verbonden, vastgebonden… Hem verwennend nadat hij me heerlijk te pakken had genomen tijdens de uitvoeringen van zijn vele BDSM-ideetjes. Het huilen gaat over in snikken. Zelfs de beste actrice kan mij niet overtreffen nu. Maar het snikken van mij is verdomde echt! Ik laat me niet aan de kant zetten. Ik zal alles doen om weer aan te mogen bellen bij zijn appartement. Ik zal alles doen wat deze vrouw aan mij vraagt… Wat er van mij gevraagd wordt… Gevergd wordt…

“Wat denk je, C.? Ze wacht maar totdat ik klaar ben met spijt hebben van mijn houding naar mijn meester??” Ze spreekt dit op zo een toon uit, dat ik bijna zeker weet dat er iets vreselijks gaat volgen. “Als je meester je blouse losknoopt dan zeg je, als hij toestaat dat je mag spreken: meester, alstublieft, doe met mijn borsten wat u wilt. Dat is wat jouw meester graag heeft. Je moet jouw meester lezen, net zoals hij jou leest. Begrijp je wat ik zeg? Dit is wat jouw meester wil. Dat ga ík met je doornemen: hoe hij het graag ziet, hoe hij het dom-zijn beleeft. Jouw gevoelens, jouw wensen, hebben zijn prioriteit. Maar alleen als je het wilt. Als je verder wilt met een dom-subrelatie met hem.”

Cathelijne begrijpt precies wat ze bedoelt, wat haar meester wil. Zij wil dat ook. Zo was het in het begin ook. Hij kon haar helemaal gek maken met zijn engelengeduld. Gek van verlangen en als hij dan de juiste aandacht van me vroeg en aan me gaf… de ontlading. Ik voel me helemaal warm worden. Ja, dat is wat ik weer wil. “Ik weet wat u bedoelt, mevrouw. Heel graag wil ik verder met hem. Wat hij schrijft klopt helemaal. Ik ben de laatste tijd niet echt aardig voor hem geweest, heb dus zelfs de relatie op het spel gezet.”

Haar vinger gaat weer van mijn voorhoofd naar beneden en aan de achterkant omhoog, tot op mijn hoofd. “Goed C., wijze woorden. Jouw meester heeft ons, mij, verzocht om je flink aan te pakken zodat je er steeds aan herinnerd wordt dat wij, ík, de laatste strohalm ben om je weer bij je meester te krijgen.” Bij het uitspreken van het laatste woord maakt de vrouw de blinddoek los en gaat het licht uit. Even later zijn Cathelijne haar handen losgemaakt en staat ze ietwat onwennig in de ruimte. Ze ziet niets, hoort niets. Wat kan ze anders doen dan afwachten? Minuten gaan voorbij. Dan, uit het niets hoort ze: “Kijk, dat is project C. Let goed op wat ik doe en wat haar reactie is. Morgenochtend wil ik een uitgebreid verslag van jullie.” Cathelijne kijkt rond, maar ziet niets. Project C.? Waar heeft de vrouw het over? Jullie… Het verslag… Zitten deze mensen niet in een verkeerde ruimte? Project C… C… Dat is mijn… Dat ben… ik. Wat is dit? Wat gaan ze… Wat gaat de vrouw… Ik word ietwat nerveus. Beweeg wat heen en weer op de plek waar ik sta. Ik moet plassen van de spanning.

5.

Iemand pakt mijn handen en ik loop in het donker mee. Niet veel verder stopt het lopen. Heel langzaam wordt het iets lichter, beetje schemerig. Genoeg om iets te zien, maar veel te weinig om een goed beeld te krijgen.

Ik sta een beetje onzeker, met mijn blouse open, en wacht op wat komen gaat. “Blouse uitdoen”, klinkt het achter me. Als ik gehoor geef aan deze vraag, dit bevel, zie ik de vrouw in mijn ooghoek voorbijlopen. Ze staat nu voor me. Ik houd de blouse vast. Ze pakt deze uit mijn handen. Mijn benen druk ik tegen elkaar, probeer het plassen op te houden.

“Wat jouw meester kenmerkt, is de willekeur áls jullie het spel spelen. De ene keer mag je doen wat je wilt, de andere keer legt hij je in eenzelfde situatie beperkingen op. Dat is zoals het zal blijven. Het maakt het voor ‘C punt’ ook onvoorspelbaar.” Ik ril als ze ‘C punt’ zegt. Trots op mijn naam, als we het spel niet spelen noemt hij me altijd bij mijn volledige naam, Cathelijne. Hij spreekt het ook zo mooi uit. Als mijn meester noemt hij me vaak ‘Cath’ of heel liefkozend ‘Helijne’. Het laatste zegt hij meestal voorafgaand aan de penetratie. Een teken dat hij mij wil, ook dat ik weet dat ik klaar mag komen. Hij zorgt er bijna altijd voor dat ik eerst klaarkom. Hij is zo attent, tegelijk ook zo sterk en lief. Als ik erover nadenk, vind ik het eigenlijk heerlijk met hem. Waarom laat ik het zo liggen? Waarom stel ik dit in de waagschaal?

“Aan het dagdromen, C.?” Onwillekeurig doe ik een stap naar achteren. Die stap wordt direct gecorrigeerd met een ruk aan mijn broek en ik sta nu zowat tegen haar aan. Ze is groot, wel een mooi parfum! Ik moet lachen, zowel om mijn gedachte over het parfum als van de spanning. Ik voel mijn broek strakker zitten en… Verdraaid… Ik hang weer in de lucht. Ze tilt me gewoon op! “Het lijkt erop dat C. mij niet serieus neemt.” Ik knik met mijn hoofd. “Jawel mevrouw, ik neem u heel serieus. Het spijt me.” Ik probeer het maar verder niet uit te leggen. Door de druk op mijn buik is de aandrang om te plassen alleen maar groter geworden. Ze zet me weer neer. Niet hard, net als de klap op mijn wang die ik krijg. Het lijkt wel mild, de klap op mijn wang. Laat ik niet te vroeg juichen.

“Handen op je rug.” Ik reageer direct. Ze knoopt mijn broek los en trekt deze naar beneden. Mijn schoenen heeft ze zo los en ze trekt deze een voor een uit. Ik ben nu een stuk kleiner vanwege de hoge hakken. De hoge hakken die mijn meester zo graag aan mijn voeten ziet. De bh gaat los en deze laat ze via mijn rug, als ik mijn handen even loslaat, naar beneden vallen. Met een lichte ruk hangt mijn slipje nu tussen mijn onderbenen. Ik stap eruit. Even krimp ik in, mijn onderbuikspieren doen zeer. Ik moet nu echt plassen.

