1.

Na een lange studie is Jaylinn zich gaan specialiseren in maatpakken voor mannen. Ze ontwerpt niets als ze de man niet zelf heeft opgemeten, om de stoffen daarna zo te bewerken dat het unieke pakken worden. De specialisatie heeft ze net afgerond en sinds twee weken is zij begonnen bij een oud en gerenommeerd bedrijf, gespecialiseerd in exclusieve stoffen. Na een paar dagen op de hoogte te zijn gebracht van de werkwijze en de vele verschillende stoffen, heeft ze het eerste pak opgemeten. Sneller dan verwacht is zij hiermee klaar. Ze belt de man dat het maatpak eerder klaar is dan ze had verwacht, met de vraag of hij tijd heeft om het te komen passen. De man heeft geen tijd om naar het bedrijf te komen, maar vraagt haar of ze misschien naar hem kan komen. Jaylinn overlegt met de chef en deze is zo enthousiast over wat zij gemaakt heeft, dat hij toestemt dat de man het pak op kantoor past.

Ze spreken de volgende dag in de namiddag af. Jaylinn gaat langs huis om zich om te kleden. Van haar chef mag ze met de taxi naar de klant toe. Het is nu drie uur en de taxi komt om half vier. Het is een kwartier rijden, maar ze wil wel op tijd zijn natuurlijk. Even een douche nemen en dan mooi aankleden. Niet te chique, maar ook niet in haar vrijetijdskleding natuurlijk. Als zij uit de douche komt, ziet ze dat de klant een sms’je heeft gestuurd. Grappig… hij kan toch ook appen?! De man is net in de vijftig en oogt nog jong, is zeker met de tijd meegegaan wat de sociale media betreft. De tekst luidt: ‘… of ze de uitdaging aandurft om nog iets op maat te maken van stof, maar voor wat of wie wil hij nog niet zeggen…’ Jaylinn, van nature nieuwsgierig en heel spontaan, reageert met een kort: ‘… maar natuurlijk! Graag. Ik zie u straks.’ Jaylinn denkt er niet bij na dat het ook een andere betekenis kan hebben.

Ze staat voor de spiegel in haar onderkleding: zwart met weinig franje, maar wel stijlvol. Toen ze haar studie begon, was ze ver over de honderd kilo. Een prachtige Rubensvrouw met dikke, steile, bruine lokken tot ver over de rug. Het haar draagt ze meestal in een nonchalante knot. Vandaag zijn de lokken nog even lang en met dezelfde natuurlijke bruine kleur. Ze is echter niet helemaal meer de Rubensvrouw. Minder voluptueus, nog wel met mooie ronde vormen. Vele kilo’s lichter voelt ze zich beter en nu kan ze haar eigengemaakte kleding aan. Echt dun zal ze niet worden, wil ze ook niet. Ze is nu trots op haar lichaam, naast dat ze dat al was op haar grote borsten.

Jaylinn trekt een zwarte broek en bijpassend jasje aan. Een shirt eronder. Alles uit eigen atelier. Sportieve schoenen eronder en nog een beetje haar make-up bijwerken. Ze kijkt in de spiegel… Mijn haar gaat in een staart of… Ik wil een goede indruk achterlaten. Ze vlecht haar haar in een sjiek model. Hoedje…? Ze draait haar hoofd iets en kijkt in de spiegel… Nee… later… als ik meer beteken in deze wereld. Normaal wil ze wel een hoedje dragen. Ze heeft er tientallen, maar vooral op sportieve kleding staat dat haar leuk. Nu zonder! Wel met een shawl. Ze loopt vast naar de voordeur en als ze deze opent, ziet ze de taxi stilstaan bij de stoep. Op weg!

Ze staat bij een groot gebouw en loopt naar binnen. De ontvangsthal is helemaal van marmer. Ze meldt zich bij de balie. Binnen enkele seconden wordt ze naar de lift begeleid en ze stapt uit op de bovenste verdieping. Een secretaresse verzoekt haar op de bank plaats te nemen. “U wordt zo opgehaald.” Jaylinn is verbaasd dat deze vrouw geheel in het leer gekleed is. Nee, niet goedkoop, de kleding is met zorg gemaakt en zeer modieus. Ze heeft zelfs een leren riem om haar hals, heel fijn bewerkt. Apart zeg. Maar als gastvrouw? Het staat haar wel goed, ook het gemillimeterde haar. Gedurfd. Het wordt ook toegestaan… of verplicht? Ze leest in een folder van het bedrijf. ‘Persoonlijke wensen op maat gemaakt’. Jaylinn lacht. Ik maak ook persoonlijke wensen op maat!

2.

Even later wordt ze inderdaad opgehaald en staat ze in het kantoor van de man voor wie het pak bestemd is. Hij zit, met de rug naar Jaylinn, te bellen. Ze geniet van het enorme uitzicht. Ze kijkt over de hele stad uit en ziet in de verte de duinen. Wat een prachtige werkomgeving. Ze wordt een beetje nerveus… Zou het passen? En wat bedoelt hij eigenlijk met dat berichtje…?

De man draait de stoel en staat op. Grote man, donker haar, gebruind, wel een vermoeid gezicht. Topbaan?! Joviaal loopt hij naar haar toe, begroet hij Jaylinn met een kus en complimenteert hij haar met de kleding die ze aanheeft. Hij pakt het pak aan en loopt naar de kleedruimte. “Ben zo terug”, zegt hij snel. Enkele minuten later loopt hij op Jaylinn af, het pak keurend. Jaylinn kijkt hem aan. Hij lacht. “Prachtig, het zit perfect en de stof is heel mooi! Mijn complimenten.” Hij draait rond voor Jaylinn die ook zichtbaar tevreden is met het resultaat.

Hij bestelt via de telefoon iets te drinken en gebaart Jaylinn te gaan zitten. Ze kiest een plek uit op de enorme bank voor het raam en kijkt nogmaals over de stad. “Prachtig!”, zegt ze enthousiast. “Ja, het inspireert mij nog elke dag.” Een keurig aangeklede man brengt het drinken. Beiden hebben nu een glas wijn in de hand en toosten. “Graag wil ik dat je nog twee van deze pakken maakt. Je hebt de maat toch of moet je nog een keer meten?”, zegt hij lachend. Jaylinn probeert heel serieus te blijven en denkt aan het moment dat ze dit goede nieuws aan haar baas gaat vertellen. “Nee hoor, ik heb de juiste maten”, zegt ze formeel.

“Ik heb nog een vraag, zoals je weet.” Jaylinn gaat rechtop zitten en kijkt hem aan. “Loop even mee.” Ze lopen naar een grote tafel in het midden van de ruimte. “Kijk, kan je iets van deze stof maken?” Jaylinn kijkt naar de stof, voelt eraan en herkent het direct. Ze kijkt hem aan. “Maar… maar… dit kost duizenden euro s per meter…” Ze kijkt hem ongelovig aan.

Hij lacht geheimzinnig. “Je hebt de maten al…” Verbaasd antwoordt ze: “Moet... mag ik voor u van deze stof een pak maken??” Hij glimlacht en legt een hand op haar arm. “Nee Jaylinn, nee. Je mag voor jezelf iets maken van deze stof. Maak het naar je mooiste ontwerp!” Jaylinn kleurt een beetje. “… meent u dat echt?” Verschillende modellen schieten door haar hoofd… maar ook de vraag waarom. Ze stelt deze dan ook. “Maar… maar… waarom wilt u dat ik iets voor mezelf maak? En van zo een kostbare stof…?”

3.

Hij kijkt haar doordringend aan. “Ik vermoed dat je nieuwsgierig bent, maar ook van avontuur houdt…” Jaylinn knikt en neemt een iets te grote slok van de wijn en verslikt zich. Snel pakt hij haar glas aan, zodat Jaylinn kan proesten. Als ze weer rechtop staat, wijst hij naar een muur. “Kijk!” Jaylinn kijkt en ziet een wand met een groot schilderij. Opeens schuift de wand open. Er komt nu een aparte ruimte tevoorschijn. Een donkere ruimte. Als de wand helemaal weggeschoven is en het licht aangaat, ziet Jaylinn een prachtig verlichte ruimte met allemaal… Jemig, het lijkt wel een museum, of iets van een club. Wat is dit allemaal? Onwetend wat je allemaal kan doen met deze apparaten en kettingen, touwen en… Ze herkent veel niet. Vastbinden, maar dan wel heel serieus.

De man, nu ernstig: “Als ik een tijd in deze ruimte met jou mag doorbrengen, dan is de stof voor jou en is het aan jou om er het mooiste ontwerp mee te maken.” Jaylinn is vertwijfeld. De stof, de stof wil ze hebben… maar dit is iets wat ze nooit heeft kunnen bedenken... Ze heeft weleens over vastbinden gefantaseerd, maar nooit… Wat is dit allemaal, wat kan je ermee doen? Haar hart gaat sneller kloppen. Dit… met een klant?

Ze kijkt de man aan en overlegt heel snel met zichzelf. “Nu meteen?”, vraagt ze hem. “… als je wilt, een voorproefje nu en binnenkort langer.” Jaylinn weet niet wat haar bezielt, maar ze kijkt naar de grond en zegt zachtjes: “… nu…”

“Nu ga je eerst de zaak bellen dat ik heel tevreden ben en dat we gaan overleggen over vervolgopdrachten. Ik wil meer kleding gaan dragen die door jou is ontworpen.” Jaylinn loopt naar haar tas, pakt haar telefoon en belt haar chef. Een kort, enthousiast gesprek en ze hoeft niet meer terug naar de zaak. Morgen spreken ze verder.

Opgelucht doet Jaylinn de telefoon in haar tas, kijkt rond en ziet de ruimte weer. De man ziet ze niet. Langzaam loopt ze naar de bijzonder mooi verlichte ruimte en ze blijft ervoor staan. Alsof ze in de kerker van een kasteel is, zo realistisch is dit. Ze vergeet het kantoor, het prachtige uitzicht, het pak, haar eigen stof en gaat op in de ruimte.

Ze herhaalt zijn woorden: “Als ik een tijd in deze ruimte met jou mag doorbrengen...” Ineens beseft Jaylinn dat ze niet weet of hij of zij de leidende figuur zal zijn, wat inhoudt dat de ander de lijdende figuur is.

Uit het niets klinkt: “… schoenen uit…” Even twijfelt ze. Dan, als ze toch haar schoenen uitdoet, vindt ze het spannend worden en is ze razend nieuwsgierig naar wat er gaat gebeuren. Haar schoenen zijn uit en ze staat weer rechtop, doet haar broek en jasje netjes en wacht. “Vanaf nu heet je… Jaylinn is een combinatie van overwinnelijk en schoonheid… JL. J… L… Je luistert alleen naar die naam, verder noem je mij ‘meneer’. Als ik je ‘sub’ noem, dan ben je te ver gegaan. Uit jezelf zeg je niets… Als je ‘stof’ zegt, stop ik en ben jij weer Jaylinn. Ook als het spel stopt, dan ben je weer Jaylinn.”

Jaylinn denkt snel na… Wat is dit voor spel? En wat is J… L…? Hij leidt het spel en kennelijk ben ik dus degene die lijdt. Maar gaan we verder dan binden en de dingen die ik in deze ruimte zie? Ze denkt en besluit af te wachten. Seksueel ben ik zeer actief, echter nooit met bondage, andere speeltjes of wat dan ook.

