Openheid kan de relatie versterken

Ze kijkt naar buiten en vraagt zich af wanneer de mist verdwijnt, zo ook haar eigen mist. Er mist iets. Een wijde omgeving in een rustig deel van Nederland, een mooi leven en toch kriebelt het. Eerdere pogingen, buitenshuis, om aan een bepaald verlangen toe te geven, strandden.

Het dagelijks leven glijdt voorbij. Eline kijkt in het raam, de iets langere bruine lokken gooit ze over haar schouders. Haar man, Freek, is een aardige vent en een kop groter. Ze keek altijd al tegen hem op, letterlijk en figuurlijk. Trots op hem. Maar veel van hetzelfde echter, de laatste tijd.

Eline haar gedachten: hij vindt me na al die jaren nog even mooi en is lief voor me. Ik zou willen dat hij soms iets minder lief is, vooral in bed. Liever: als we alleen thuis zijn, overal in huis. Moet ik hem wakker schudden door mijn kleding aan te passen? Andere coupe misschien? Onaardig doen? Eline besluit dat er vandaag iets gaat veranderen. Hij ziet, of letterlijk, of figuurlijk, een andere vrouw vanavond. Of in ieder geval: ik geef woorden aan mijn gevoel.

Al tijdens het eten ‘s avonds geeft hij haar een compliment over hoe lekker het is. Hij blijft een lieve man, al weet hij niet dat dit stap één is. Een uur later zitten ze samen op de bank. Koffie, net als iedere avond, gezellig. Eline voelt zich heel vrij bij hem, schraapt toch even haar keel voor stap twee en verhaalt hem over wat haar bezighoudt de laatste tijd. Zwijgend luistert hij naar haar. Ze sluit af met de woorden: “Freek, gebruik me alsjeblieft, geef me het gevoel dat je me gebruikt.” En niet te ver gaan, denkt ze erachteraan. Ze vertrouwt hem helemaal, maar je weet nooit wat deze woorden bij iemand losmaken.

Even is Freek stil. Dan zegt hij, terwijl hij zijn hand op haar bovenbeen legt: “… dus deze Eline wil niet alleen in de slaapkamer met de deur dicht, maar in het hele huis, de schuur, wetende dat ze een heel mooie vrouw is en dat haar man zo opgewonden van haar raakt dat hij met het licht aan haar…” Eline haar hart bonst, hij pakt het heel mooi op. Freek gaat verder: “Naar boven jij, trek je huispak aan en kom naast me zitten. Wat houd jij er rare ideeën op na.” Freek schudt zijn hoofd. Eline staat op en loopt teleurgesteld naar de trap.

Na tien minuten is ze terug. Nog even haar betraande ogen schoongemaakt. Morgen een andere dag, ze kan nu niet helder denken. Als ze weer op de bank wil gaan zitten, vraagt hij of ze nog een kopje koffie wil inschenken. De teleurstelling wordt nu groter. Ze schenkt het kopje zonder na te denken half vol en zet dat voor hem neer.

Op de bank slaat hij een arm om haar heen. “Eline, ik neem aan dat het geen grapje van je was.” Nu schudt Eline haar hoofd. Tot haar verbazing voelt ze een hand over haar borst glijden. Hoewel ze dit zo graag wil, schrikt ze toch even. Zachtjes streelt hij de borst. Een begin, of heeft hij gewoon zin en zijn we over vijf minuten op de slaapkamer, met het licht uit? Ze wil niet nog meer teleurgesteld worden vanavond, maar kan er ook verder niets mee op dit moment.

“En waarom een half kopje koffie ingeschonken voor me, Eline?” De vraag overvalt haar, net als dat hij haar borst nu even stevig in zijn hand neemt. Eline zegt: “Sorry, dat heb ik niet expres gedaan.”

“Oh nee?? Je wilt zeker een kleine straf hebben? Nu, dat kan je krijgen!” Hij pakt haar met zijn grote handen beet en legt haar over zijn knie. “Oh ja Eline, ik heb nog een cadeautje voor je. Doe je handen eens op je rug.” Met moeite legt ze in deze houding haar handen op haar rug. Eline vouwt de handen open. Nieuwsgierig wat het is en het houdt haar even weg dat ze van de situatie toch wel opgewonden wordt. Ze voelt hoe hij met een touw haar polsen vastbindt. “Freek!!”, zegt ze verbaasd en opgewonden. Dan slaat hij haar zacht op de billen, door de broek heen. “Of liever op je blote billen?” Eline zucht diep en zegt: “Oh, heerlijk Freek!”

De volgende avond zit Eline weer aan de koffie, naast Freek. Er ligt een ingepakt cadeau op tafel. “Voor jou Eline…” Ze pakt het met trillende handen uit. Een zwarte blinddoek van zijde. Ze kust hem. “Dan hoeft het licht niet altijd uit”, zegt hij grappend. Eline geniet van hem.

Hij pakt de koffer die naast de bank staat. “En wat is dat, Freek?”, vraagt ze verwonderd. “Dit heb ik mezelf cadeau gedaan. Ze noemden het ‘speeltjes’ in die winkel. Om bij jou te gebruiken, om je te gebruiken… en daar heb ik de inhoud niet altijd voor nodig, lieve Eline.” Ze draait zich om naar hem en kust hem op de lippen. De kus wordt al snel een hartstochtelijke.