“C. moet plassen, zo te zien?!” De vrouw ziet volgens mij alles. “Op je hurken!” Lenig als ik ben zit ik zo op mijn hurken, zonder mijn handen los te laten. De vrouw laat mij een grote schaal zien. “Ga je gang”, zegt ze terwijl ze de schaal onder me neerzet.

Ik kijk haar met grote ogen aan, bedenk ook direct dat ik van de gelegenheid gebruik moet maken voordat ze iets anders verzint. Even vergeet ik dat er andere mensen zijn… Twee, drie… Meer… Het duurt heel even voor ik ontspan en dan laat ik zachtjes de bak vollopen. Het lucht enorm op. Ik denk aan de overige aanwezigen, kleur direct en sluit uit schaamte mijn ogen. De schaal wordt onder me weggehaald. Een tel daarna voel ik iets heel kouds tussen mijn benen. Een natte lap wast mijn schaamlippen.

“Ik ben zo onaardig niet C., dat merk je zeker wel… Nu gaan staan.” Dankbaar sta ik op. Ik zie dat de vrouw zes stokjes in haar hand heeft en evenzoveel elastieken. Begrijp niet zo gauw waar dat voor is. Ze komt met haar hand heel dicht bij mijn borst. Ik huiver. Zou ze mijn tepel vastpakken? Nee, dit heb ik niet eerder meegemaakt, anders dan met een man en al jaren nu met mijn vriend. Koude vingers pakken mijn linkertepel. Ik kijk haar niet aan. De doek net was ook zo koud. Ik kijk naar haar vingers en zie dat ze met beide handen heel snel de tepel tussen twee stokjes doet en de stokjes verbindt met elastiekjes. Dit is anders dan tepelklemmen. De rechtertepel is al evenzo gevangen door de stokjes.

“Tong uitsteken.” Vragend steek ik mijn tong uit. Die wordt geklemd door de laatste twee stokjes met elastiekjes. Wat een naar gevoel. Een mondbal heb ik weleens in gehad, maar dit, dit is heel onhandig. Niet echt pijnlijk, maar lastig. Het speeksel houd ik ook niet goed binnen.

“Je meester zei dat je altijd keurig geschoren bent… Hmmmm dat klopt wel.” Ze voelt langs mijn benen en wat langer laat ze mijn schaamlippen door haar vingers gaan. Ik schrik ervan dat ik het niet als onprettig ervaar. De vrouw heeft een potje in haar handen, doet daar een vinger in en… Nee, ze zal toch niet… Ik volg angstvallig de vinger. Opgelucht zie ik dat ze mijn tepels ermee masseert. De klemmende werking van de stokjes wordt groter op beide borsten. Ik voel het ietwat vochtig worden tussen mijn benen.

“C… C.! Kijk mij aan.” De vrouw vraagt mijn aandacht…

6.

Als ik opgewonden raak, kijk ik altijd iets anders uit mijn ogen. Natuurlijk merkt de vrouw dat ook op… ben ik bang. Ik kijk haar zo neutraal mogelijk aan. “C. kan zelf ook het initiatief nemen als ze het spel met haar meester gaat spelen. Ik noem een voorbeeld…” Net nu ik opgewonden ben, gaat zij mij onderrichten. Wat is dit voor een mens? Ze ziet toch dat ik opgewonden ben?! “Je loopt naar je meester toe, vraagt hem te gaan liggen en je zegt dat je hem een heerlijke massage gaat geven. Natuurlijk zorg je ervoor, en onthoud dat goed, dat hij niet klaarkomt. Breng hem erheen, maar zwak het af. Hij zal je meer en meer gaan verwennen. Omdat je het initiatief neemt, maar ook omdat hij je wil overheersen. Zo word je dubbel verwend. Het geeft je veel meer ruimte en de dom wacht niet op de sub of de sub op de dom.”

Bij de laatste woorden speelt ze weer met mijn schaamlippen. Ik word heen en weer geslingerd tussen de woorden en de betekenis ervan, en het genot dat nu bijna de overhand gaat nemen. Deze vrouw, zo sterk, zo bijna gewelddadig en nu zo lief voor me. Of verbeeld ik het me en hoort het bij de les? Het antwoord is er eerder dan ik vermoedde. “Het genieten lijkt wel de overhand te nemen bij je, C.” Ik kan geen antwoord geven, maar de stokjes die mijn tong klemmen zijn nu wel heel erg vervelend. Het irriteert me ook. De vrouw laat me een touwtje zien. “Handen op je rug, C.” Ze gaat mijn handen op mijn rug binden? Nee… Het touwtje gaat om de stokjes bij mijn tepels en deze komen strakker tegen elkaar. Pijnlijk. Dan doet ze de uiteinden van de touwtjes om de ring aan de riem om mijn hals. Ze trekt het touwtje stevig aan. Het gewicht van mijn borsten en het trekken aan mijn tepels is nu de oorzaak van meer pijn. Echt nadenken kan ik nu niet meer. Opwinding maakt zich meester van me, ondanks de behoorlijke pijn. Ze staat nu achter me, vermoed ik. Ze verbindt mijn polsen met elkaar, zo ook de ellebogen. Dan doet ze een brede riem om mijn buik en verbindt ze de vastgebonden polsen aan de riem. Hoe blijf ik staan met dit alles?

De vrouw laat me een heel dikke bamboestok zien. Ik schrik… Ze zal me toch niet gaan slaan met zo een dikke stok? Ik krijg het heel warm. Terwijl ze voor me staat, duwt ze een stang tussen mijn rug en de vastgebonden armen. Ik hoor iets achter me. “Zo C., achter je staat een houder. Die houder is om de bamboestok te dragen. Kijk, zo…” Ze tilt de stok aan beide kanten op, neemt mij dus mee omhoog en plaatst de stok op de houder. Ik hang in de lucht… niet ver van de grond, maar wel zo dat mijn voeten de grond niet kunnen raken. Ik hang??!! Wisselend voel ik de stok tussen mijn rug en bovenarmen en de nu wel beter te verdragen pijn bij mijn borsten. Ze duwt licht tegen mijn buik, ik schommel heen en weer.