Het duurt niet lang voor het wel zover is. “Doe je jasje uit, pak de leren banden die daar hangen en doe je polsen erin.” Jaylinn doet haar jasje uit, loopt naar de leren boeien en duwt haar handen erdoor, vrijwel tegelijkertijd gaan de boeien omhoog. Ze staat nu met gestrekte armen omhoog. Als ik dit morgen vertel, gelooft niemand me. Ze besluit het niet te vertellen, aan niemand. Naast de nieuwsgierigheid raakt ze nu wel een beetje gespannen.

“Je bent klaar voor het voorproefje.” De man loopt om haar heen en kijkt haar in de ogen. Ook haar dunne, kleine sokjes gaan uit. “Wanneer is JL jarig?” Jaylinn verbaast zich over de vraag… Wat doet dat ertoe? Ze besluit wel te antwoorden, natuurlijk. “De negende, meneer.” Het is even stil. Dan: “De negende wat?” Jaylinn herstelt zich snel: “De negende juli, meneer.” De man trekt haar broek naar beneden. Jaylinn slikt. De man gaat onverstoorbaar verder door haar broek over haar voeten uit te trekken en zegt: “Dat is al over een paar dagen… Wat zou een wenscadeau zijn voor JL?” Jaylinn weet niet hoe ze haar aandacht moet verdelen tussen de handelingen en de woorden van de man. Natuurlijk heeft ze veel seksuele ervaring en hebben vrienden haar naakt gezien… Maar op deze manier… Maar goed, ik ben nog niet naakt, denkt ze. “Misschien een winnend lot”, antwoordt ze eerlijk. De man streelt haar wang. “Ik kan je wel een lot geven… maar het winnende… dat moet je echt afwachten, JL!”

Hij bukt weer en doet haar zwarte, leren enkelbanden om en verbindt deze met een halve meter ketting. Dan loopt hij een paar keer om haar heen. De man raakt haar middel aan en zijn handen zakken naar de heupen. Jaylinn sluit de ogen. De handen klimmen omhoog en gaan langs haar borsten naar haar hals. Weer terug gaan de handen nu over haar borsten. Heel even houdt hij in. De aanraking doet haar tepels ietwat rechtop staan. Hij merkt dat. Heel even raakt hij met zijn duimen haar tepels en dan laat hij haar los. Jaylinn voelt de aanraking door haar hele lichaam. Ze kleurt zelfs, maar dat ziet hij gelukkig niet.

Dan gaat hij achter haar staan en laat hij de vlecht door zijn handen glijden. Hij maakt het bandje los dat de vlecht bij elkaar houdt en kamt met zijn handen de vlecht los. Dan grijpt hij in de lokken en trekt hij het hoofd iets achterover. De lokken hangen nu tot ver over haar billen, een mooi contrast gevend met het prachtige shirt dat ze aanheeft. Het laat de man ook niet onberoerd. Zijn handen strelen nu haar billen en bovenbenen. Jaylinn vindt het heerlijk, maar tegelijkertijd denkt ze: waar ben ik mee bezig...? Waar leidt dit toe…? En dit is nog maar het voorproefje. In gedachten ziet ze de inrichting van de kerker waar ze zich nu in bevindt. Wat gaat hij met me doen…? Hoever wil ik gaan, hoever kan ik gaan…? Haar nieuwsgierigheid en de aandacht van de man winnen het van de angst voor het onbekende. Daarnaast vertrouwt ze deze man helemaal. Waarom zou hij haar misbruiken, misbruik maken van zijn positie? Nee, ik wacht af, besluit Jaylinn.

“Ik neem aan dat je nog nooit eerder deze ervaring hebt gehad?” Jaylinn schudt haar hoofd. Hij loopt om haar heen. Ze voelt hoe de lussen zich om haar polsen aantrekken. Ze wordt omhooggetrokken. Het stopt als ze nog net met haar tenen de grond kan aanraken. De man bukt en klikt aan de enkels nog twee kettingen die met de grond zijn verbonden. Ze heeft nu bijna geen bewegingsvrijheid meer bij haar voeten. “Dan ben je nu in de positie dat je alleen nog het woord ‘stof’ kan zeggen als je wilt dat ik stop, dat het stopt.” Jaylinn zwijgt. Nee, ze zal niet gauw ‘stof’ zeggen. Haar eer te na. Maar wat gaat hij doen? Ze heeft weleens wat gezien met bondage enzo. Maar nu hangt ze bijna machteloos voor hem. Hij kan doen wat hij wil.

“Weet je JL, ik bewonder je moed, je instappen in deze wereld. Het kan je ver brengen, hoor. Leren incasseren, leren genieten en vooral leren om je te laten gaan.” Bij deze woorden streelt hij haar gezicht, haar borst, haar buik. Hij neemt haar borsten in zijn handen. “Mooi”, zegt hij, een beetje met de tepels spelend. Jaylinn reageert direct. De tepels staan stijf. Een hand bij haar broekje. “Zo JL, beetje opgewonden? ... dat gaat snel. Maar je zal moeten wachten, we spelen nu maar even een begin. Je wilt later terugkomen. Dat mag. Dan kom je vrijdagnamiddag en blijf je het hele weekend. Het zal je aan niets ontbreken.” Hij glimlacht naar haar. Hij pakt een stoel en gaat voor haar zitten, zwijgend verloopt de tijd. Af en toe kijkt Jaylinn hem aan. Hij blijft haar aankijken.

4.

Net als ze denkt dat haar armen zeer gaan doen, staat hij op en laat hij haar iets zakken. Ze staat nu weer op beide voeten. “Haal je polsen uit de lussen en kniel.” Jaylinn doet wat gezegd wordt en knielt voor hem. “Je mag kiezen: schandblok of een bondage.” Jaylinn denkt koortsachtig na. Het schandblok lijkt haar heel spannend. Ze heeft wel films over de middeleeuwen gezien waar iemand in een schandblok gezet werd. Het wond haar op destijds. De bondage weet ze niet zo goed, maar maakt haar ook wel nieuwsgierig. In de wetenschap dat ze een weekend mag komen, neemt ze aan dat bondage zeker voorbijkomt. “… mag ik in het schandblok?” Jaylinn wacht op het antwoord, maar ze weet echt zeker dat dit iets wordt wat ze in haar stoutste dromen niet heeft meegemaakt.

“Ga maar liggen op die zwarte tafel”, zegt hij, bijna dwingend. Maar dat is toch geen schandblok?, denkt ze… Jaylinn loopt naar de tafel en gaat op haar buik op de tafel liggen. “Omdraaien.” Jaylinn denkt dat ze het schandblok verkeerd begrepen heeft. Ze draait zich om. “Zo, dat is beter.” Ze hoort iets rijden en er klikt iets vast aan de tafel. Ze durft niet te kijken. Ze staart naar het plafond. Het is niet zwart, maar nachtblauw. Luxe. “Kom, JL.” Hij doet zijn hand onder haar hoofd en trekt haar hoofd naar zich toe. Ze voelt dat er nu iets onder haar nek ligt. Dan pakt hij haar handen en legt die naast haar schouders. Ze ziet in haar ooghoek hoe hij een blok hout… Dat is dus wél een schandpaal, maar nu lig ik erin, denkt ze. ‘Klik, klak, klik.’ Het blok zit vast, haar hoofd en handen aan één kant van het blok, de rest van haar lichaam liggend aan de andere kant. Haar hoofd wordt gesteund in de nek, maar valt iets naar achteren. Ze probeert haar polsen door de gaten te trekken, maar dat lukt helemaal niet. Hij trekt haar shirt omhoog tot haar borsten. Dan voelt ze iets heel zachts over haar buik, over haar benen, over haar voeten… onder haar voeten. Ze probeert te ontspannen, al krijgt ze wel een raar gevoel… Ietwat van opwinding lijkt het, het strelen blijft doorgaan. Ze geniet ervan. Twijfel… Ze ligt hier vastgebonden en hij kan doen wat hij wil. Ze kan nergens heen en niemand kan haar helpen.

Als het stopt, voelt ze twee handen bij haar enkels. Hij doet enkelbanden om en zet deze vast aan het einde van de tafel. Dan wordt er een riem over haar buik gedaan en aangespannen. Haar hart klopt wat sneller. Ze raakt meer opgewonden… maar laat dat niet echt merken. Ze kijkt hem nu in de ogen. Hij masseert met zijn handen haar handen. Ze voelen aangenaam. Ze hoort dat een stoel of kruk verschoven wordt. Hij gaat zitten, zijn gezicht is iets boven haar gezicht. Hij trekt wat aan haar haar dat nog deels onder haar rug ligt. “JL, denk jij dat je een weekend hier zou willen verblijven? Het zal je aan niets ontbreken: eten, drinken, gesprek… en het spel hier. Ik waardeer heel erg je omgaan en werkwijze met de stoffen. Volgens mij heb je een uniek talent hiervoor. Ik zou niet willen dat je iets doet wat je niet wilt, dat je iets moet doen dat je niet wilt. Dat gebeurt ook niet. Ik luister naar je, ik kijk naar je. Ik wil je laten kennismaken met deze wereld en de wereld van shibari.” Hij zwijgt… Ze heeft nooit van ‘shibari’ gehoord. Maar dat weekend wil ze heel zeker hierheen, shibari…? Geen idee!

Met zachte stem vervolgt hij: “De strijd tussen contrasten: schoonheid en angst, verlangen… en… wanhoop, … mentale… groei… en… vernedering, … liefde… en… doorzettingsvermogen, … pijn en… lust.Ik geef dan ruimte aan mijn impulsen, voor jou wordt het een reis naar het paradijs. Het is een weven en wikkelen in touwen. Ik ben de meester en jij bent de onderdanige.” Terwijl hij dit allemaal zegt, speelt hij met haar dikke, lange lokken. Hij laat ze door zijn handen en vingers glijden, heel zacht trekkend.

Het lijkt of ik ietwat dromerig word. Ik herhaal zijn woorden. Schoonheid… verlangen… wanhoop… mentale groei… vernedering… liefde en… doorzettingsvermogen… pijn en lust. De tegenstellingen intrigeren me. Schoonheid en verlangen… al moeilijk genoeg. In welke positie ben ik nu? Hij pakt mijn haar beet en draait het om mijn hals. Lang genoeg om het er twee keer omheen te draaien. Het windt me op. Ik hoor de stoel naar achteren schuiven en voel even later iets heel zachts over mijn voeten gaan. “Alle dingen die ik heb genoemd ga je meemaken, JL. Het brengt je vreugde en pijn, het zal het uiterste van je vergen. Ben je bereid dat te doen, JL?” Ik denk na terwijl dat niet hoeft. Deze man intrigeert me, ik ben nieuwsgierig en benieuwd. Daarnaast ben ik helemaal niet bang en vind ik het heel opwindend. Wil ik meer van hem, wil ik meer met hem…? Wil ik dat hij mij pijn doet en tegelijk dat hij mij liefheeft…? Op welke manier dan ook? Of is het geen vraag maar een wens aan het worden?

5.

Vlak voordat Jaylinn wil zeggen dat ze ertoe bereid is, schiet het woord ‘slavin’ door haar gedachten. Ze ziet er vooral de romantiek van in. “Ja meneer, ik ben bereid te delen waarin u me wilt delen.” De man trekt het rode shirt verder omhoog, zodat haar borsten nu onbedekt zijn. Jaylinn probeert weer zijn ogen te vangen, maar ze wordt gehinderd door de bovenbalk van het schandblok. Het zachte iets gaat nu over haar borsten en raakt heel licht haar tepels. De man herhaalt dit minutenlang. Jaylinn sluit haar ogen en geniet van de streling die haar meer en meer welkom is. Dan pakt hij haar borsten beet met zijn handen en van elke hand spelen de wijsvinger en de duim met haar tepels. Oh hij heeft mijn borsten beet, het gaat steeds verder, zegt Jaylinn tegen zichzelf. Het mag, ik wil.