“Ik vermoed dat je je meester en zijn BDSM-ideetjes al meer aan het waarderen bent?” Vanachter haar rug haalt ze een kort zweepje. “Voor je billen, C… C. hangt nu zo mooi in evenwicht dat ik daar even gebruik van maak.” De eerste klap op mijn billen heb ik al te pakken. De tweede, de derde… Het is niet venijnig, maar ik voel het wel heel goed. “Verwen je meester, C. Met eigen initiatief. Onthoud deze zin!” Ik denk aan hem… Ik wil hem nu… Oemfrrggg, ik raak opgewonden van de situatie en van de gedachte dat mijn meester mij tot zich neemt terwijl ik zo hang. Het slaan gaat verder. Rustig en iedere keer net op een ander stukje huid. Ik sluit mijn ogen… Ik geniet zoals ik in tijden niet heb genoten. Deze houding ga ik aan mijn meester voorstellen. Ik voel het natter en natter worden tussen mijn benen.

7.

Nee, vergeten doe ik die zin niet meer. De associatie met deze heerlijkheid blijft. Ik zal mijn meester verrassen bij terugkeer. Direct slaat de twijfel toe. Dit is hier nog maar het begin en ik weet niet wat deze vrouw tegen mijn meester zegt over deze ontmoeting. Ik krijg buikpijn bij de gedachte dat ik mijn meester niet meer zal zien. Zou onze vriendschap zo sterk zijn dat het dom-subspel er niet bij hoeft te horen?? Ik ga verdorie mijn uiterste best doen, zodat de vrouw niet anders kan dan schrijven dat hij mij gerust kan binnenlaten! Strijdbaar ben ik. Er gaat een rilling door me heen. Ik raak steeds meer opgewonden en het klaarkomen zal niet lang meer op zich laten wachten. Het lijkt alsof ik zweef. Ik heb niet eens door dat het slaan gestopt is. De vrouw maakt de touwtjes los van de ringen en van de stokjes die de tepels nog steeds pijnlijk heerlijk klemmen. Maar… maar… maar nu niet meer. Verdorie! Ook de elastiekjes van de stokjes boven en onder mijn tong maakt ze los. Dat vind ik minder erg, maar het gevoel ebt nu een beetje weg. Het heerlijke gevoel… Jeetje, zo dicht bij het klaarko…

De vrouw staat nog voor me. “C., je dacht toch niet echt dat ik je nu naar een hoogtepunt zou brengen?” Haar toon is bijna met spot. Ze wrijft mijn borsten in met olie. Het gevoel is nu heel snel terug. Dat ik opgewonden zou raken als een vrouw mij op deze manier aanraakt… Haar woorden volgend, zal ik me er niet erg op verheugen. Mijn tong voelt anders… moet weer in de vorm terugkomen, denk ik. Wel iets wat mijn meester nooit bij mij heeft gedaan. Nee, ik klaag niet, vind het wel grappig… Al is het niet prettig, maar als mijn meester zijn penis op mijn tong legt terwijl de stokjes deze deels buiten de mond houden… Ik ben nu kletsnat tussen mijn benen. Ik wil alles voor haar doen als ze nu met haar hand naar mijn clitoris gaat. Met bijna smekende ogen probeer ik haar aandacht te krijgen. Naïef, naïef, naïef! Ja, ik krijg haar aandacht, maar dat brengt mij verder weg van het orgasme. “Hier C., drink dit maar eerst voor we verdergaan.” Ze reikt mij een fles water aan. Ik drink de fles met grote slokken helemaal leeg. “Dank u wel, mevrouw.” Het lijkt me beter om dankbaar te zijn en om zo veel mogelijk te voldoen aan de ongeschreven en beschreven regels waar een sub zich in beginsel aan moet houden in de meeste gevallen. De vrouw reageert niet op mijn woorden, dus ook niet slecht.

“Op je knieën voor me komen zitten C., bovenbenen recht omhoog, handen in de nek.” Immer geniet ik van mijn lenige lichaam. Maak er ook wel een beetje een act van dat ik gewoon recht naar beneden kan gaan, met de armen in de nek, zo dat het gracieus lijkt. Als ik op mijn knieën zit en de gewenste houding aangenomen heb, neemt de vrouw een laag krukje en gaat ze voor me zitten. Ik moet iets omhoog kijken om haar in haar ogen te kunnen kijken. Besef nu pas dat ik geheel naakt ben. Ze pakt de riem vast die nog steeds aan de riem om mijn hals zit en trekt deze strak. Ik blijf rechtop zitten. Dit spel beheers ik, dankzij mijn gespierde lichaam. De vrouw is wel vasthoudender dan mijn meester, zo te voelen. Ze windt de riem om haar hand en is nu vlak bij mijn hals. “Dan ga ik C. nu wat vragen stellen.” Ze trekt mijn hoofd nu naar zich toe. “Ik neem aan dat ‘blond’ C. haar echte kleur haar is?” Ik knik. “… en dat C. geen dom blondje is…?”

Nu schud ik mijn hoofd. Ze trekt mijn hoofd nu nog verder naar zich toe. Heel luid zegt ze nu - ik voel haar adem in mijn gezicht, vermengd met het heerlijke parfum dat ze draagt - : “ALS C. geen DOM blondje is, dan ANTWOORDT C. met ‘JA mevrouw’ of ‘NEE mevrouw’ en laat ze dat knikken en schudden met haar hoofd achterwege.” Nu moet ik heel alert zijn… Daar ben ik niet goed in… Meestal knik, schud of mormel ik wat, zeker ook tot ergernis van mijn meester. Anders zou deze vrouw dit nu niet doen. Het wordt hard werken. Ze laat de riem vieren als ik ‘ja, mevrouw’ zeg. Ik spits mijn oren en concentreer me op haar eerste vraag, nadat ze net ‘C.’ heeft gezegd.

8.

“Hoe gaat C. haar meester C. noemen als het spel gespeeld wordt?” Dat is een makkelijke vraag, gewoon Cath… of… wordt dat dan C.? Ik twijfel… en antwoord haar met: “C.?” De vrouw trekt aan de riem: “IK stel de vragen, C. Hoe gaat C. haar meester C. noemen als het spel gespeeld wordt?” … antwoorden? Ik kijk naar beneden en zwijg. De vrouw gaat staan en zegt: “Ik denk warempel dat C. helemaal nog niet klaar is om vragen te beantwoorden. Op een vraag antwoordt C. vragend. Op mijn volgende vraag antwoordt C. helemaal NIET.” De vrouw klikt de riem los en trekt me aan de riem om mijn hals omhoog. “Het lijkt me een goed plan om ouderwets in de hoek te gaan staan. In de houding waarin ik C. nu ga plaatsen.” Ik vrees dat dat een niet al te goede houding is.

Ze legt een paar kleine bossen touw voor me neer. Met de eerste bos bindt ze mijn enkels aan elkaar, met de tweede verbindt ze mijn onderbenen net onder de knie. Met de derde verbindt ze mijn bovenbenen net boven de knie. Ik sta nog steeds rechtop en zwijg… Wat moet ik anders? Het vierde touw… Zonder stemverheffing, maar wel dwingend, zegt ze: “Armen op je rug.” Het vierde touw gaat om mijn bovenarmen net boven de ellebogen… Het vijfde touw om mijn polsen. Er ligt nog een touw. Ze gaat voor me staan. Ik kijk haar niet aan, heb wel de ogen half geopend, maar kijk naar beneden. Zie dan haar handen richting mijn borsten gaan. In geen tijd zitten er twee metalen klemmen aan mijn tepels, verbonden met een lange ketting die ongeveer mijn navel raakt. De klemmen klemmen goed. Oefff, de touwen ben ik gewend, ik kan uren zo staan, maar die klemmen zijn niet mijn favoriet.

Ze legt een hand op mijn hoofd en duwt me voorover. Ik sta nu bijna voorovergebogen en voel haar handen door mijn lange lokken gaan. Ze trekt mijn haar over mijn hoofd en maakt een heel strakke paardenstaart bovenop het hoofd. Ze houdt de staart stevig vast, bukt iets en pakt met de vrije hand het touw van de grond. Dit touw verbindt ze met het koord om de staart vlak boven mijn hoofd. Ik volg nu nauwlettend haar handen. Ze haalt het touw door de ketting van de tepelklemmen, trekt aan het touw waardoor ik nog verder voorover buk… Mijn hoofd is nu ter hoogte van mijn dijbenen. Ze maakt het touw vast aan het touw net onder mijn knieën. De ketting staat nu strak. Bij elke beweging van mijn hoofd voel ik mijn tepels. “Dan hoeft C. alleen nog maar in de hoek te worden gezet.” Dan, ja, hoe kan het ook anders, pakt ze me op bij mijn heupen, tilt ze me op en zet ze me in de hoek. In de hoek… in een uiterst oncomfortabele houding. Ik zie mijn bovenbenen, een beetje de vloer en als ik iets beweeg met mijn hoofd, dan zwiert het einde van de paardenstaart bijna over de vloer.

Het is heel stil, zou ze er nog zijn? Ik vermoed van wel, daar je de sub nooit alleen laat. Ik bedenk dat, als ik een vraagteken achter een zin zie staan of een vraag hoor, het me in de toekomst voortdurend zal herinneren aan deze houding. De les heb ik dus geleerd. Maar hoelang laat de vrouw mij zo staan? Ze zegt uit het niets: “… tien minuten.” Het klinkt droog. Laat ze me zo lang staan? Van alles schiet me door het hoofd. Het belangrijkste is dat ik mijn meester weer onder ogen kan komen.

“Vijftien minuten.” Oh, ze geeft door hoelang ik hier al zo sta… Het secreet. Komt het doordat ik me machteloos voel of doordat zij bepaalt wat er gebeurt, dat ik me wat ongemakkelijk voel? Terwijl ik gewend ben dat alleen MIJN meester streng is voor me. Ik word niet vrolijk van deze vrouw nu. “Twintig minuten.” Ik hoor een stoel achteruitschuiven. “Tijd?!”

Terwijl ze naar me toe loopt, gaat het in een flits door me heen dat mijn billen bloot zijn en dat ze dus een heel makkelijk doelwit zijn. Ik krijg het warm en transpireer opeens. Nee, we zijn met het vraag- en antwoorddeel bezig. We gaan er verder mee, hoop ik. De vrouw stopt als ze achter me staat. Poeslief zegt ze: “Nu, C., lijkt het me goed dat ik twee vliegen in één klap sla.” Snel denk ik dat ze het over mijn beide billen heeft. Nee grapje, ik mag beide antwoorden geven bedoelt ze. Ik weet wat ik moet antwoorden. Haar handen schudden me wakker. Ze liggen op mijn billen. Oh, dit wordt erg. Ik vrees het allerergste. Ze breekt me helemaal af… Als ze verdergaat voel ik me vernederd… met die mensen die er ongetwijfeld nog zijn. Mijn hart bonst in mijn keel. Ik voel haar vingers mijn billen aftasten en ze iets uit elkaar trekken. Oh, oh… ik ben nog maagd daar. Oh oh. Ik knijp mijn ogen stevig dicht.

9.

Onverstoorbaar gaat de vrouw verder. Haar vingers glijden heel makkelijk tussen mijn billen en spelen nu met mijn schaamlippen. Ja… ja… daar gaan we weer… ik raak weer opgewonden. Ze duwt nu wat op het gebiedje tussen mijn schaamlippen en anus. Ik kan nergens heen, kan niets doen en het verlangen, het verlangen wordt groter en groter. Haar vingers glijden nu wisselend langs de anus, beetje meer druk, beetje minder druk erop. Waar mijn meester nooit is geweest, is deze vrouw ongevraagd. Maar als ik wist dat het zo lekker, zo opwindend was, dan had ik er bij hem eerder op aangedrongen. We zeiden altijd tegen elkaar dat het een no-go area was. Moesten daar ook wel om lachen, waarschijnlijk omdat het onbekend was. Maar oefgrfdfde, dit houd ik niet lang… Nee, droog ben ik al lang niet meer. De vrouw weet precies wat ze doet. Wat gaat er gebeuren? Als ik ongevraagd klaarkom heb ik een probleem, als ik weiger dat ze verdergaat ook. Ohhh, nu gaat ze weer langs mijn schaamlippen en mijn clitoris… mijn clitoris… Pfff wat doet zij dat heerlijk…

Oh nog even… En weg zijn de vingers daar. Ik probeer het gevoel vast te houden. Haar handen liggen stil op mijn billen. “Ik kan C. echt niet langer in deze houding laten staan!” Het klinkt alsof ze medelijden met me heeft… en ik dan? Ik wil, ik moet! Oh nee, waarom stopt het nu??!! Hijgend laat ik toe dat ze het touw losmaakt van de paardenstaart en dat ze me helpt rechtop te gaan staan. Ik ben boos. Ik kan dat zelf ook wel hoor, secre… Geef maar geen geluid aan mijn gedachten, voor mijn eigen bestwil. Ik sta rechtop, nog steeds in de hoek. Adrenaline schiet nog door mijn lichaam, mijn bovenbenen plakken iets aan elkaar. Ze mag wel die klemmen van mijn tepels af halen, nu! Ze maakt de touwen rond mijn enkels en knieën los en laat me even.