Het heerlijke gevoel gaat heel, heel langzaam over in een pijnlijk gevoel dat er wel weer voor zorgt dat ze heel erg opgewonden raakt. Haar armen spannen zich, ze maakt vuisten van haar handen en trekt zover als het kan haar hoofd omhoog en spant de spieren in haar onderbuik. Het knijpen in de tepels lijkt mee te gaan in het aanspannen van haar spieren. Jaylinn voelt zich helemaal warm worden van de opwinding en wil haar bovenbenen bij elkaar drukken, wat in de verste verte niet lukt. Het knijpen in de tepels stopt. Jaylinn opent de ogen die een soort van ‘waarom’ uitstralen. Dan begint het knijpen weer, maar nu ook het trekken. Jaylinn voelt zich nog natter worden tussen haar benen, ze begint zwaarder te ademen. De man duwt een hand op haar slipje, een vinger verdwijnt in het slipje en streelt haar schaamlippen. Ze spant nog meer haar spieren aan. Andere vingers volgen. Hij maakt me gek, wat ken ik hem? Maar zo rustig en zo lekker! Jaylinn spant haar spieren om, vergezeld van een klein kreetje, klaar te komen. De man laat Jaylinn, zijn vingers op haar kruis houdend.

Na enkele minuten komt ze tot het besef wat er net is gebeurd. Ze kleurt. De man streelt haar lichaam. Zo zacht en zo… heerlijk… Ondanks, of juist dankzij, haar houding geniet ze van het moment. Ze kan niet meer terug. Ze wil niet meer terug… Ze wil meer… Veel meer… Maar dat zal van hem afhangen. Hij streelt nu haar gezicht en haar. Het duurt even voor Jaylinn beseft wat er gebeurt. Het strelen is overgegaan in het licht trekken aan haar haar. Hoort dat ook bij al die woorden? Ze kan zich niet concentreren, hoeft ook niet. Maar ik zit, nee, lig wel in het schandblok en word… Is hij…? Doet hij…? Maakt hij…? Met mijn lokken? Ik sluit mijn ogen en denk aan zijn penis die hij in mijn lokken heeft gevangen. Het trekken wordt sterker totdat het lijkt of hij klaarkomt in mijn haar… En aan de bewegingen te voelen lijkt het niet zo, maar is het wel zo. Het gaat zachtjes verder. Zou er daadwerkelijk sperma in mijn lokken zitten nu? Dat heb ik nog nooit meegemaakt, het voelt wel heel fijn dat hij is klaargekomen. Dan krijg ik een kus op mijn voorhoofd. “JL, dank je wel, ik maak je zo los en dan kan je in de ruimte hiernaast douchen. Geen haast. Ik wacht op je op het terras.” Ik wil nog helemaal niet opstaan. Ik geniet nog zo na.

Nee, de slaap kan ik niet vatten. Hij wel, ik hoor hem zachtjes snurken. Bij mij schiet de adrenaline nog door mijn lichaam. Hoe gaat dit verder? Morgenochtend, dan mijn werk… en daarna… ga ik terug. Ga ik naar mijn werk? Ja natuurlijk, ik kan het niet maken om niet te gaan. Ik ga me ook niet weggeven… Jeetje, wat denk ik allemaal? Als ik morgen wakker word, eerst maar eens kijken wat er gebeurt. Hopelijk geen kater. Nee, de wijn was heel goed en we hebben rustig gedronken en goed gegeten. Ik doe mijn handen tussen mijn benen, rol me een beetje op en probeer te slapen. Terwijl ik wakker ben, droom ik van de afgelopen avond.

“Jaylinn… Jaylinn… Jaylinn…” Ik draai me om om te horen vanwaar het geluid komt. Maar waar ben ik? Ik kijk door tralies heen en zie contouren van een man. Oh jee, de klant! Mooie man, Collin, meneer. Ik ben gelijk weer in mijn rol. “Ik heb een ontbijt voor je staan, daarna ga je je lekker opfrissen en laat ik je naar je werk brengen.” Oh ja, oh ja… mijn werk! De opdrachten en zijn nieuwe opdracht. Eigenlijk popel ik om te beginnen. Ik kruip uit mijn onderkomen en hij helpt me opstaan. “Heerlijk geslapen, meneer.” Hij streelt mijn wang. “Ik ben trots op je, Jaylinn. Het was een heel fijne avond en nacht. Het voelde goed je onder me te hebben.” Ik hoor wat hij zegt, maar besef de meerdere betekenissen nog even niet.

6.

Een rijk ontbijt, de zon schijnt op het terras. “Ik heb je zaak gebeld dat je nog wat moest inmeten bij mij. Het is goed, ze zien je wel komen.” Ho ho meneertje, ik regel mijn eigen leven, denk ik. “Oh, dat hoeft niet hoor, ik red het allemaal zelf wel”, zeg ik zo aardig mogelijk, maar dat komt niet helemaal goed uit de verf. “Excuus Jaylinn, dat ik me met jouw zaken bemoei. Ik geef je iets mee ter overweging: je hebt heel wat in je mars en volgens mij heb je unieke talenten, gebruik deze om jezelf te ontplooien in je werk. Bepaal zelf je werktijden, ook al ben je net begonnen. Als zij je talent zien, zullen ze het toestaan.” Met verbazing kijk ik hem aan.

We ontbijten rustig verder. Na het ontbijt, ik heb nog nooit met zo een fantastisch uitzicht ontbeten, neem ik een snelle douche en kleed ik me aan. “Over tien minuten staat de taxi beneden. Is al betaald…” Weer kijk ik hem aan, hij is me voor door te zeggen: “… door een tevreden klant.” Ik lach, bedank hem voor het fijne, enerverende verblijf, kleur een beetje bij de betekenis van deze woorden. Ik geef hem een hand en loop naar de deur. “Vanavond Jaylinn.” Mij omdraaiend, zeg ik: “… vanavond?” Het schiet me direct te binnen… of ik lustobject wil zijn vanavond. “Collin, meneer… Graag. Al weet ik niet…” Hij houdt een vinger voor zijn lippen en zegt: “Vanavond, JL.” “JL”, zeg ik met de ogen naar beneden gericht, genietend van het feit dat ik over een kleine twaalf uur weer hier ben. “Draai je om.” Ik draai me om en zie dat hij een gouden kettinkje om mijn hals doet. Hij draait me weer om en zegt: “… tot vanavond, Jaylinn.” De deur sluit achter me en ik stap in de lift. Als de deuren sluiten, voel ik aan het kettinkje en bewonder ik de heel fijne schakels. Er hangt ook iets aan… Kleine letters… ‘upperfloor’.

Wat zou dat betekenen? De naam van zijn appartement… van zijn zaak, of van een van zijn zaken? Ik zoek het straks op. De taxi brengt mij naar de zaak. Hoewel ik hard werk en geniet van mijn talenten, denk ik steeds terug aan gisteren en vannacht. Het is zo anders… En straks… na het werk, weer snel terug?! Ik ga wel langs mijn appartement om me om te kleden. In de namiddag neem ik een moment om goed na te denken wat ik wil, of ik wel terugga. Snel even op de computer kijken wat ‘upperfloor’ betekent. Ik val bijna van mijn stoel van verbazing. Wat is dit voor iets? Ga ik dat doen? Gisteren heb ik ook iets gedaan wat ik nooit eerder heb gedaan, vannacht geslapen onder iemand… Ook zoiets, ik laat me opsluiten? Ik laat me gebruiken? Ik ga voor het raam van mijn werkruimte staan en staar naar buiten.

In het niets kijkend denk ik na. Waar gaat hij me vanavond mee naartoe nemen? Naar welke wereld, wat gaat er gebeuren? Eerst niet, maar nu toch wel opgewonden geraakt door wat ik gezien heb op de computer over ‘upperfloor’. Het straalt iets uit, alsof de heren meer waren, netter, rijker, het straalde klasse uit, en de onderdanigen waren zo mooi, ze genoten van de aandacht die ze kregen. Ze wil ook meer meemaken, maar zich laten gebruiken door meerdere mensen tegelijk is iets wat ze erg eng vindt. Hij zou haar toch niet zo misbruiken?

7.

Tijd om naar hem toe te gaan. Er staat bij haar werk een taxi te wachten en de chauffeur zegt: “JL?”, waarop ze verbaasd ‘ja’ antwoordt. Streng klinkt het: “Instappen.” Dat doet ze netjes, hoort de deur op slot gaan en ze wordt naar meneer gereden. De kriebels in haar buik nemen toe als de auto stopt. Ze staat bij een enorme fabriek, vervallen. Meneer opent de deur en laat haar binnen. Zonder een vorm van herkenning zegt hij, wijzend naar een kleine ruimte: “In die kamer ligt je kleding.” Ze loopt naar de kamer en vindt daar een mooi paar kousen met jarretels en een bh met open cup. Dit is exclusieve mode. Ze voelt de stof en verkleedt zich daarna. Meneer komt binnen en doet haar een halsband om, een zwarte met rode randjes. “Dit is de training-collar, die draag je als je hier bent.” Hij doet er een ketting aan vast en, als hij de letters ‘upperfloor’ omdraait op haar borst, trekt hij haar mee.

Beneden doet hij een lange, zwarte jas over haar schouders. Samen gaan ze naar buiten en steken ze een brede plaats over. Bij een andere fabriekshal stopt hij. Daar ze snel volgt, loopt ze bijna tegen hem aan. Ze staan voor een grote deur. Meneer klopt aan, de deur gaat open, hij loopt eerst naar binnen. Zij volgt aan een strakke lijn. “We gaan alleen kijken vandaag, en misschien krijg je wat lekkers, je moet het echter wel verdienen!” Samen lopen ze van ruimte naar ruimte, er wordt volop BDSM gespeeld. Met open mond kijkt ze naar de taferelen.

Naarmate de tijd vordert, krijgt ze kriebels in haar buik. Steeds meer. Ze wil het ook voelen, maar weet niet hoe het te verdienen. Meneer ziet haar hunkering, hij laat haar in het ongewisse. Hij geniet van haar, heeft van alles voor vanavond voor haar geregeld, maar weet niet goed of ze er al aan toe is. Wie niet waagt, wie niet wint. In een wat donkere ruimte zegt hij haar bij het kruis te gaan staan. Aarzelend voldoet ze aan de vraag, waarvan ze later zal leren dat het een opdracht is, of eigenlijk een verzoek dat ze niet mag weigeren. Pols- en enkelboeien sluiten zich. Ze kan alleen maar kijken, haar lijf trilt. Haar borsten zijn gevoelig en ze voelt zich nat worden, heel nat. Tevreden staat hij vlak bij haar. Ze kijkt hem aan. Ze kan de gedachte dat ze meer wil niet meer stoppen, veel meer dan hier vastgebonden staan! Terwijl er van alles door haar hoofd gaat, wordt ze meer en meer opgewonden.

“Jaylinn, je taxi is er!” Jaylinn draait zich om en ziet de manager voor zich staan. Hij geeft haar een knipoog en zegt: “Morgen eerst langs mijn kantoor komen, we gaan je contract herzien. De directeur wil je positie verbeteren.” Jaylinn hoort de man praten, maar het ontgaat haar deels. Ze is van de droomwereld in het nu aan het komen.