“Op je knieën, C.” Ik ga op mijn knieën zitten. Hoor een stoel achter me neergezet worden. “Hoe gaat C. haar meester C. noemen als het spel gespeeld wordt?”, zegt de vrouw in alle rust. Ik antwoord gedecideerd: “C., mevrouw.”

De vrouw haalt de klem van de linkertepel af. Auw… Pfffff, dat doet zeer. Ze wrijft deze in met olie. Nog steeds een wondermiddel tegen de heftige pijn. “Hoe durfde C. een vraag niet te beantwoorden?” “Ik had even niet door dat het een vraag was, mevrouw. Ik veronderstelde dat ik terechtgewezen werd door mevrouw.” De vrouw haalt de andere klem los. Ook deze tepel wrijft ze direct in met olie. “Ik accepteer C. haar uitleg.” Van mij mag ze doorgaan met het inwrijven van de olie… en niet alleen om de pijn te verlichten. Enkele momenten blijf ik in die waan. Dan begint ze het touw om mijn polsen en ellebogen los te maken. Ik waardeer wel weer dat de touwen los zijn. Ook opwindend, al is het in deze situatie iets anders dan als mijn meester mij bindt. “We zijn op de goede weg C., je meester wil je graag terug, echter wel alleen als je een iets andere houding aanneemt. Ik zal je dat leren en meer, zodat het ook voor jou een goede relatie wordt en blijft.” Ik haal opgelucht adem. Ik droom er al van dat ik bij hem aanbel, hij in zijn allermooiste kleding. “Niet te vroeg juichen, C. Het wordt niet zomaar een lesje. Heersen en beheersen.” Ze wrijft een beetje over mijn armen. “Wil C. verdergaan?”

Ik knik… Wat mij direct een ruk aan mijn paardenstaart oplevert. “C.??” Ik realiseer me direct dat ik moet antwoorden en niet moet knikken. Tranen schieten in mijn ogen, ook van de pijn. “Excuus mevrouw, C. begrijpt wat u bedoelt en wil graag verder.” Ze staat op, houdt mijn paardenstaart stevig vast en trekt me met zich mee. Terwijl we ergens heenlopen, zegt ze: “Ik zal C. vertellen wat haar meester mij schreef.” Deze woorden doen me schrikken. Ik hoor nu hoe hij mij ziet en wat hij van mij vindt, en dat is nog heel positief gedacht van mij. Ik kan slecht tegen kritiek en moet het nu aanhoren en onder ogen zien. Deze les wordt een heel harde, vermoed ik. “Het lijkt me een goed idee om C. aan dit ouderwetse middel vast te zetten zodat elk woord, elke zin, C. haar aandacht krijgt.” Ze laat de greep in mijn paardenstaart iets vieren, zodat ik voorbij haar kan kijken. Dít??

10.

Ik zie een kruis, verticaal staand. Het staat net op de grond. Aan de uiteinden van elk deel van het kruis zit een groot oog. Verder overal korte, leren banden. Aan de ogen bovenin zit een klein stukje ketting met een haak. Onderin een lange ketting. “Ga met je rug tegen het kruis staan, C.” Ik gehoorzaam, al zou ik nu liever iets met mijn kruis doen. Vanzelf ga ik in spreidstand staan en houd ik mijn armen diagonaal omhoog. De vrouw kijkt me tevreden aan. “Het zal even duren, ik maak elk riempje vast zodat je niet kan vallen.” Niet kan vallen? Ik sta toch gewoon?

Terwijl de vrouw bezig is, bedenk ik me dat dit kruis dus in meerdere standen gezet kan worden. Om de tijd te doden, tel ik de mogelijkheden van het plaatsen van dit kruis. Verticaal, horizontaal, diagonaal, schuin, op zijn kop… en daar weer allerlei varianten op. Dat ga ik redden. Er zal, haar kennende, wel een addertje onder het gras zitten in de vorm van een extra iets dat niet al te prettig zal zijn. Maar goed, ik ben sub en ik wil wat. Ik lach alleen in mijn vuistje om gedoe te voorkomen. Als ik helemaal vastzit - ik kan echt amper bewegen, mijn hoofd kan ik nog wel draaien en meer - doet ze een paar stappen naar achteren.

“C., het lijkt simpel. De opdracht is echter dat C. zich leert beheersen. Wat er ook gebeurt, C. blijft in de rol van sub. Ik lees de brief in stukjes voor en vast aan dit kruis kan C. nergens heen, anders dan in C.'s gedachten gaan en reageren op wat ik zeg... Op wat C. haar meester zegt. Dat begrijpt C.?” Ik knik en zeg haastig erachteraan: “Ja mevrouw, C. begrijpt dat.”

Ze loopt weer naar me toe en haalt het bandje uit mijn haar, zodat mijn lokken alle kanten op vallen. Als ik naar beneden kijk, zie ik dat een deel ruim over mijn borsten valt. Ik ben trots op mijn lokken. Zie ook dat ze met een hand bij mijn kruis is. Ik voel direct een soort… tsja, lust?… opkomen en hoop dat ze verdergaat. Nooit eerder heeft een vrouw mij daar aangeraakt… Ja, soms wel een beetje nieuwsgierig naar hoe dat zou zijn, maar niet echt verder gekeken dan dat.