Ze pakt haar tas, gaat naar de liften stapt erin. Ze kijkt in de grote spiegel en denkt aan de stroomversnelling waarin ze is terechtgekomen. Zonder dat ze het opmerkt, stopt de lift. Waar stap ik in vanavond? Heb ik een nooduitgang naar mijn werk, mijn ambitie? Het is te groot om nu onderuit te gaan. Ze houdt de letters vast, ‘upperfloor’. Kan ik dat? Wil ik dat? Ben ik dat? Wat ziet Collin in mij? Waarom wil hij dat juist met mij?

Jaylinn heeft niet in de gaten dat er iemand in de lift is gestapt. De lift gaat weer verder naar beneden. Ze kijkt in de spiegel en ziet de eigenaar van het bedrijf. Haar afdeling valt direct onder hem. Hij knikt naar haar. “We zijn heel tevreden over je bijzondere prestaties al in de eerste weken.” Jaylinn knikt en zegt zachtjes: “Dank u wel, ik moet nog wel veel leren.” De man antwoordt direct eroverheen: “Als je maar heel dicht bij jezelf blijft, Jaylinn!” De lift is beneden. “Fijne avond bij Collin.” “Oh, dank u wel meneer, u ook een fijne avond.” Ze loopt naar buiten en beseft dan dat hij onmogelijk kan weten dat zij nu naar Collin gaat, staat niet in de agenda en zelf twijfelt ze. Weliswaar een klein beetje, maar toch. Jaylinn kijkt achterom. Ze ziet hem niet meer. Haar mond valt open. Hij, Collin… Upperfloor… Ik… BDSM… Sub… Lustobject. Jaylinn raakt in verwarring en tegelijkertijd voelt ze enige opwinding. Oh, mijn moeder zou zeggen: “Slet dat je er bent, ga je schamen!” Jaylinn moet lachen. Ik ga! Ietwat overmoedig denkt ze aan machtsspelletjes. Hebben zij mij of ik hen in mijn macht?

Ze stapt in de taxi. De chauffeur heet haar welkom. “Wilt u eerst naar huis of rijd ik u gelijk naar het opgegeven adres?” Hij overhandigt haar ook een pakje. “Eerst naar huis graag.” Wat een vraag eigenlijk. Wat, weet deze man meer? En dit pakje. Ze opent het en haalt uit het pakje een fles parfum. Een klein kaartje met ‘Collin’ zit erbij. Haar hart slaat over. Nog geen dag geleden zag haar wereld er heel anders uit. Wat ga ik nu thuis doen? “Ik wacht op u, mevrouw.” Jaylinn stapt uit en gaat haar appartementje in. Ze sluit de deur en rust met haar rug tegen de binnenkant. Ze sluit haar ogen… En nu?!

Vliegensvlug kleed ik me uit, stap onder de douche en er weer uit. De snelste douchebeurt ooit. Ik voelde niet eens of het water wel warm genoeg was. Afdrogen. Zwarte kleding. Zwarte schoenen. Beetje make-up, kam door mijn lokken. Vlechten doe ik wel in de taxi. Eh… eh… parfum! Ik doe het parfum van Collin op. Snuf snuf, ik ruik niets, nou ja, weinig. Oké. Ik haal mijn schouders op, pak mijn tasje en loop naar de taxi. Hopelijk opent hij de deur. Vergis ik me nu, of ‘hoor’ ik hem ruiken als ik langs hem loop? We rijden weg. Na enkele minuten begint het parfum door te dringen. Mmmm, best lekker. Ik zie de chauffeur in zijn achteruitkijkspiegel naar me kijken. “Uw haar mevrouw, staart of vlecht, het liefste de vlecht.” Ik kijk in zijn ogen. Wat is dit voor complot? De directeur, deze man, oh ja, de bureausecretaresse. Nu pas krijg ik door dat ik helemaal geen taxi heb besteld. Ik ben er met mijn hoofd niet bij geweest, zeker. Ik begin mijn haar te borstelen en rustig een vlecht te maken, aan één kant. Het spel begint, bij het uitstappen. Maar allemachtig, waar kom ik in terecht? Lustobject, voor Collin, voor meer. Upperfloor. Ik heb het gelezen, maar wat stel ik me erbij voor? Het zal toch geen orgie zijn, dat staat Collin niet toe. Ik ook niet. Stijlvol moet het blijven. Nee, stijlvol zal het zijn. Ik herhaal zijn woorden… ‘Ik zou niet willen dat je iets doet wat je niet wilt, dat je iets moet doen dat je niet wilt. Dat gebeurt ook niet. Ik luister naar je, ik kijk naar je.’ Vertrouw op hem, zeg ik tegen mezelf. ‘Shibari’, schiet het door me heen. Zijn woorden erover, niet verder gezocht. Vandaag naar meer over shibari. De strijd tussen contrasten, het weekend.

Wordt het teveel voor me? Vanavond met meer, morgen en de dag daarna met hem. Waarom met mij? Wat ziet hij in mij? Hoe komt het dat wij elkaar hebben ontmoet? De eigenaar! Zou hij mij met opzet naar Collin hebben laten gaan? In opdracht of is hij degene die alles regelt? Ik kan er niet goed over nadenken.

8.

We zijn er. De chauffeur opent de deur en brengt me naar de lift. Hij gaat mee de lift in. Zwijgend gaan we naar de juiste verdieping. De deuren gaan open. Ik staar naar een openstaande kooi. Voor de lift. De man duwt mij erin en doet mijn polsen buiten de tralies. Daar worden polsbanden omgedaan en word ik vastgezet aan de tralies. Met mijn armen wijd sta ik in de kooi. Ik hoor een deur dichtvallen en de kooi begint te rijden. Te rijden door de hal waar ik gisteren, en vanmorgen nog, gewoon liep. Ik herken zijn appartement. Rechtsaf naar de bewuste ruimte.

Veel mensen staan keurig gekleed te praten met elkaar. Iemand klapt twee keer in zijn handen. Iedereen draait zich om en ik kijk in vele, vele ogen. Ook in die van Collin, die trots naar me kijkt. Hij draait zich half om en geeft de man naast zich een hand. Het duurt heel even voordat ik deze man herken. Ik heb het bij het goede eind. Een tel denk ik aan maandag als ik weer naar mijn werk ga. Wat, hoe doe ik tegen hem? Hoe doet hij tegen mij? Mijn hart begint te bonzen als de eigenaar van de zaak naar me toe loopt. “President-directeur, voor jou ‘PD’, J.!” Hij straalt een enorme vriendelijkheid uit, ook een blik dat ik aan hem ben overgeleverd. Ik voel mijn hart bonzen, mijn buik vlinderen en dat ik hier zo sta, in een kooi, vastgebonden. Alsof ik levensgevaarlijk ben! Jemig, wat windt dit me op. Collin komt naast hem staan en knipoogt naar me. “J., van harte welkom.” Hij komt vlak bij de kooi staan. De aanwezigen beginnen met elkaar te praten en PD loopt naar hen toe. “Je ruikt heerlijk, J. Ik houd je in de gaten, wees niet bang. Ik bescherm je… als je wilt.” Ik knik licht. Geen idee wat het vervolg is.

Dat merk ik maar al te snel. De aanwezigen lopen om de kooi heen en bekijken me, alsof ik naakt ben. Had ik meer verwacht qua stijl? Is het onderdeel van het spel? Hun spel met mij? Ietwat ongemakkelijk beweeg ik me in de beperkte ruimte die ik heb. Ik kijk om me heen. Ik herken niemand anders. Hoe kan het ook? Dan klapt er iemand in zijn handen. Ik hoor wat geroezemoes en uit een richting komen bijna naakte mannen en vrouwen, allemaal met een halsband en met roodzwarte polsboeien. Een man staat vlak bij me. Groot, gespierd, de band en boeien zijn van leer, heel mooi bewerkt. Rondom mij begint een heus spel zich af te spelen. De mannen en vrouwen worden verdeeld onder de aanwezigen. Sommigen gaan direct op hun knieën, anderen worden gebonden of aan polsen en enkels opgehangen. Iedereen is bezig. Rondom mij. Voor mij is er even geen aandacht. Jammer, maar ik kan wel in alle rust naar deze prachtige taferelen kijken. Verwennen en verwend worden, al dan niet met lust en pijn. Bij PD, ik verbaas me hoe snel het went om PD te zeggen, zitten twee vrouwen op hun knieën en twee paar handen strelen over de broek en zijn jasje, zijn bovenbenen en onderbuik. Ik zie hem steeds naar mij kijken. Zo staan we in de lift en zo is er een andere rolverdeling. Dit kan ik nooit op mijn werk noemen! Bij mijn ouders al helemaal niet. Ze zouden me niet eens geloven, van sletje tot fantaste. Ik zie Collin niet. Er zijn ook te veel mensen om direct iemand eruit te halen. Ik tel de aanwezigen en kom op zeker vierentwintig.

Ik hoor de kooi opengaan, kijk achterom en zie de taxichauffeur. Ook nog steeds keurig in het pak. Hij maakt me los. Oh, dan mag ik zeker meedoen tussen alle scènes in?! Ik ben de enige sub die aangekleed is. “Uitkleden”, fluistert de chauffeur dwingend. Als ik langzaam mijn jasje uittrek, hoor ik wat metaalgekletter. Ik zie hem de kooi veranderen. “Shirt uit en broek uit, slipje en schoenen aanhouden.” Het klinkt als bevelen. Ik ga verder met uitkleden.

Alle grote tralies zijn verdwenen, voor me staat een ander, klein traliewerk. “Erin!” Even bedenk ik hoe ik daar in moet. Ik steek mijn benen door de gaten op zithoogte. Ga dan zitten. Mijn polsen en een deel van de armen gaan door openingen op borsthoogte, mijn hoofd steekt nu uit boven de kooi. Voor even. Hij zet een metalen kooi over mijn hoofd. Ik voel hoe hij een traliewerk tegen mijn rug zet. Ik zit in een heel kleine kooi. Af en toe loopt er iemand langs die naar me kijkt. Ik voel me wat ongemakkelijk. De taxichauffeur maakt met leren banden mijn armen en benen zo vast dat deze buiten de kooi blijven, maar dat ook mijn lichaam naar voren wordt getrokken. Hij maakt de bh los en helpt mijn borsten door de uitsparingen die ter hoogte daarvan zijn. Mijn borsten hangen nu over een metalen staaf. Ze hangen niet echt, vallen er meer overheen, maar verder staan mijn volle borsten gewoon vooruit.

Dan begint het serieus te worden. Hij schuift een stuk ijzer boven mijn borsten naar beneden en drukt de borsten een beetje plat. Twee klikken en ik kan zeker niet meer achteroverleunen, daar de klem waar mijn borsten nu in zitten dat weerhouden. Geen pijn, zeker wel ongemakkelijk. Ik kijk om me heen en zie nu dat meer subjes aan touwen hangen of plat op de grond iets beleven waarvan ik het bestaan niet wist. Men leeft zich uit. Netjes, stijlvol, maar bijna meedogenloos, lijkt het voor mij. Toch hoor ik niemand jammeren ofzo. Wel af en toe een kreet, zoals nu, als iemand met een zweep op zijn billen geslagen wordt terwijl drie mensen hem vasthouden. Voor elkaar en met elkaar. Wel met het verschil dat de aangeklede mensen heel rijk zijn en bepalen wat er gebeurt. Als ik beter kijk, dan denk ik dat de subs niet onbemiddeld zijn.

9.

Collin staat voor me! Blij kijk ik hem aan. Hij streelt mijn borsten. Hij wenkt de chauffeur en wijst naar zijn hoofd. Direct voel ik dat er aan mijn vlecht getrokken wordt. Er wordt ietwat mee gefrommeld en mijn vlecht hangt door de tralies heen over mijn linkerschouder. Collin speelt heel even met mijn tepel. Ik ben zo blij dat hij aan me zit en niemand anders. Ik ben te opgewonden om opwinding te voelen. De pijn van de klemmen die hij eerst op mijn linkerborst en daarna op mijn rechterborst zet, voel ik wel direct. Hij pakt mijn neus beet. Ik kan in deze situatie dus echt helemaal niets doen dan toestaan dat hij dat doet. “Het begin J., het begin.” Hij draait zich om en loopt weg. Ik kijk hem lang na. Heb niet in de gaten dat twee keurig aangeklede heren schuin voor me zijn gaan staan. Ik hoor ze over mij praten. Alsof ze iets keuren, zo kijken ze naar me en lopen ze om me heen. “Collin zei me dat ze gevaarlijk is en daarom gekooid moet blijven voorlopig. We mogen haar wel aanraken”, zegt de een tegen de ander terwijl hij mijn bovenbenen streelt. De aanraking doet me rillen. Ik gevaarlijk? Voor wie? Ik kijk zeker nogal anders naar ze dan ze verwachten. “Ik geloof dat Collin gelijk heeft. Dit subje is anders dan anderen. Collin vroeg me om haar als eerste aan te pakken als ze uit deze kooi mag. Dat kan ook bij de volgende ontmoeting worden.” Hij kijkt me bij deze woorden aan en voelt aan mijn vingers. Ik voel me klein worden, maar ook opstandig. Voor ik er erg in heb, kras ik met mijn nagels in zijn handen. Hij schrikt heel even, ik niet minder. Zijn blik is bijna vernietigend. Ik zie een druppel bloed op een van zijn handen. Ik krijg het helemaal warm. Dit is een heel slechte reactie, of zeg maar actie, van mij. Een seconde later gaat er een doek over de kooi waarin mijn hoofd zit. Meer dan mijn schoot zie ik niet meer. Om de kooi is het doodstil. Ik krijg een vreemd gevoel over me.

Alsof het geroezemoes is verstomd door deze actie. Ik hoor helemaal niets. Hoelang het duurt, heb ik geen idee van. Voor mijn gevoel lang, heel lang. Eerst kan ik niet denken, dan rechtvaardig ik mijn actie. Daarna denk ik dat ik Collin teleurgesteld heb of misschien wel in een lastig parket heb gebracht. Hij is de gastheer van dit geheel. En dat ik, jong en onervaren, binnen de niet al te lange tijd dat ik hier ben, als gevaarlijk word bestempeld. Ik bewijs het ook nog eens. Het gevolg is… Ja, ik kan alleen maar raden en zal waarschijnlijk niet op het goede antwoord komen. Mijn werk?! PD is hier ook, PD! Eigenlijk vind ik het allemaal heel spannend en verrijkt het mijn leven, al heb ik geen idee hoe diep het water is nu ik zomaar van de hoge duikplank afspring en in het water geraak. Hoe diep zal het zijn: one way outof zo duister als het oneindige? Strijdbaar, en tegelijk zie ik een bijzonder grote, zwarte toekomst voor me. Hier, bij al deze mensen, bij PD, bij Collin. Hoe mooi was het gisteren, hoe ongewis is het nu?

Iemand haalt de klemmen van mijn tepels. Pijnlijk, heel pijnlijk nu. Mijn borsten nog steeds tussen het ijzer gevangen. Mijn handen liggen in andere handen. Letterlijk. Smalle vingers, een vrouw? Het doek verdwijnt voor mijn gezicht. Ik zie even niets door de overgang naar het licht. Dan ontwaar ik zwarte doeken en voor me een vrouw die mijn handen vasthoudt. Ze heeft een prachtige zijden japon aan. Vlammend rood haar omlijst haar gezicht. Ze draagt een halsband. Een van de subs? “Hier heet ik Harmless, J. I will not hurt you. Collin vroeg me…” De vrouw is stil. Moet ik haar antwoorden? Moet ik wachten? De vrouw zwijgt en kijkt me alleen maar aan. Ik neem haar in me op, al voel ik me steeds ongemakkelijker worden. Waarom zegt iemand tegen mij: ‘I will not hurt you??’ Wie dan wel? De man met de bloedende hand? Collin? Wat gaat deze vrouw wel doen? Wat is ze van plan? Ik bedenk wat de vrouw ziet als ze naar mij kijkt. Zou ze overwegen wat te doen? Schat ze in wie ik ben, waarom ik hier ben? Wat is haar relatie met Collin? Mijn hart gaat als een dolle tekeer. Mijn ogen knipperen, trillen. Ze houdt nog steeds mijn handen vast. Op een of andere manier voelt dat prettig. Heel prettig. “Denk je dat als ik je uit deze kooi laat halen, dat je met me meegaat zonder…” De vrouw spreekt heel netjes en klinkt ongelooflijk aardig. Ik ben toch niet gevaarlijk, is het enige wat ik denken kan. Ik ben… Harmless. Ik ben Harmless? Ik ben Harmless! Ze houdt me nog steeds vast. Raak ik gebiologeerd door haar aanpak? Is ze echt zo? Wat is de opzet? Wat gebeurt hier? Upperfloor… Upperfloor… Een onbekende wereld.

Ga ik mee met haar? Waar naartoe? Om wat te doen, om wat te ondergaan? Ze herhaalt de woorden: “Denk je dat als ik je uit deze kooi laat halen, dat je met me meegaat zonder…” Op exact dezelfde wijze. Ik kijk haar aan en knik en knijp onwillekeurig in haar handen. Ze laat het toe. Ze laat mijn handen los, doet een stap achteruit en ik word uit de kooi gehaald door de chauffeur. Heeft hij al die tijd achter me gestaan? Eerst maakt hij de stangen bij mijn borsten los. Niet veel later sta ik naast haar. De vrouw is even groot. Nu zie ik dat ze juwelen draagt. Nee, geen sieraden, dit zijn echte juwelen. Ze slaat een arm om me heen en we lopen van de kooi weg. Wat ruikt ze lekker en wat een warmte straalt ze uit. Ik voel me veilig, heel veilig. Ze houdt stil bij de eerste deur die we tegenkomen. “Ga maar naar binnen, ik volg je.” Met trillende handen open ik de deur. De ruimte is pikdonker.

Harmless duwt me verder en steekt een kaars aan die vlak bij de deur staat. De ruimte is helemaal zwart, lijkt het. Terwijl ik doodstil sta, steekt ze meer kaarsen aan. Er komen nog twee mensen deze ruimte in. Een, een vrouw, een sub, met slechts een rode slip, een rode beha en rode schoentjes aan, houdt een korset vast, crèmekleurig, met heel bijzondere afwerking. De ander, een man, is keurig in het pak. Niet geschoren, het staat hem goed. Knappe, lange man. Hij gaat naast Harmless staan. Harmless is een bijzonder mooie vrouw. Ik zie haar nu goed. Stijlvol, kaarsrecht lopend en zeer beheerst in haar bewegingen. Het vlammend rode haar lijkt wild om haar heen te hangen, maar is zorgvuldig zo gekapt.

De sub helpt me in het korset. Het past ruim, nog wel. De sub houdt het aan de voorkant vast, terwijl de man de leren veters aantrekt. Niet hardhandig, maar wel stevig. Strakker en strakker. Het sluit net onder mijn borsten die bij het aantrekken van de koorden steeds verder naar voren komen te staan. Strakker en strakker. Als de man klaar is, laat de sub het korset los… Waarom deed ze dat niet eerder? Harmless komt voor me staan. Iemand trekt mijn slipje uit. Dan word ik begeleid en moet ik op een verhoging staan. Alles is zwart, zelfs de verhoging waar ik op sta. Er gaan spots aan, gericht op de plek waar ik sta. Ik sta nu helemaal in het licht. De man pakt mijn polsen, bindt deze aan elkaar en verbindt een lang touw aan het touw om mijn polsen. Niet veel later gaan mijn armen omhoog tot ze net boven mijn hoofd zijn. De enkels worden verbonden en vastgezet aan de verhoging.

Een minuut later stroomt de ruimte vol. Het lijkt wel of iedereen naar mij komt kijken. Lijkt? Nee, het is zo. Zwijgend kijken ze me aan. Een kleine man neemt het woord. “Openingsbod 1.” Even is het heel stil, dan gaan er wat handen omhoog. “10, 20, 40, 80.” Het lijkt wel een veiling. Lijkt? Nee, het is een veiling. Ik word geveild?! “100, 200, 400, 800, 1.600.” Snel zoek ik Collin in de menigte. “3.200, 6.400, 12.800.” Nee, dit gaan ze niet menen. Ik word geveild en ben dan van iemand… Vanavond… Lustobject wordt geveild. Het schiet door me heen dat ik Collin vanavond misschien wel kwijtraak. Geen paniek. Snel denk ik na. Word ik geveild of wordt een… met mij geveild? “25.600.”

Wat bieden ze eigenlijk, euro’s? 25.600 euro? PD doet een stap naar voren en zegt: “51.200.” Het is stil en er volgt geen reactie… Collin? Ik kijk nu met enige angst naar de menigte en in het bijzonder naar PD. Wat mag hij met me doen voor 51.200? Wat een waanzinnig bedrag… Collin? Collin?

“102.400”, een vrouw spreekt dit getal uit. Ik kijk en zie Harmless naast PD staan. Heeft zij geboden? Zij en PD spreken met elkaar. Ik kan het helaas niet verstaan. Het touw waar mijn armen aan vastzitten, zakt. De chauffeur maakt me los van het touw en helpt me de opstap af. Ineens bedenk ik me dat deze man het misschien wel heel leuk vindt om deze rol te spelen en is hij ook een van Collins zakenvrienden. Maar ik ben of word geveild…

10.

“204.800.” Collin?! Ja, hij staat naast Harmless en PD. Ik word warm vanbinnen, ik wil bij hem zijn, doen wat hij met mij wil doen… Dat is dus nu al gaande. Er wordt een grote kring om mij heen gemaakt. Iedereen kijkt naar mij. Ik kijk naar de grond. Nerveus draai ik wat met mijn voeten en verstop ik een hand in mijn haar. De chauffeur komt naast me staan, pakt mijn handen en trekt me iets naar beneden zodat ik voorovergebogen sta, naar hem toe. Mijn blote billen naar de mensen toe. Er is wat geschuifel. Een harde klap op mijn billen. Ik kijk om, maar de chauffeur pakt mijn haar en houdt mijn hoofd vlak bij zijn broek. Zal toch niet… Een tweede klap, behoorlijk pijnlijk. Ik zie in een ooghoek beweging in de kring. Ze gaan me allemaal een tik op mijn billen geven. Weer een klap, ja verdomd. De klappen zijn op zijn zachtst gezegd pijnlijk. Sommigen houden een bil vast en slaan op de andere. De greep van de chauffeur is stevig. Ik kan geen kant op. Jammer dat ik vergeten ben te tellen. Het is vast nog maar het begin. Ik voel mijn billen gloeien na verloop van tijd. Grappig dat de rechterbil vaker het doelwit is dan de linker, denk ik nu door mijn tranen heen. Ik voel nagels in mijn billen. Knijpende vingers. Ik doe mijn kaken stevig op elkaar. De volgende trekt mijn billen iets uit elkaar. Nee, dat wil ik niet… Oh, maar dat kan best Collin zijn. Dat maakt me gelukkig, de gedachte dat het PD is, maakt me weer een beetje minder gelukkig.