Tot mijn verbazing gaat de vrouw verder. Snel, heel zacht, wrijft ze over mijn clitoris… Ook nog alle kanten op, daar vlak omheen… Wat doet zij dat lekker! Ik geef direct toe en probeer alles wat ze me geeft eruit te halen. Ze stopt plots en gaat weer verder. Dat herhaalt ze een paar maal. Ik loop ietwat rood aan, begin zwaar te hijgen en kan een kreetje, snel meerdere kreetjes, niet onderdrukken. Ik ga mee in haar bewegingen en voel van alles opkomen. Niets kan ik bewegen, alles is gericht op mijn clitoris. Mijn hoofd schud ik wild heen en weer en ik kom in golven zo heerlijk klaar… Wow… De vrouw blijft met haar vingers daar waar ik… waar ik… ohhmgfgsgggggss… Heb ik niet genoeg? Ze gaat heel rustig verder en laat het beetje bij beetje gaan. Ik voel mijn hart tekeergaan. Het gevoel dat ik haar wil zoenen. Wat is er met mij aan de hand?

Een klein schokje en… het kruis gaat iets omhoog. Nagloeiend van zojuist, probeer ik haar ogen en mond te vangen. Ik zie haar ogen niet, ik zie haar mond niet. Het verlangen lijkt de overhand te nemen. Nu gaat de onderkant van het kruis omhoog en weldra hang ik horizontaal. Voel een hand onder mijn hoofd en daarna iets hards. Mijn hoofd steunt daarop. De vrouw staat nu naast me terwijl ik met gespreide armen en benen lig, roerloos. Ze schuift de lokken van mijn gezicht. Ik zie dat ze een brief in haar handen houdt.

Ze vouwt de brief open en zegt: “Alles tot nu toe is met je meester besproken en nu ga ik je verhalen uit zijn brief…” Even ben ik haar kwijt. Alles besproken met mijn meester? Ook de handeling van zojuist? Nee, nee… nee! Maar natuurlijk wel… ik ben erin getrapt. Ik ben alleen voor mijn meester en mag dit slechts met uitdrukkelijke toestemming van hem doen en ik heb haar niet gestopt. Ik ben met haar meegegaan zonder nadenken, mijn lust had de overhand. Ik schaam me zo, ik schaam me zo diep… Mijn meester… ik heb hem… Ik voel tranen opwellen. Ik kan me wel voor mijn hoofd slaan. Wat zal hij diep teleurgesteld zijn in mij, in zijn Cath. Zal ik ooit nog ‘Helijne’ uit zijn mond horen?? Alles doet me opeens zeer.

“Wat hij schrijft C., laat aan duidelijkheid niets over…” Ik bijt op mijn lippen. Wat een enorme stomme kut ben ik!! Starend naar het plafond luister ik zo goed als het kan naar haar woorden. Valt er nog iets te redden?

11.

Het is stil. Ik ben verward, boos op mezelf en hoor niets. De vrouw staat naast me. De vrouw met de heerlijke handen staat naast me. Ik ben heerlijk klaargekomen en heb het vertrouwen van mijn meester beschaamd… Gewoon omdat het klaarkomen zo heerlijk was en ik zo heel veel behoefte, verlangen, had om bevredigd te worden. Vergeten waarom ik hier ben… Aangepast aan de situatie en niet aan het feit dat ik een sub ben. Een sub die een beetje de weg kwijt is, lijkt wel. Waarom is het stil? Waarom hoor ik niets? De vrouw zwijgt, ze wacht… op… op… op mij? Totdat ik weer aangeef dat ik erbij ben? Kan deze vrouw mij lezen en zo ja, waarom doet ze dat? Waarom geeft ze geen les? Gewoon, met een Spaans rietje, en ramt ze alles erin wat ik weten moet. De ontmoeting bij de deur was toch ook allerminst hartelijk? Vanwaar die ommezwaai?! Ik lig me op te winden… of moet ik zeggen: ik hang me liggend op te winden? Toe, grijp me, sla me en schreeuw wat ik weten moet. Lees die brief voor, verdomme. Ik word boos. Vanwaar die stilte?

Dan voel ik een hand over mijn voorhoofd strijken. Ik schud mijn hoofd, alsof ik een vlieg wil wegjagen. Ik kan verder niets bewegen. Ik voel me bijna een koe waarvan de staart te kort is om de vliegen weg te slaan. Rustig, wat rustig? Ik word rustig als er wat gaat gebeuren, gebeuren met mij. Lees die brief voor, woord voor woord! Dan kan ik mijn meester misschien per zin uitleggen wat ik denk, wat ik voel en hoe ik het ga veranderen, verbeteren, zonder mezelf te verliezen. Ik voel dat ik zo gespannen ben, ik sta strak als een snaar. Merk dat mijn vuisten gebald zijn. Ik kan de vingers niet eens meer ontspannen. Godver, godver… Ik begin, zonder dat ik er erg in heb, te spreken. “Oh alstublieft, doe iets, doe iets, doorbreek de stilte, wrijf zout in mijn wonden, laat me lijden, maar doe iets.” Ik schud wild mijn hoofd. “Knijp me, sla me… maar doe iets… Laat die woorden van mijn meester horen! Ik, ik… IK WIL HEM TERUG!” De laatste zin schreeuw ik bijna.

“Hij is niet ver. C. is te ver gegaan en als C. dat wil, breng ik C. langzaam terug bij haar meester.” De vrouw spreekt kalm en bijna troostend. Ik raas verder alsof ik haar woorden niet heb gehoord: “Hij moet hier komen, nu! Nu moet hij hier komen en mij aankijken!!! Maak me los, zodat ik naar hem kan! Maak me los!!!” Ik begin heel erg te huilen. Onmacht, onmacht, onmacht. Even later voel ik haar hand over mijn gezicht strelen. Ik snik, met lange halen probeer ik mezelf onder controle te krijgen. “Ohh mevrouw, het spijt me zo, het spijt me zo.” De vrouw legt een deken over me heen en blijft me strelen. Ik kijk haar aan en zie dat ze medelijden met me heeft. Ik denk aan hoe ze me bruut naar binnen sleurde en dan nu heel liefdevol mij troost. Gelukkig heeft ze me niet losgemaakt en mag ik verder, ik kan ook verder. Trots en hoopvol zal ik de lessen ondergaan. Ik voel hoe ik wegzak… en in slaap val.

12.