De chauffeur laat mijn hoofd los en helpt me rechtop. Collin staat naast me, ik kan het blozen niet onderdrukken. “J., je bent geaccepteerd. 102.400 is de grens. Een fictief iets, hoor. Gefeliciteerd. Elke sub-nieuwkomer heeft de eerste opdracht om een dominante vrouw of man te plezieren. Je zal nooit weten wie dat is, diegene zal er nooit met anderen over spreken. Hij,” Collin wijst naar de chauffeur, “brengt je nu naar de speciale kamer en daar wacht je op de entree van de dominante vrouw of man en je zal haar of hem plezieren met hetgeen zij of hij van je verlangt.” Ik slik. Wil ik dat? Moet ik dat? Verlangt Collin dat van me? De Upperfloor verlangt het van me?! Ik besluit het te doen. Nu al in deze groep… Het idee windt me op en ik denk niet dat het een bevlieging is, al zal de tijd leren of ik deel mag blijven nemen aan deze Upperfloor. Toch het liefste Collin verwennen, nu. Ik ben ervan overtuigd dat ik vannacht bij hem slaap, of onder hem. Als ik maar bij hem ben.

De chauffeur brengt me naar de speciale kamer. Hij pakt een kruk, ik ga zitten en krijg een blinddoek voor. Dan hoor ik de deur sluiten. Stilte, raar gevoel, spanning, beetje zenuwachtig. Voor het eerst moet ik iets doen met iemand die ik dan echt helemaal niet ken. Ik moet wachten tot de deur opengaat en dan begint het pas echt. Mijn eerste opdracht… Wat zal er van me verlangd worden door hem… eh of haar?

De deur gaat al open. Ik ga staan. Ik voel de kruk tegen mijn been. Mijn enige houvast. Voetstappen. Niet duidelijk te horen of deze van een man of vrouw zijn. De voetstappen stoppen vlak bij me. Mijn borst gaat heen en weer van het snelle ademhalen. Nerveus schuifel ik een beetje heen en weer. Degene staat vlak bij me, krijg ik het idee. Warme lucht gaat langs mijn gezicht. Ik schrik en stap naar achteren. Mijn handen worden gepakt en die handeling voorkomt dat ik val. “Dank u wel, me…” Geen reactie. Ik voelde niet echt goed toen de handen mijn handen pakten. “Op de grond en benen en armen gestrekt en gespreid.” Overduidelijk een man. Twijfel direct of ik daar gelukkig mee moet zijn. Collin is het niet. Ik reageer te langzaam als de woorden nog een keer herhaald worden. Nu harder en dwingender. Ik ga liggen, waarbij ik het krukje omstoot. Meteen probeer ik weer op te staan. Een hand op mijn schouder voorkomt dat. De hand drukt me stevig naar beneden. Ik ga nu liggen zoals het gevraagd is. Besef nu pas dat ik bloot ben, dat ik naakt op de grond lig. Gekleed met een blinddoek. Mijn lange haar zal enigszins mijn naaktheid bedekken.

Er worden enkel- en polsboeien omgedaan. Al snel voel ik hoe mijn armen en benen omhooggaan en als ik net van de grond kom, er een band om mijn middel komt. Mijn middel gaat nu ook omhoog. Voor mijn gevoel hang ik nu hoog in de lucht. Ik laat mijn hoofd hangen. Ik voel hoe een hand de huid van mijn rug raakt. De blinddoek wordt af getrokken. Doordat mijn haar naar beneden hangt, zie ik niets anders dan een paar schoenen die onder mijn hoofd staan. De handen strelen mijn schouders. Iets zal er gebeuren nu. Ik kan niet geloven dat deze man mij zo laat hangen, dat dat zijn plezier is.

Inderdaad. De eerste klap heb ik te pakken, vol op mijn billen. Mijn lichaam schokt, ook van de schrik. In een tempo gaat hij verder. Het stopt abrupt, wat ik niet erg vind. Mijn billen gloeien. Even later voel ik dat er iets op mijn rug gezet wordt. Dan ruik ik de lucht van een lucifer. Heu? Doodstil blijf ik in deze houding hangen. Een stille houding die lang duurt. Ik voel iets heets op mijn rug dat direct afkoelt. Kaarsvet? Ja, het is kaarsvet! Prrrr … Heu, nog meer… Druppels over mijn hele rug. Ik bal mijn vuisten. Wat een apart gevoel en dat nare ene moment als het erop valt. Pggg.

Een venijnige pijn op mijn rug. Slaat hij nu op mijn rug? “Ik sla het kaarsvet van je rug, Jaylinn. Daarna wrijf ik je rug en billen.” De man klinkt vriendelijk, om daarna al slaand met de zweep de dreigende woorden uit te spreken: “… dit was om je op te warmen, hierna ga ik plezier met je beleven.” Dat is een ander soort plezier dan ik onder plezier versta, ben ik bang. Het masseren doet hij zo lekker dat ik totaal ontspannen raak.

Als ik denk dat hij klaar is met masseren gaan zijn handen over mijn billen, tussen mijn billen. Ik knijp deze meteen naar elkaar toe. Ja, op die klap kon ik wachten. Zijn handen houden mijn billen vast en ik voel de duimen langs mijn bilnaad naar beneden gaan. Onwillekeurig doe ik mijn billen omhoog, zover ik tegendruk kan zetten op de band om mijn middel. De duimen gaan langs mijn anus naar mijn schaamlippen. Het is geen onprettig gevoel. Wel dat ik niet weet wie dit doet. Ik raak licht opgewonden. Gaat hij mij plezieren, ga ik hem plezieren, gaat hij zichzelf plezieren door iets met mij te doen? Zolang ik zo vastzit, ben ik aan hem overgeleverd. Ik kan niet veel uitrichten zo. Hij doet het wel heel lekker, lang zijn mijn schaamlippen niet zo verwend. Nieuwsgierig denk ik aan zijn penis. Zou hij mij, mag hij mij?

Het stopt. Net nu het heel heerlijk is en ik meer wil. Handen grijpen in mijn haar en maken een staart op mijn hoofd. Ik zie nu een zwarte broek. Er wordt iets gefrutseld aan de staart, vlak bij mijn hoofd. Dan wordt mijn hoofd naar achteren getrokken, aan mijn paardenstaart. Heel strak. Ik kijk nu recht vooruit. Ik voel mijn haar op mijn rug. Godver, wat een pijn is dat? Er wordt een klem op mijn linkertepel gezet. Op mijn rechtertepel ook. Ik doe mijn kaken stevig op elkaar, maar oh, wat een pijn doet dat. Tranen schieten in mijn ogen. De man staat nu voor me. Ik herken hem niet echt uit de groep. Mooie man, ietwat grijzend. Keurig aangekleed, gladgeschoren. Een vriendelijk gezicht, maar dat zegt niets dus. Hoewel ik tot een minuut geleden zeker niet klaagde. Het gaat nu echt beginnen. Ik kijk hem in zijn ogen en zie niet wat hij doet. Er drukt iets tegen mijn mond. Hij houdt een ring voor mijn ogen met twee leren banden eraan. Even later probeert hij die ring in mijn mond te duwen. Ik spartel wat tegen, maar geef me gewonnen als hij mijn neus dichtknijpt. Mijn mond kan niet meer dicht en ik voel de gesp in mijn nek. Die valt niet meer uit. Water loopt in mijn mond. Oh, mijn arme tepeltjes. Au. Ik kwijl, getver. Weer voel ik iets bij mijn mond, op mijn lippen. Iets schuift langzaam in mijn mond. Nu besef ik dat ik tegen zijn onderbuik kijk en in mijn mond glijdt zijn penis. Wat is dit? Nee, preuts ben ik zeker niet, maar op deze manier iemand oraal… De eikel ligt nu op mijn tong en vult mijn mond nogal. Wat te doen, kan ik wat doen?

Hij trekt zijn voorhuid naar achteren en glijdt wat heen en weer op mijn tong. Of ik het wil of niet, ik raak opgewonden. Zou meer willen doen, maar meer dan een beetje bewegen met mijn tong gaat niet. Door de beweging van de penis beweegt mijn hele lichaam. Even denk ik hoe ik erbij hang, als iemand zou kijken. Ik heb zo een voorgevoel dat dit nog maar het voorspel is. De man is heel gecontroleerd bezig en zal niet zomaar zijn zaad laten vloeien. Hij zal meer uit de kast halen, meer uit mij halen. Eerst haalt hij zijn penis uit mijn mond en loopt hij om me heen. Ik voel hem tussen mijn benen staan. Warme handen strelen mijn billen. Ze worden opengeduwd en ik voel iets nats tussen mijn benen. Ja, mijn eigen geil, maar ook zijn tong, en hoe lekker doet hij dat! Zowel mijn schaamlippen als anus zijn nog nooit zo verwend door een tong. Was ik eerst opgewonden, nu ben ik geil aan het worden en wil ik meer. De eerste keer hier bij Upperfloor moet toch ook voor mij onvergetelijk worden, in de heerlijke zin van het woord. “Oh .aak .e .os, a…u… ieft.” Het is eruit voor ik er erg in heb. Misschien denkt hij dat ik wat kreten sla. Veel letters kan ik niet uitspreken met die ring in mijn mond. Als hij me losmaakt dan sta ik niet in voor mezelf. Ik wil!!

Hij stopt met mij heerlijk verwennen en staat weer tussen mijn benen. Hij maakt mijn haar los als hij zegt: “Ach wat lief, je wilt losgemaakt worden? Weet je dan dat we direct naar de volgende fase gaan en niet zoals jij wilt, dat je klaarkomt en eventueel mij laat klaarkomen.” Ja, dat was de bedoeling, maar niet voor hem dus. Terwijl mijn hoofd weer alle kanten op kan en ik het even naar beneden laat hangen, spreekt hij verder: “Als ik je nu losmaak dan is dat slechts voor even, J. Ik ben je nog aan het verkennen. Het lijkt me dat je heel nieuw bent en weinig of geen ervaring hebt, al is je lichaam goed bezig. Er is zo veel meer, maar dat gaan we wel samen beleven vanavond. Het wordt zeker geen vluggertje. Mocht je al klaarkomen van me, dan is dat zeker niet nu!” De laatste zin kwam er heel streng uit. Ik schud mijn hoofd. Ik hoop dat hij me losmaakt en dan maar in een andere houding zet. Er gebeurt weinig anders dan dat hij mijn heupen vastpakt, dus zijn plan is een andere dan mijn wens.

Hij grijpt het haar op mijn achterhoofd, pakt de lokken samen en trekt mijn hoofd naar achteren, alsof hij de leidsels van een paard beetheeft. Ik voel zijn kloppende penis tussen mijn benen. Hoewel ik de volgende stappen niet kan overzien, lijkt het me heerlijk om zijn penis in me te hebben. Ik ben eraan toe. Collin schiet door me heen. Hij staat dit toe? Hij staat dit toe! Misschien wilde hij mij alleen maar bij Upperfloor introduceren en wilde hij verder niets met mij. Ik zou dat jammer vinden. Maar nu penetreert deze man me, terwijl hij me aan mijn lokken naar zich toe trekt. Oh oh, wat een heerlijk gevoel is dat, overgeleverd aan zijn kracht en een penis in me. Ik zet zo veel kracht dat het lijkt alsof mijn armen dichter bij elkaar komen. Hoe meer hij aan mijn haar trekt, hoe meer mijn armen naar elkaar toe komen. Hij is nu helemaal in me. Ik schreeuw het uit, van genot.

11.

Nooit, nooit heb ik gedacht aan anders dan in bed, bijna met de lakens over me heen, vrijen met een vriendje of een onenightstand. Ik laat me helemaal gaan in deze positie. Nee, klaarkomen mag ik niet, daar is ook meer voor nodig. Vraag me af of hij klaarkomt of dat hij dat in een later stadium zal doen. De hele situatie windt me op. Ik probeer zijn penis zo veel mogelijk in me te houden. Iedere keer als hij in me stoot, raak ik meer opgewonden en zie ik van alles voor me wat met bondage en veel meer te maken heeft, met mij als stralend middelpunt. Zelfs de ring in mijn mond ga ik prettig vinden. Net voordat ik denk dat het eindeloos mag gaan duren, laat hij de teugels vieren. Ik gooi mijn hoofd voorover en laat het hangen. Zijn penis is nog in me, ook omdat ik deze uit alle macht klem met de spieren die ik daar heb. Ik probeer zelfs het sperma uit hem te trekken met de bewegingen. Hij vindt het goed, vermoed ik. De bewegingen, niet het eruit trekken van zijn zaad.

Het is zover. Hij trekt zijn, immer stijve, penis uit me. Hij laat me zakken en maakt me los, helemaal los. In een roes blijf ik nog even liggen, het voelde zo heerlijk net. Ik wil overheerst worden, heerlijk, heerlijk. Collin heeft dat goed gezien… Of is het PD die dat in eerste instantie gezien heeft? Ik mag, met de nadruk op mag, toch wel bij Collin slapen vannacht? Hoe kan me niets schelen, onder hem of hoe hij het maar hebben wil. Bij hem.

De man draait me op de rug, gaat voor me zitten en duwt mijn benen naast mijn lichaam. “Enkels vasthouden!” Ik pak mijn enkels vast. Soepel, lenig en sterk. Zo lang mogelijk. Ik houd van sport en beheersing. Een mooi lichaam hoort daarbij en dat mag lenig zijn. Nu besef ik opeens dat ik open en bloot voor hem lig. Zijn penis legt hij op mijn schaamlippen. Lief en teder, zo lijkt het, zo voelt het. Met een lint verbindt hij mijn polsen met de enkels. Zijn penis schuift nu wat heen en weer over mijn schaamlippen. Een heerlijk gevoel. Het voelt als een inwijding, al had ik wel liever dat Collin mij zou inwijden deze eerste avond. Het verbaast me dat ik alles toesta en er nog van geniet ook. Kan ik me nog een leven voorstellen zonder bondage, zonder Upperfloor…? Al zal dat laatste meer wennen zijn. Bondage wil ik nooit meer missen.

Doordat mijn gedachten steeds afdwalen, merk ik niet dat zijn penis steeds meer afzakt naar mijn perineum. Ook lekker. Zachtjes glijdt hij eroverheen en gaat dan weer over mijn schaamlippen. Dit herhaalt hij. Mmmmm, wat een genot. Ik volg in gedachten zijn eikel. Langzaam maar zeker gaat de penis verder naar beneden. Deze glijdt nu langs mijn anus. Rrrrr, wat een apart gevoel is dat! Dat windt me weer op, net als even eerder vanavond. Ik voel nu zijn kloppende penis meer tegen mijn anus drukken. De schrik slaat me om het hart. Hij gaat toch niet, hij zal toch niet? Nee, dat is zijn plan toch niet? Dat heeft hij toch niet echt voor… Ik word gek van het woord ‘toch’, maar net zo gek van de gedachte dat hij mijn anus… Dat hij mijn anus… Dat hij… Mijn hartslag is nog nooit zo hoog geweest. Ik lig gebonden, simpel, maar ik kan nergens heen en de dreiging maakt me helemaal gek. Meer en meer drukt hij tegen mijn anus. Veel te klein om hem te ontvangen, veel te klein… Ik begin heftig te transpireren, er komt een waas voor mijn ogen. Veel te kleinnnnnnn. Ik hoor niet eens wat hij zegt… Iets van de maat meten??

12.

Welke maat meten? Van wat… bedoelt hij? Eerst was alles groot, bijzonder en veel. Nu is alles gericht op een paar vierkante centimeter en wel het gevoeligste plekje van mijn lichaam. Hij buigt helemaal over me heen. Ik houd mijn enkels angstvallig vast. Hij tilt mijn hoofd op, pakt al mijn haar beet en trekt het boven mijn hoofd. Hij begraaft zijn handen erin. Tegelijkertijd kan ik mijn hoofd niet meer bewegen. Ik voel zijn penis mijn anus openen. Gaat hij mij daar ontmaagden? Het lijkt er heel veel op. Een gevoel van wellust overvalt me. Ik trek nog meer aan mijn enkels en probeer ook even te ontspannen. Ik tel tot drie en dan laat ik mijn enkels los, duw ik mijn armen over mijn onderbenen en knijp ik zo hard ik kan in zijn rug. “Kom in me”, hijg ik. “Kom in me… Nu… Druk door… Ik wil je penis voelen… Nuuuuuuuu!” Alsof ik niets weeg tilt hij me op, hij zit op zijn knieën en stoot in me. Ik vloek alles bij elkaar, van de schrik, maar ook door het gevoel dat ik opengereten wordt. Dat mijn anus scheurt of wat het ook is. Ik voel elke centimeter van zijn opgewonden penis in me. Overal waar ik hem nu kan pakken doe ik het, totdat ik mijn armen om zijn nek sla en zijn mond zoek. Ik wil godverdomme gekust worden als ik ontmaagd word.

De eerste keer schiet me te binnen, een iets oudere vriend heeft me ontmaagd. Alsof de geschiedenis zich herhaalt. Vloekend smeekte ik hem mij te kussen, hartstochtelijke te kussen terwijl hij naar binnen drong en het maagdenvlies brak, als ik dat nog had. Paardrijden was en is mijn grote hobby. Harts-toch-te-lijke kussen en zijn penis in me. Nu weer, bij deze ontmaagding. Gelukkig beantwoordt hij, als ik mijn tong tussen zijn lippen duw, mij met een heerlijke tongzoen en veel, veel meer. Ik begin te bewegen in de ruimte die hij toelaat. Nooit gedacht dit mee te maken, wilde met Collin… En het gebeurt nu met bijna een vreemde. Zo veel spannender en opwindender. Ik zweef tussen ‘controle’ en ‘onbeheersbaar’ in.

Hij legt me neer, draait me om en trekt me op mijn knieën. Ik steun op mijn handen, kijk achterover en zie en voel hem mijn anus in glijden. Beheerst gaat hij heen en weer, ik daarentegen voel me een halve wilde worden. Wat ik allemaal uitroep weet ik niet, vooral als hij mijn borsten beetpakt en direct daarna aan de tepels trekt. Pijn en wellust, wild sla ik mijn hoofd heen en weer. Ik voel een greep in mijn haar en hij trekt me tegen zich aan. Mijn armen slaan in de lucht als hij mij overal grijpt waar hij kan. Alles stopt, om een tel later, die lijkt op een eeuwigheid, mij met een enorme stoot vooruit te gooien. Hij valt op me, pakt mijn handen beet en ik voel hoe hij trillend klaarkomt. Alsof ik de honderd meter in tien seconden gelopen heb. Hijgend, mijn hart klopt in mijn keel en ik voel me bijna misselijk worden. Een langgerekt ‘Ooooohhhhhhhhh’ klinkt uit mijn mond en ik knijp mijn spieren bij elkaar zodat zijn penis klem zit in mijn anus. Met een laatste krachtinspanning draait hij me om terwijl hij in mijn anus blijft, en hij valt met mij vlak bij zich op zijn zij. Hij streelt me overal. Ik voel me geborgen zo tegen zijn lijf. Mijn armen zoeken achter me zijn hoofd en ik trek hem dicht tegen mij aan. Wat heerlijk, wat heerlijk, wat een genot. Hijgend laat ik me gaan “… hemels, hemels, hemels.” Maar waarom bindt hij mijn handen op mijn rug nu? Hij zit nog in me, laat dit moment nog duren alsjeblieft!

Hij trekt zich langzaam terug, ik mis het gevoel direct. Wat een ervaring en wat een kracht! Gelukkig laat hij me, al ben ik met de armen op de rug gebonden, liggen. Het voelt als leeg, al zal zijn sperma langzaam uit mijn anus druppen. Ik trek mijn knieën omhoog en geniet. Ik zal geen seconde twijfelen als hij… Maar dat zal niet gebeuren, helaas. Ik geniet.

Het gevoel dat ik niet alleen ben bekruipt me ineens. Ik kijk rond, maar zie niet veel. Het is donker om me heen. Toch hoor ik geschuifel om me heen en een heel zacht fluisteren. Geroezemoes. Ik probeer me op te richten. Het lukt, zij het moeizaam. Wankel op mijn benen. Moeilijk om evenwicht te houden. Mijn kont voelt raar leeg… Wat was dat heerlijk, mijn buik sputtert… Pijn… Gevoel alsof ik examen moet doen, verliefd… Mijn hart ligt, al is het pril, bij Collin. Al hebben PD en deze man, ja deze man zeker, een enorme indruk op mij gemaakt. Straks ben ik terug op mijn werk en hoe zal ik… Stel dat ik PD tegenkom?? Waarom zijn mijn armen gebonden, ik loop toch niet weg en waarom laat hij mij hier achter? Het geroezemoes is er nog, waarvan… van wie? Mijn haar hangt slordig om me heen. Sperma loopt nu langs mijn benen, kleverig. Opeens sta ik in het donker. Ik durf niet meer te bewegen. In ieder geval houd ik mijn voeten waar ze staan. Het wordt licht om me heen.

O nee, ik zie iedereen om mij heen staan en er klinkt een zacht applaus. Wat is dit?? Ik maak me klein. Jemig, ik schaam me, of voel ik me betrapt? Dan… Oh nee, oh nee, hebben al deze mensen de afgelopen tijd gezien dat… Ik begin te transpireren en maak me klein. Ik wil door de vloer zakken. Oh nee, oh nee. Ellendig voel ik me, heel ellendig. Hoe red ik me hieruit? Hebben al deze mensen staan toekijken terwijl die krachtige man mij… en in mijn anus… en mij horen schreeuwen en tekeergaan? Ze hebben me horen vloeken en uit mijn dak horen gaan. In de hemel voelde ik me en dan nu met beide benen in een hel. Kwaad word ik, heel kwaad. Wat zei Collin ook alweer? ‘Je zal nooit weten wie het is en hij of zij zal er met niemand over spreken.’ Nu word ik kwaad op mezelf. Ik hoorde het als dat niemand het ooit zal weten, maar dat zei Collin niet! Ik heb me laten gaan en eerlijk gezegd ben ik blij dat ik zo me heb laten gaan. Weer word ik nat. Hij mag mij zo weer nemen. Nu moet er echt niemand aan mij komen, anders ga ik weer helemaal los. Zou ik daarom gebonden zijn?

Ik richt me weer op. De ondernemer in me steekt de kop op. Wat hebben ze nog meer in petto voor me? Waardig zal ik me gedragen. Ik heb me laten zien. Laten zien dat ik geen doetje ben en zeker geen timide meisje. Brullen als een leeuw zal ik, als ze de juiste snaar bij me raken.