Als ik wakker word, merk ik dat ik niet meer gebonden ben en op een bed lig. Zou ik lang hebben geslapen? In ieder geval heb ik niets gemerkt van het losmaken en het gaan liggen op dit bed. Naast het bed staat een tafeltje. Erop wat fruit, water en lekkere dingen. Heb eigenlijk best wel trek. Om me heen kijkend, word ik de vrouw niet gewaar. De momenten voordat ik in slaap viel, komen voorbij. Oh, wat was ik er erg aan toe. Zo leeft het dus in me. Heftig en een groot verlangen naar mijn meester. Waar zou hij eigenlijk zijn nu? Zou de vrouw hem hebben laten weten wat er net is gebeurd? Het eten laat ik me smaken. Hoe vaak heeft hij mij niet uit een bak op de vloer laten eten? Hoe vaak behandelde hij mij als schoothondje? Ik vond het heerlijk. Vond? Nee, ik vind het heerlijk als hij mij zo behandelt. Lastig eten en drinken, dat zeker, en soms maakt hij, om het lastiger te maken, mijn haar los en dan is het bijna geen doen om uit een bak te eten. Maar het lukt me wel steeds, het moet wel. Een niet-lege etensbak kwam mij op geen straf te staan. En juist straf wilde ik hebben. Zo heeft hij wel meer aparte dingen als ik iets doe. Waar een ander straf voor zou krijgen, daar blijft het bij mij uit. Ik ben dus heel erg alert op wat te doen als we het spel spelen.

“C., we gaan zo verder. We zijn bij de brief gebleven en C. gaat, als C. klaar is met eten, weer op het kruis liggen en dan zal ik C. binden. Natuurlijk gaat C. bloot op het kruis liggen.” De toon van de vrouw is vlak, maar dwingend. “Alstublieft mevrouw, C. zal opschieten met eten en u niet veel langer laten wachten.” Snel, maar goed kauwend, eet ik het bord leeg. Naast het tafeltje staat een emmer water. Ik was mijn handen en schud deze droog. Ik doe het nachthemd, dat mevrouw mij heeft aangetrokken, uit. Even later lig ik op het kruis en ik verlang ernaar dat ze me bindt en de brief voorleest. Zorgvuldig maakt mevrouw alle riemen vast. Ze wast mijn gezicht met een koude, natte doek en kamt met haar vingers mijn haar naar achteren. Vervolgens staat ze met de brief in haar hand naast me. Ze begint direct te lezen: “Betreft Cathelijne, we hebben telefonisch besproken dat ik de sub Cathelijne, ofwel ‘C.’ zoals u adviseerde, deze brief meegeef met enkele aandachtspunten en wensen. Vertrouwende erop dat u onderstaand op overeengekomen wijze meeneemt in de benadering van mijn sub Cathelijne.”

Mijn meester heeft onderhandeld met deze vrouw? Of is mijn conclusie te voorbarig?

“Uit haarzelf is de laatste tijd geen sub-achtige benadering van onze relatie te merken. Er is geen uitdaging, nee, zelfs geen toenadering mogelijk. Ze wijst het niet af, enthousiasmeren doet zij het ook niet. De relatie dom-sub is verstoord. Verder gaan wij op prima wijze met elkaar om in alles, behalve in de dom-subrelatie. Wij hebben dit uitgebreid besproken. Wederzijdse liefde is er. Ook de wens om heel lang met en voor elkaar de wandeling door het leven te vervolgen. De dom-subrelatie lijkt in een impasse. Zelf heb ik natuurlijk ook in de spiegel gekeken. Ik wil er voor haar zijn, wil haar verlangen invullen. Misschien is mijn benadering niet meer de juiste, hoewel zij aangeeft dat zij zich geen lievere meester kan wensen en dat het spel dat we spelen precies invult voor haar wat zij wil ondergaan. Toch is die klik er niet. Misschien zijn vreemde ogen dwingend. Misschien heeft zij een uitstapje nodig, of een uitdaging of…”

Ik leg bijna elk woord op een weegschaal. Mijn meester geeft de situatie goed weer. Het is veel eerder mijn luiigheid, dan dat hij tekort zou schieten. Ik denk dat ik mijn hand echt in eigen boezem moet steken. Ook moet ik toegeven dat de aanraking van de vrouw mij wel een kick heeft gegeven. Iets wat ik nooit zou hebben ontdekt zonder een bezoek aan dit instituut.

“In antwoord op uw vragen, hierbij puntsgewijs wat wel en niet wenselijk is.” Ik kijk haar vragend aan. Wat was die laatste zin? Puntsgewijs wat wel en niet wenselijk is? Waar heeft hij het over? Alsof ik een project ben? De vrouw gaat rustig verder… “U kunt haar gerust aanpakken, ze is niet kleinzerig.” Ik glim, zo is het! “Verder is zij zeer schoon op haar lichaam. Op mijn verzoek is ze ook heel erg glad over haar hele lichaam en is de beharing in de schaamstreek wisselend. De laatste maanden is zij daar volkomen glad, op haar verzoek.” Ja, heerlijk… ik verheug me iedere keer weer op het scheren. Ook hij scheert mij wel en doet daar zo heerlijk lang over. En de massage daarna is altijd zeer welkom. Vanaf mijn hals tot aan mijn tenen: superglad.

“Er zijn geen extremen in ons spel, al is het begrip ‘extreem’ wel op heel veel verschillende manieren te interpreteren.” Ja, mijn schoonmoeder vindt een vrouw die een broek draagt al extreem, om over andere dingen maar te zwijgen! “Tatoeages en andere lichaamsversieringen, behalve oorbellen, zijn niet ter sprake, op dit moment.” Hoezo… op dit moment? Speelt mijn meester met de gedachte om… Soms vraag ik het hem weleens plagend, maar hij geeft dan altijd een ontkennend antwoord. Ik leer zijn gedachten door deze brief beter kennen. Hoop dat de brief nog meer verrassingen heeft.

“Als laatste punt, en u kwam daar zelf mee: haar hoofdhaar. Ik zal u bekennen dat ik weleens fantaseer over een Cathelijne met heel kort haar, of zelfs gemillimeterd, en heel soms dat zij, net als de rest van haar lichaam, een gladgeschoren hoofd heeft.” Ik slik een keer, nee, twee keer. Hoor ik het goed dat hij daarover fantaseert?? Hij, die altijd zegt dat een sub lang haar moet hebben om haar meester te plezieren. Onderdeel van het spel, zegt hij altijd. Hij wil… hij denkt, nee, wat schrijft hij? Hij fantaseert over een Cathelijne met kort haar of zelfs met een gladgeschoren hoofd. Ik slik nog een keer. Nu merk ik echt dat ik vastgebonden ben en nergens heen kan. Letterlijk en figuurlijk. Mijn meester, mijn vriend, mijn maatje… met deze fantasie… En wel verdraaid, het windt me opeens heel erg op. Ik zie me voor hem staan zonder lang haar, ik zie mezelf op mijn knieën voor hem met kort haar. Ohhhh, en dat we in bed liggen en hij met zijn handen mijn kale hoofd streelt, masseert. Mijn hart bonst, mijn borsten doen zeer, mijn buik geeft zo een raar gevoel en ik voel mij weer nat worden. Wat is er met mij aan de hand? En wat verlang ik nog veel meer om zo heel dicht bij hem te zijn.

“C. haar meester besluit de brief met dat de fantasie voorlopig fantasie zal blijven.” Ik geef geen geluid aan de volgende woorden. Wat mijn meester wil dat ik voor hem doe… ik doe het! Ik voel de adrenaline door mijn lichaam. Ik heb me nog niet zo opgewonden gevoeld. “Dan gaan we nu verder C., of wil C. even in haar moment blijven?” Ik schud mijn hoofd en tegelijk zeg ik: “Nee, mevrouw, gaat u alstublieft verder. Ik wil…” Ze legt een vinger op mijn lippen.

13.

Ik sluit mijn ogen. Wat kan en wat wil ze als ik zo gebonden lig? Ik denk aan mijn meester, laat hij mij opvreten als ik aanbel? Misschien wel net zo een welkom als vandaag bij deze vrouw. Gek, ik weet niet eens hoe ze heet. Ik raak meer en meer opgewonden. Ik voel hoe ze me blinddoekt. Wat gaat er komen? Haar handen strelen mijn borsten, maar voel ook een hand bij mijn schaamlippen. Een van de kijkers, verdomd... er zijn meer mensen. Die hebben alles gezien. Ik voel me rood worden. Maar wie zit er nu aan mijn borsten en wie aan mijn schaamlippen? “C.,” klinkt het vanuit de stilte, “… ik geloof dat C. zichzelf vandaag meer dan voldoende is tegengekomen en dat lessen nu teveel van het goede zijn.” Ik kijk verbaasd, denk ik. Waarom dit opeens? De vrouw heeft wel gelijk. Maar wat, maar wie? Nu houdt iemand mijn schaamlippen vast zoals mijn meester ze vasthou… Mijn meester… MIJN MEESTER!! Mijn hart gaat tekeer, het zweet breekt mij uit… MIJN meester. Mijn mond opent zich. Ik krijg haast geen adem. Oh, ik wil hem zien, ik wil hem aanraken. Ik wil… nee… Oh nee. Hij wil en ik volg. Ik volg hem overal in alles… “Bent u het, mijn meester, bent u het?” Pfff, wat klink ik onzeker en verlangend tegelijk.

De vrouw antwoordt: “C. Het is C. haar meester. Hij was hier aldoor. Hij heeft C. gezien, hij heeft C. gehoord, hij heeft C. een deken gegeven en naast C. gezeten toen C. sliep. Het is allemaal anders gegaan dan we van tevoren bedacht hadden. C. haar meester prijst zich gelukkig met C. En ik heb een sub gezien vandaag zoals ik nooit eerder heb gezien. Beschouw dat als een compliment.” Ik ben met stomheid geslagen. Voel nog steeds hoe hij mijn schaamlippen vasthoudt.

De vrouw vervolgt ietwat dreigend, maar met een glimlach: “C., ik maak je los, maar wees ervan overtuigd dat je niet van mij af bent, we gaan elkaar vaker zien.” Dat ze me losmaakt, klinkt als muziek in mijn oren en ik geef direct toe dat het heel fijn voelt dat er zeker een volgende ontmoeting is. De hand van mijn meester is nu bij mijn clitoris en die heeft weinig nodig op dit moment. Tijdens het losmaken, en ik ben nog steeds geblinddoekt, voel ik hoe de penis van mijn meester tussen mijn schaamlippen gaat en zich een weg baant in de donkerte van mijn vagina. Ik voel hem, ik voel hem… Ohhmmm, ohmmmm. Mijn armen zijn los en zover als mogelijk richt ik me op en probeer ik mijn meester aan te raken. Hij pakt mijn handen en trekt mij naar zich toe. Hij begint zijn penis heen en weer te halen, terwijl we steeds dichter naar elkaar toe komen. Zijn handen kruipen omhoog naar mijn schouders, hij heeft me nu vast. Ik knijp hem overal waar ik knijpen kan. Ik wil hem voelen, ik wil hem voelen. Ooooooo. Hij rukt mijn blinddoek af, even kijken we in elkaars ogen en dan volgt een kus die nog nooit zo hartstochtelijk is geweest. “Helijne!” Ja! Hij noemt me… O, ik ben zielsgelukkig nu. Tranen lopen over mijn wangen als ik voel hoe hij, mijn meester, mijn vriend, mijn levens… heftig in mij, ZIJN sub, klaarkomt. Ik sla mijn armen om hem heen en druk hem zo dicht mogelijk tegen me aan. Alle riemen zijn los. Hij tilt me op terwijl hij nog in me zit. Zijn handen onder mijn billen, mijn handen om zijn nek. Ik laat hem nooit meer los, denk ik terwijl onze tongen elkaar liefhebben.

Later, als we met zijn drieën bij elkaar zitten en een glaasje wijn drinken, hebben we een mooi gesprek. Mijn meester vraagt of ik mijn ogen wil sluiten. Spannend toch?! Ik voel hoe mijn haar wordt opgetild… Nee, toch niet. Dan voel ik zijn handen rond mijn hals. “Alsjeblieft Cathelijne, voor jou.” Ik open mijn ogen en voel bij mijn hals een ketting. Ik kijk, een prachtige gouden ketting met… een prachtige letter ‘C’, en… in die ‘C’… ohhhh, twee diamantjes! Tranen wellen op, ik pak zijn handen en kijk hem dankbaar aan. Hij kust mijn voorhoofd en zegt: “Cathelijne, ik heb eens gelezen dat ‘diamant’ komt van het Oudgriekse woord ‘adamas’, dat onverslaanbaar betekent. Wij zijn samen onverslaanbaar.” Ik sla mijn ogen neer en fluister: “… dank u wel, meester. Voor altijd.”