Er komt iemand op me af... Ik herken zijn tred… Dat is Collin… Weg al die stoere woorden van net, ik slik en durf hem amper aan te kijken. Alsof we elkaar niet kennen: met een zeer strenge stem zegt hij mij me om te draaien en te knielen. Als een klein kind gehoorzaam ik hem. Zo druk als het net in mijn hoofd was, nu word ik getroffen door een enorme stilte met Collin vlak achter me.

Minutenlang zie ik alleen maar de vloer en Collin voor me, zoals ik hem de eerste keer zag. Verder passeert niets in mijn denken. Zijn schoenen staan nu voor me. Ik verstijf. Kan ik ooit nog normaal met deze man omgaan of staat bondage, Upperfloor of onderwerping tussen ons in? Hij zo beheerst en ervaren en ik, na een bijzondere avond en nacht met hem, ik… Wat is er allemaal gebeurd? Met als hoogtepunt dat ik zelfs in mijn anus gepenetreerd ben door een vreemde voor mij en een bekende voor hem. Ik kon me niet meer beheersen. Onder het oog van alle aanwezige leden van Upperfloor, waarschijnlijk. Ik durf niet op te kijken. Ik zal er ook niet op mijn voordeligst uitzien na alle gebeurtenissen. Moest ik me daarom omdraaien?

Dan voel ik hoe mijn gebonden armen bij de polsen omhoog getrokken worden en ik vooroverbuig, zo ver dat mijn voorhoofd de grond raakt en als steun dient om niet om te vallen. Ik zit nu op mijn knieën met mijn rug schuin naar beneden, ik draai mijn hoofd zo dat ik op een wang lig. Collin staat nog steeds voor me. Hij zet een voet op mijn lokken en ik zie hem een slaande beweging maken in de lucht. Aaau! Die beweging eindigt op mijn billen! Een zweep? Slaat hij me met een echte zweep? Het einde van de zweep ligt op mijn hoofd. Een echte zweep. Ik schrik heel erg. Oh, wat erg! Mijn hoofd doet zeer als ik het wil oprichten. Zijn voet op mijn haar verhindert dat. Een tweede slag. Niet minder pijnlijk! Pijnlijk, vernederend. Een derde slag. Hij slaat wel raak, zeg. Mijn arme billen net zo verwend en nu ook, maar dat zal hij als verwennen vertalen en ik als pijnigen. Bij de vierde slag wellen tranen op in mijn ogen. Een vijfde slag. Hoorbaar begin ik te kreunen. Hij stopt. Ik huil van de pijn. Nog is het niet gedaan als ik aan mijn haar omhoog getrokken wordt. Veel kan ik niet meer hebben. Ik heb het idee dat ik zo door mijn knieën ga. Iemand doet een heel zachte deken om me heen. Harmless! Collin laat mijn haar los en kust me op mijn mond. Ik weet mijn plaats. Ik beantwoord het niet, mijn handen zijn ook nog gebonden. Het licht gaat aan en ik zie alle aanwezigen nu. Even schaam ik me. Dit was mijn vuurdoop of hoe ze het ook willen noemen. Harmless neemt me mee. We lopen tussen de mensen door. Ik zucht heel diep. Zij hebben alles gezien, alles gezien. Schaamte maakt plaats voor troost. Ik heb ze laten zien wie ik ben, hoe ik ben. Niet gehinderd door wat dan ook. Dikke tranen rollen over mijn wangen. Harmless slaat een arm om me heen.

13.

Harmless laat me op een bank liggen, op mijn buik, en wrijft mijn billen in met olie. Pijnlijk, verkoelend, vooral verzorgend. Tussendoor voel ik mijn anus. Alles moet weer de normale vorm krijgen. Ik lach een beetje door het rare gevoel. Ik voel me voldaan, maar ook moe. Zo veel indrukken, zo veel gevergd van me en ook het gevoel dat ik heel veel heb gegeven. “Ik houd je wat langer hier, volgens mij heb je wel voldoende gehad. Of wil je weer naar binnen?” Ik heb daar niet eens aan gedacht, maar moet er eigenlijk ook niet aan denken. Het is goed zo. “Harmless, het lijkt me een goed idee om hier wat langer te blijven. Jij blijft toch ook hier?” Wat zou haar connectie met Collin zijn… of met PD? Even krijg ik een bang gevoel. Zou zij me nu gaan gebruiken? Ik zou niet verbaasd zijn als ze een poging doet. Hoe moet ik daarop reageren? Ze wrijft niet alleen mijn billen, maar ook mijn onderrug en benen in. Vakkundig en professioneel. Geen enkele poging tot een handeling die niet past in dit geval, denk ik hoopvol. Ik sluit mijn ogen en geniet als ze mijn nek masseert. Niet veel later krijg ik een hoofdmassage van haar. Ik voel me warm en rozig worden. Is dit opzet? Harmless, zijden japon, rode lokken, diamanten, keurig sprekend, verwent mij met een hoofdmassage. Het lijkt alsof ik zweef, alsof ze me aan onzichtbare draden meeneemt uit de wereld van de zichtbare draden en verbanden. Collin, PD, de anderen, Harmless, ik…

Als ze mijn armen masseert, ga ik meer twijfelen. Het is alsof ze me klaarmaakt voor iets wat ik niet bedenken kan. Ik mag me omdraaien. Mag! Toch doe ik het. De massage gaat verder en verder. Ik zweef weer, alsof ik los van de tafel kom. Haar handen blijven langer bij mijn borsten. Ze masseert niet alleen, ze knijpt en trekt ook. Ik vind het niet eens vervelend. Ze gaat verder met mijn voeten. Ik vecht tegen de slaap, voel me iedere keer wegglijden. Als ik wakker word en me niet kan bewegen, ben ik meteen klaarwakker. Harmless?! Ik kan me niet alleen niet bewegen, ik ben ook voorzien van een masker, mijn ogen, mond en neus vrij. Ik kijk omhoog en zie mezelf! Een spiegel?!! Jeetje, ik heb een broek aan, leer zo te zien, de voeten bloot. Ook een leren… Het houdt het midden tussen een korset en een bh. Ik kijk naar mijn gezicht. Oh, wat zie ik eruit met dat masker, dat meer een kap is met gaten voor mijn ogen, mond en neus. Mijn lange haar, het lijkt nat, komt uit een uitsparing bovenop en ligt naar achteren op de tafel. Leren riemen houden me op deze plek, onbeweeglijk. Iemand legt een hand op mijn borst. Harmless. Haar vlammend rode haar verraadt haar meteen. Haar handelsmerk vermoed ik ook, naast haar voorkomen.

“J., je bent klaar voor de volgende stap. Namens alle vrouwen hier heet ik je welkom.” Alle vrouwen… hier… welkom? Bijzonder dat ik me probeer los te maken door een poging te doen om te bewegen. Vergeefs. Ik kijk in de spiegel, wat is Harmless van plan? Wat is het plan van alle vrouwen? Een ritueel, het ritueel? Het lijkt wel of ik nerveus word. Ondanks alles wat ik de laatste uren heb meegemaakt, ben ik niet gerust op de plannen van Harmless en de vrouwen.

Wat zij met mij van plan zijn, merk ik snel. Een mondknevel wordt strak vastgezet. De spiegel gaat omhoog en ik zie veel vrouwen… Acht, negen en Harmless. De blik in haar ogen bevestigt dat ik er niet gerust op ben. Vrouwen onder elkaar. Voor het eerst ben ik hier, vastgebonden, onmachtig iets te doen en met alle macht probeer ik ook die bal in mijn mond een plek te geven. Het ademen gaat al iets beter. Harmless haalt haar hand van een van mijn borsten en zegt: “Dames, ga uw gang.” Een voor een betasten de vrouwen mijn borsten en sommigen likken aan mijn tepels. Anderen bijten erin. Eén iemand speelt voortdurend met mijn haar en ik voel ook handen aan mijn voeten. Ik word er eerder gek van dan dat het me opwindt. Dat bijten in mijn tepels bevalt me helemaal niet. Als ik zo kijk, ben ik echt de jongste van allemaal. “Verse vis”, hoor ik iemand zeggen. Ik word kwaad om die opmerking. Dat wreekt zich gelijk in mijn mond. Ik krijg het even benauwd. Harmless buigt zich voorover en haar gezicht is vlak boven dat van mij. Haar rode haar kriebelt in mijn gezicht. “… en dan nu haar benen los en de broek uit.” Een seconde later voel ik van alles aan mijn benen en merk ik hoe de broek wordt uitgetrokken. Mijn benen worden opgetild, gespreid en naar mij toe gedrukt lijkt het wel. De mondknevel gaat uit. Dat lucht op. Voor even. Ik krijg een andere in mijn mond met een groot gat erin. Wel comfortabeler en ik kan mijn kaken ook iets meer sluiten. Harmless staat nu voor me. Ik zie haar tussen mijn gespreide benen door. Ik zie alleen haar en de twee vrouwen die mijn benen vasthouden. Waar zijn de anderen?

“We gaan je inwijden zoals we elke nieuwe sub inwijden”, zegt Harmless terwijl ze mijn schaamlippen streelt en er een beetje in knijpt. Iedereen heeft twee dildo’s en ze zijn allemaal verschillend. Ik voel iets kouds op mijn schaamlippen. Harmless wrijft een koud iets op mijn lippen. Het wordt even later warm. Ik raak opgewonden, wat ik helemaal niet wil. Mijn ademhaling wordt zwaarder. Of wil ik het wel? Harmless haar hoofd verdwijnt tussen mijn benen. Ik voel haar lokken tegen mijn dijen en even later… Ik denk echt dat het haar tong is die nu mijn clitoris bewerkt… en lekker. Ik kan niet anders dan stilliggen, voel wel meer druk op mijn benen. Voor ik er erg in heb, hoor ik mezelf zeggen: “Alsjeblieft Harmless, ga verder, ga verder…” Ze richt haar hoofd op en zegt: “… straks J., eerst de anderen!” De volgende minuten zijn de zwaarste uit mijn leven tot nu toe.

Elke vrouw laat een glimmende dildo aan mij zien. Elke dildo ziet eruit als een penis, de een nog mooier, langer en dikker dan de ander. Elke keer als een dildo in mij komt, lijkt het alsof er een echte penis in me zit. De bewegingen doen ze zo werkelijk na. Het lijkt alsof de explosie iedere keer uitgesteld wordt. Ik ben zo geil en word bijna wanhopig als ik weer niet klaarkom, mag klaarkomen. Ze voelen het feilloos aan. De wanhoop nabij, zie ik opeens weer Harmless voor me. Ze legt haar handen op mijn gespreide benen. Ik verwacht een nieuwe aankondiging. Die krijg ik, maar dan in de vorm van een penis die langzaam in me dringt en geleidelijk sneller en sneller gaat. Ik zie Harmless bewegen. Ze heeft de dildo voorgebonden en weet precies wat ze doet. Ik begin te schreeuwen. Het orgasme is niet ver weg meer. Als er iets tegen mijn anus drukt, ben ik niet meer te houden. Harmless heeft de dildo helemaal in me. Ik voel haar lijf tegen me aan en met een langgerekte schreeuw kom ik eindeloos klaar. Harmless blijft in me. Ik sluit mijn ogen en even denk ik dat ze me kust, innig en langdurig. Ik schrik van mijn gedachte, zeker als ik Collin achter haar ontwaar. Harmless hangt voorover en Collin er vlak achter. Zou hij haar… Is hij… in haar? Aan het schokken tegen mijn onderlichaam te merken, zit ik er niet ver naast. De twee vrouwen laten mijn benen los en beginnen me los te maken… Harmless nog in me, Collin nog…